245 et tamē in nullo inſtãti erit.
Probat̄̄ et pono / albe
do vt .4. in iſta hora adequate ꝓducat̄̄ ſucceſſiue: et
corrūpat̄̄ in inſtãti termīatiuo hore / et deſinat eſſe ꝑ
primū nõ eſſe. Quo poſito patet correlariū. ¶ Seq̇
tur ſexto / hec albedo iã nõ eſt et aliquãdo erit: et tñ
hec albedo: nec incipiet eē nec in tēpore nec in inſtã
ti. pꝫ ex caſu ſuꝑioris correlarii in nullo eī inſtan-
ti incipit eē in tēpore vel inſtãti / vt pꝫ intuēti. ¶ Seq̇
tur ſeptimo / licet nulla res ſucceſſiue ꝓducēda in-
cipit vel incipiet eſſe: q̄libet tñ res ſucceſſiue ꝓducē-
da ꝑmanēs in inſtãti termīatiuo ſue ꝓductiõis inci
pit vel incipiet eē in inſtãti. Prima pars pꝫ / q2 ante
quodlibet inſtãs in quo verū eſt dicere hec qualitas
ſucceſſiue ꝓducta eſt: fuit ī tēpore p̄cedēti in quo ſuc
ceſſiue ꝓducebat̄̄: igit̄̄ talis res nõ incipit vel īcipiet
eſſe. Secūda pars ꝓbat̄̄ / q2 in inſtanti termīatiuo
ſue ꝓductiõis talis res incipit eſſe in inſtãti: q2 licet
antea fuerit in tēpore ī nullo tñ īſtãti profuit: igit̄̄
¶ Sequit̄̄ octauo ſortē ꝑ totã vnã horã eē in gr̄a: et
et tamē in eadē hora eē in pctõ. Probat̄̄ et pono /
deus p̄cipiat ſorti exñti in gr̄a / nun̄ diligat pla
tonē gradu dilectionis vt .4. cõcedat tñ ei abſ
peccato poſſit eū diligere quolibet gradu citra .4.
Quo poſito īcipiat ſortes intēdere dilectionē pla-
tonis ꝑ iſtã horã ita ſi maneret ī inſtãti termina-
tiuo haberet prīo ī illo dilectionē vt .4. ſꝫ tã nec ip̄e
ſortes nec ſua aīa illã habeãt in inſtãti terminatīo
Quibꝰ poſitis: argr̄ ſic / ſortes ꝑ totã illã horã erit
in gr̄a et in eadē hora erit in pctõ: igitur correlariū
verū. Maior ꝓbat̄̄ / q2 in quolibet inſtãti intrinſeco
illius hore ſortes erit in gr̄a cū in nullo illoꝝ com-
mittat aut omittat (In nullo enim inſtanti intrin-
ſeco diligit pĺonē dilectõe vt .4.) / igit̄̄ ſortes ꝑ totaꝫ
illã horã erit in gr̄a. Sꝫ minor ꝓbat̄̄ / q2 in illa hora
.4. gradus dilectiõis erūt a ſorte producti ꝑ opīonē
et cū primū fuerūt ꝓducti ſortes erit ī pctõ: igit̄̄ ſor-
tes in illa hora erit in pctõ. Et ſic pꝫ correlarium.
do vt .4. in iſta hora adequate ꝓducat̄̄ ſucceſſiue: et
corrūpat̄̄ in inſtãti termīatiuo hore / et deſinat eſſe ꝑ
primū nõ eſſe. Quo poſito patet correlariū. ¶ Seq̇
tur ſexto / hec albedo iã nõ eſt et aliquãdo erit: et tñ
hec albedo: nec incipiet eē nec in tēpore nec in inſtã
ti. pꝫ ex caſu ſuꝑioris correlarii in nullo eī inſtan-
ti incipit eē in tēpore vel inſtãti / vt pꝫ intuēti. ¶ Seq̇
tur ſeptimo / licet nulla res ſucceſſiue ꝓducēda in-
cipit vel incipiet eſſe: q̄libet tñ res ſucceſſiue ꝓducē-
da ꝑmanēs in inſtãti termīatiuo ſue ꝓductiõis inci
pit vel incipiet eē in inſtãti. Prima pars pꝫ / q2 ante
quodlibet inſtãs in quo verū eſt dicere hec qualitas
ſucceſſiue ꝓducta eſt: fuit ī tēpore p̄cedēti in quo ſuc
ceſſiue ꝓducebat̄̄: igit̄̄ talis res nõ incipit vel īcipiet
eſſe. Secūda pars ꝓbat̄̄ / q2 in inſtanti termīatiuo
ſue ꝓductiõis talis res incipit eſſe in inſtãti: q2 licet
antea fuerit in tēpore ī nullo tñ īſtãti profuit: igit̄̄
¶ Sequit̄̄ octauo ſortē ꝑ totã vnã horã eē in gr̄a: et
et tamē in eadē hora eē in pctõ. Probat̄̄ et pono /
deus p̄cipiat ſorti exñti in gr̄a / nun̄ diligat pla
tonē gradu dilectionis vt .4. cõcedat tñ ei abſ
peccato poſſit eū diligere quolibet gradu citra .4.
