Newton, Isaac, Philosophia naturalis principia mathematica, 1713

Table of figures

< >
[Figure 151]
[Figure 152]
[Figure 153]
[Figure 154]
[Figure 155]
[Figure 156]
[Figure 157]
[Figure 158]
[Figure 159]
[Figure 160]
[Figure 161]
[Figure 162]
[Figure 163]
[Figure 164]
[Figure 165]
[Figure 166]
[Figure 167]
[Figure 168]
[Figure 169]
[Figure 170]
[Figure 171]
[Figure 172]
[Figure 173]
[Figure 174]
[Figure 175]
[Figure 176]
[Figure 177]
[Figure 178]
[Figure 179]
[Figure 180]
< >
page |< < of 524 > >|
1tatis ſubducantur reſiſtentiæ, & manebunt ABHC, KkHC, LlHC,
NnHC,&c.
ut vires abſolutæ quibus corpus in principio ſingu­
lorum temporum urgetur, atque adeo (per motus Legem 11) ut
incrementa velocitatum, id eſt, ut rectangula Ak, Kl, Lm, Mn,&c;
& propterea (per Lem.
I. Lib. II) in progreſſione Geometrica. Qua­
re ſi rectæ Kk, Ll, Mm, Nn,&c. productæ occurrant Hyperbolæ
in q, r, s, t,&c. erunt areæ ABqK, KqrL, LrsM, MstN,&c.
æquales, adeoque tum temporibus tum viribus gravitatis ſemper
æqualibus analogæ.
Eſt autem area ABqK(per Corol. 3. Lem. VII,
& Lem.
VIII, Lib. I) ad aream Bkqut Kqad 1/2 kqſeu ACad 1/2 AK,
hoc eſt, ut vis gravitatis ad reſiſtentiam in medio temporis primi.

Et ſimili argumento areæ
144[Figure 144]
qKLr, rLMs, sMNt,&c.
ſunt ad areas qklr, rlms,
smnt,&c.
ut vires gravi­
tatis ad reſiſtentias in me­
dio temporis ſecundi, ter­
tii, quarti, &c.
Proinde cum
areæ æquales BAKq, qKLr,
rLMs, sMNt,&c.
ſint vi­
ribus gravitatis analogæ, e­
runt areæ Bkq, qklr, rlms,
smnt,&c.
reſiſtentiis in mediis ſingulorum temporum, hoc eſt (per
Hypotheſin) velocitatibus, atque adeo deſcriptis ſpatiis analogæ.

Sumantur analogarum ſummæ, & erunt areæ Bkq, Blr, Bms, Bnt,
&c.
ſpatiis totis deſcriptis analogæ; necnon areæ ABqK, ABrL,
ABsM, ABtN,&c.
temporibus. Corpus igitur inter deſcenden­
dum, tempore quovis ABrL,deſcribit ſpatium Blr,& tempore
LrtNſpatium rlnt. Q.E.D.Et ſimilis eſt demonſtratio motus
expoſiti in aſcenſu. Q.E.D.
DE MOTU
CORPORUM
Corol.1. Igitur velocitas maxima, quam corpus cadendo poteſt
acquirere, eſt ad velocitatem dato quovis tempore acquiſitam, ut
vis data gravitatis qua perpetuo urgetur, ad vim reſiſtentiæ qua in
fine temporis illius impeditur.
Corol.2. Tempore autem aucto in progreſſione Arithmetica, ſumma
velocitatis illius maximæ ac velocitatis in aſcenſu (atque etiam earun
dem differentia in deſcenſu) decreſcit in progreſſione Geometrica.
Corol.3. Sed & differentiæ ſpatiorum, quæ in æqualibus tempo
rum differentiis deſcribuntur, decreſcunt in eadem progreſſion
Geometrica.

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index