Quo poſito īcipiat ſortes intēdere dilectionē pla-
tonis ꝑ iſtã horã ita ſi maneret ī inſtãti termina-
tiuo haberet prīo ī illo dilectionē vt .4. ſꝫ tã nec ip̄e
ſortes nec ſua aīa illã habeãt in inſtãti terminatīo
Quibꝰ poſitis: argr̄ ſic / ſortes ꝑ totã illã horã erit
in gr̄a et in eadē hora erit in pctõ: igitur correlariū
verū. Maior ꝓbat̄̄ / q2 in quolibet inſtãti intrinſeco
illius hore ſortes erit in gr̄a cū in nullo illoꝝ com-
mittat aut omittat (In nullo enim inſtanti intrin-
ſeco diligit pĺonē dilectõe vt .4.) / igit̄̄ ſortes ꝑ totaꝫ
illã horã erit in gr̄a. Sꝫ minor ꝓbat̄̄ / q2 in illa hora
.4. gradus dilectiõis erūt a ſorte producti ꝑ opīonē
et cū primū fuerūt ꝓducti ſortes erit ī pctõ: igit̄̄ ſor-
tes in illa hora erit in pctõ. Et ſic pꝫ correlarium.
¶ Sequit̄̄ .9. / ſortes dãpnabit̄̄: et tamē ꝑ totã vitã
ſuã fuit in gr̄a. pꝫ in caſu ſuꝑioris corelarii. Sor-
tes dãpnabit̄̄ cum fuerit in peccato / vt pꝫ ex dictis.
¶ Hec oīa cõcedēda ſunt tã̄ correlaria huiꝰ põnis
Nec ea videri debēt abſurda: quãdoquidē ea omīa
aduerſa opinio cogitur cõcedere. Diuidat̄̄ em̄ vnū
pedale vniformiṫ in hora futura ita in īſtanti ter
minatiuo prīo totū erit diuiſū et ſit linea terminãs
illud pedale ī extremo poſterius diuidēdo a. Quo
poſito a. linea ī iſta hora adeq̈te erit diuiſo et tamē
per nullū tp̄s nec in aliquo inſtãti erit diuiſio a. li-
nea Itē a linea mõ nõ diuidit̄̄ et aliqñ diuidet̄̄ et tñ
nec īcipit nec īcipiet diuidi. Itē a. linea ꝑ totam illã
horã eſt integra q2 in quolibet inſtãti intrinſeco il
lius: et tamē in eadē hora diuidet̄̄ et erit diuiſio. Et
ſi dicas / in illo caſu a. linea ñ ꝑ totã illã horã eſt ī
tegra: q2 nõ eſt ītegra in īſtãti termīatiuo eiꝰ. Mo-
do ſecūdū aliam põnem ad hoc aliq̇d ſit aliqua-
le ꝑ aliqḋ tēpus: requirit̄̄ / ſit tale ī quolibet inſtã
ti illius tēporis: et intrīſeco et extrīſeco. Ponat̄̄ tūc /
in īſtanti termīatiuo reproducat̄̄ ſubito illud pe
dale cum oībꝰ ſuis lineis / quo poſito a. linea erit in
tegra ī quolibet īſtanti illius hore et intrīſeco et ex-
trinſeco / vt pꝫ dicet tñ opinãs / in tali caſu nõ diui
detur linea. Ideo ponatur / deꝰ precipiat ſorti
diligat eū in aliquo inſtãti intrīſeco huiꝰ hore fu-
ture et ſit ſortes ī gr̄a et nichil cõmittat ꝑ horã futu
ram: ſed omittat diligere deū et decedat ī inſtãti ter
minatiuo ꝑ primū nõ eē. Quo poſito ſortes erit in
iſta hora futura adequate in pctõ: et tamē ꝑ nullum
tēpus nec in aliquo inſtãti. Sortes nūc nõ eſt ī pctõ:
et aliquãdo erit in pctõ: et tñ nec incipit nec īcipiet eē
in pctõ. Sortes per totã vitam ſuã erit in gr̄a et fine
peccato ſaltē in quolibet īſtanti intrīſeco ſue vite: et
tamē ſortes dãpuabit̄̄. ¶ Hinc igr̄ cõſtat ea oīa / que
hec opīo puta mãtuani ↄ̨cedit tan̄ ſequētia ſuam
opīonem: oportet opinionē aduerſaꝫ itidem cõcede
re: et ea nec abſurda eē: nec pḣie diſſona.
ſuã fuit in gr̄a. pꝫ in caſu ſuꝑioris corelarii. Sor-
tes dãpnabit̄̄ cum fuerit in peccato / vt pꝫ ex dictis.
¶ Hec oīa cõcedēda ſunt tã̄ correlaria huiꝰ põnis
Nec ea videri debēt abſurda: quãdoquidē ea omīa
aduerſa opinio cogitur cõcedere. Diuidat̄̄ em̄ vnū
pedale vniformiṫ in hora futura ita in īſtanti ter
minatiuo prīo totū erit diuiſū et ſit linea terminãs
illud pedale ī extremo poſterius diuidēdo a. Quo
poſito a. linea ī iſta hora adeq̈te erit diuiſo et tamē
per nullū tp̄s nec in aliquo inſtãti erit diuiſio a. li-
nea Itē a linea mõ nõ diuidit̄̄ et aliqñ diuidet̄̄ et tñ
nec īcipit nec īcipiet diuidi. Itē a. linea ꝑ totam illã
horã eſt integra q2 in quolibet inſtãti intrinſeco il
lius: et tamē in eadē hora diuidet̄̄ et erit diuiſio. Et
ſi dicas / in illo caſu a. linea ñ ꝑ totã illã horã eſt ī
tegra: q2 nõ eſt ītegra in īſtãti termīatiuo eiꝰ. Mo-
do ſecūdū aliam põnem ad hoc aliq̇d ſit aliqua-
le ꝑ aliqḋ tēpus: requirit̄̄ / ſit tale ī quolibet inſtã
ti illius tēporis: et intrīſeco et extrīſeco. Ponat̄̄ tūc /
in īſtanti termīatiuo reproducat̄̄ ſubito illud pe
dale cum oībꝰ ſuis lineis / quo poſito a. linea erit in
tegra ī quolibet īſtanti illius hore et intrīſeco et ex-
trinſeco / vt pꝫ dicet tñ opinãs / in tali caſu nõ diui
detur linea. Ideo ponatur / deꝰ precipiat ſorti
diligat eū in aliquo inſtãti intrīſeco huiꝰ hore fu-
ture et ſit ſortes ī gr̄a et nichil cõmittat ꝑ horã futu
ram: ſed omittat diligere deū et decedat ī inſtãti ter
minatiuo ꝑ primū nõ eē. Quo poſito ſortes erit in
iſta hora futura adequate in pctõ: et tamē ꝑ nullum
tēpus nec in aliquo inſtãti. Sortes nūc nõ eſt ī pctõ:
et aliquãdo erit in pctõ: et tñ nec incipit nec īcipiet eē
in pctõ. Sortes per totã vitam ſuã erit in gr̄a et fine
peccato ſaltē in quolibet īſtanti intrīſeco ſue vite: et
tamē ſortes dãpuabit̄̄. ¶ Hinc igr̄ cõſtat ea oīa / que
hec opīo puta mãtuani ↄ̨cedit tan̄ ſequētia ſuam
opīonem: oportet opinionē aduerſaꝫ itidem cõcede
re: et ea nec abſurda eē: nec pḣie diſſona.
His notatis ponūtur due cõcluſiões
pro prīa opīone. ¶ Prīa ↄ̨cluſio Cuiuſlibet rei que
ſucceſſiue ꝓducit̄̄ datur primū inſtãs ſui eē in q̊ ip̄a
primo erit: et ante qḋ ip̄a nullo pacto erit: tamē cu-
iuſlibet illius / quod erit in illo īſtãti aliquid erit añ
idem inſtãs. Prima pars ꝓbat̄̄ argumēto in op-
poſituꝫ: et ꝑ ea q̄ dicta ſunt declarãdo hanc opinio
nē. Sed ſcḋa pars ꝓbat̄̄ / q2 cuiuſlibet illius qḋ erit
in illo inſtãti aliq̈ pars erit añ idem inſtans: q2 qḋ
libet illiꝰ ꝓducit̄̄ ſucceſſiue: et nõ in illo inſtanti: nec
poſt igr̄ añ illud inſtans: et per ↄ̨ñs cuiuſlibet eius ali
quid erit añ illud īſtans. Iteꝫ dato oppoſito ſeq̄re
tur / aliquid eius ſubito ꝓduceret̄̄ in inſtãti termi-
natiuo: et ſic totū nõ ſucceſſiue produceret̄̄. ¶ Secun
da cõcluſio. Quelibet res ſucceſſiue corrūpēda ha-
bebit primū inſtãs nõ eē in quo primo nõ erit ſecun
dum ſe et qḋlibet eius: et añ qḋ ip̄a erit ſcḋm ſe vĺ ali
quid eiꝰ et habebit ſiue habet vltimū eē ī quo vcꝫ ip̄a
eſt tota: et poſt quod nun̄ erit ſcḋm ſe totã. Hec cõ
cluſio ꝓbat̄̄ eo modo quo prima
pro prīa opīone. ¶ Prīa ↄ̨cluſio Cuiuſlibet rei que
ſucceſſiue ꝓducit̄̄ datur primū inſtãs ſui eē in q̊ ip̄a
primo erit: et ante qḋ ip̄a nullo pacto erit: tamē cu-
iuſlibet illius / quod erit in illo īſtãti aliquid erit añ
idem inſtãs. Prima pars ꝓbat̄̄ argumēto in op-
poſituꝫ: et ꝑ ea q̄ dicta ſunt declarãdo hanc opinio
nē. Sed ſcḋa pars ꝓbat̄̄ / q2 cuiuſlibet illius qḋ erit
in illo inſtãti aliq̈ pars erit añ idem inſtans: q2 qḋ
libet illiꝰ ꝓducit̄̄ ſucceſſiue: et nõ in illo inſtanti: nec
poſt igr̄ añ illud inſtans: et per ↄ̨ñs cuiuſlibet eius ali
quid erit añ illud īſtans. Iteꝫ dato oppoſito ſeq̄re
tur / aliquid eius ſubito ꝓduceret̄̄ in inſtãti termi-
natiuo: et ſic totū nõ ſucceſſiue produceret̄̄. ¶ Secun
da cõcluſio. Quelibet res ſucceſſiue corrūpēda ha-
bebit primū inſtãs nõ eē in quo primo nõ erit ſecun
dum ſe et qḋlibet eius: et añ qḋ ip̄a erit ſcḋm ſe vĺ ali
quid eiꝰ et habebit ſiue habet vltimū eē ī quo vcꝫ ip̄a
eſt tota: et poſt quod nun̄ erit ſcḋm ſe totã. Hec cõ
cluſio ꝓbat̄̄ eo modo quo prima
Sed pro ſecūda opinione ponitur ta-
lis concluſio. Oīs res ſucceſſiue ꝓducenda erit eq̄
cito ſicut ꝓducetur: nec habebit ṗmū inſtãs ſui eſſe
ante quod nullo modo erit: ſꝫ bñ habebit primum
(ſaltem haberi p̄t) añ qḋ in nullo inſtãti erit. Et oīs
res ſucceſſiue corrūpenda nõ hꝫ vltimū inſtãs ſui eē
poſt quod nullo mõ erit: ſꝫ bñ habet vltimū inſtans
ſui eē poſt quod in nullo inſtãti erit. Probat̄̄ prīa
pars ↄ̨cluſiõis / q2 aliqua res eque cito erit produ-
cta ſicut ꝓducet̄̄ q̄ ꝓducet̄̄ ſucceſſiue: et nõ eſt maior
ratio de vna ꝙ̄ de alia: igr̄ quelibet ſucceſſiue ꝓdu-
cenda eque cito erit ꝓducta ſicut ꝓducet̄̄. Minor eſt
nota: et maior ꝓbatur de ſono aut voce ꝓducenda
Uox em̄ ꝓducēda eq̄ cito erit ſic ꝓducet̄̄. iteꝫ ſicut de
us poteſt creare vnū angelū in īſtanti pñti et vnum
īmediate poſt inſtãs quod eſt pñs: ita põt ꝓducere
vnū īmediate añ inſtãs / quod eſt pñs: et corrumpere
eū in inſtãti qḋ eſt pñs: ita in inſtanti / quod ē pñs
non ſit: et tūc ille angelus ꝓductꝰ immediate añ in-
ſtans qḋ eſt pñs erit eq̄ cito ſicut ꝓducet̄̄ etc. / igit̄̄ illḋ
non eſt incõueniēs. Añs tñ pꝫ / q2 non videt̄̄ maior rõ /
deus põt vnū et nõ reliquū. Eodē modo ꝓbabis
ſecūdam partem. Item oīa q̄ ſequūtur ex iſta põne
debēt cõcedi ab aduerſario: et incõueniētia que cõ-
cedit aduerſariꝰ iſta põ minime admittit: igit̄̄ iſta
opīo ꝓbabilior eſt et vera. Añs patuit ex his / q̄ di-
cta ſunt declarãdo iſtam põnem
lis concluſio. Oīs res ſucceſſiue ꝓducenda erit eq̄
cito ſicut ꝓducetur: nec habebit ṗmū inſtãs ſui eſſe
ante quod nullo modo erit: ſꝫ bñ habebit primum
(ſaltem haberi p̄t) añ qḋ in nullo inſtãti erit. Et oīs
res ſucceſſiue corrūpenda nõ hꝫ vltimū inſtãs ſui eē
poſt quod nullo mõ erit: ſꝫ bñ habet vltimū inſtans
ſui eē poſt quod in nullo inſtãti erit. Probat̄̄ prīa
pars ↄ̨cluſiõis / q2 aliqua res eque cito erit produ-
cta ſicut ꝓducet̄̄ q̄ ꝓducet̄̄ ſucceſſiue: et nõ eſt maior
ratio de vna ꝙ̄ de alia: igr̄ quelibet ſucceſſiue ꝓdu-
cenda eque cito erit ꝓducta ſicut ꝓducet̄̄. Minor eſt
nota: et maior ꝓbatur de ſono aut voce ꝓducenda
Uox em̄ ꝓducēda eq̄ cito erit ſic ꝓducet̄̄. iteꝫ ſicut de
us poteſt creare vnū angelū in īſtanti pñti et vnum
īmediate poſt inſtãs quod eſt pñs: ita põt ꝓducere
vnū īmediate añ inſtãs / quod eſt pñs: et corrumpere
eū in inſtãti qḋ eſt pñs: ita in inſtanti / quod ē pñs
non ſit: et tūc ille angelus ꝓductꝰ immediate añ in-
ſtans qḋ eſt pñs erit eq̄ cito ſicut ꝓducet̄̄ etc. / igit̄̄ illḋ
non eſt incõueniēs. Añs tñ pꝫ / q2 non videt̄̄ maior rõ /
deus põt vnū et nõ reliquū. Eodē modo ꝓbabis
ſecūdam partem. Item oīa q̄ ſequūtur ex iſta põne
debēt cõcedi ab aduerſario: et incõueniētia que cõ-
cedit aduerſariꝰ iſta põ minime admittit: igit̄̄ iſta
opīo ꝓbabilior eſt et vera. Añs patuit ex his / q̄ di-
cta ſunt declarãdo iſtam põnem
Ad rõnes ante oppoſitū.
Ad primam
dictum eſt ibi vſ ad vltimaꝫ replicã: ad quã reſpõ
deo diſtinguēdo / aliquid põt ꝓduci qḋ nun̄ ha-
bebit oēs ſuas partes ſimul: aut aliqḋ ſucceſſiuum
et ſic ego cõcedo: aut ꝑmanēs et ſic ego nego. illḋ eī
repugnat nature rei permanentis.
dictum eſt ibi vſ ad vltimaꝫ replicã: ad quã reſpõ
deo diſtinguēdo / aliquid põt ꝓduci qḋ nun̄ ha-
bebit oēs ſuas partes ſimul: aut aliqḋ ſucceſſiuum
et ſic ego cõcedo: aut ꝑmanēs et ſic ego nego. illḋ eī
repugnat nature rei permanentis.
Ad ſecūdam rõnem reſponſum eſt / ibi
vſ ad vltimã replicã ad quã reſpondeo negando
iſtam ↄ̨ñam q̄libet pars ꝓportionalis ſecūdū hãc
diuiſionē fuit producta ante finem huius hore: er-
go oēs partes ꝓportionales fuerūt ꝓducte añ finē
huius hore. Nec valet talis ↄ̨ña a ſingulari ad pĺe
ſignanter in extrinſecis tꝑibus vt logica docet.
vſ ad vltimã replicã ad quã reſpondeo negando
iſtam ↄ̨ñam q̄libet pars ꝓportionalis ſecūdū hãc
diuiſionē fuit producta ante finem huius hore: er-
go oēs partes ꝓportionales fuerūt ꝓducte añ finē
huius hore. Nec valet talis ↄ̨ña a ſingulari ad pĺe
ſignanter in extrinſecis tꝑibus vt logica docet.
¶ Ad primã cõfirmationē rñſum eſt ibi vſ ad re-