1tet oratio: quippe quod, ſi mentis aciem paullo diligentius
adhibuerimus, nihil eſſe in Aristotele, quin illud à Plato
ne prius diſputatum fuerit, procul dubio inueniemus: quam
quam Phyloſophus iſte vere diuinus, multa præſertim de mori
bus grauissimè, & copioſissimè diſputauit, quæ ab Ariſtotele,
ne attinguntur quidem. Aliquando ergo vtriuſque rationem
habebimus: & ab vtroque nostram, quantulamcumque Phy
loſophyam, mutuabimur: alterum cum altero (vt res ipſa po
ſtulare videbitur) vltrò citroque vicissim conferemus: vt ex
hac mutua vtriuſque collatione eliciatur aliquando, elidatur
que veritas perinde ac ex crebro ſilicis, & ferri attritu excu
titur, eliditur que ignis: nec Platonis modo, sed & omnium ferè
antiquorum ſententias diſputabimus: ad Auerrois poſtea di
gressiones diuertemus: dignus eſt enim Auerroes, dum digre
ditur, qui cum Ariſtotele conferatur: quia ad grauissimam
Ariſtotelis doctrinam, doctissimam que eiuſdem grauitatem,
vel omnino, vel ſaltem quam proximè accedit: Sunt Auer
rois digressiones inuentione fœcundæ, ſententiarum pondere
graues, argumentorum numero neruoſæ, Peripatetica metho
do diſtinctæ, & (quod ex illis accepimus, qui Auerrois lin
guam nouerunt) dictione ſplendidæ: vt nihil fœcundius, gra
uius, neruoſius, diſtinctius, ſplendidius: Quis Auerroe, dum
digreditur, proponit abſolutius? Quis narrat euidentius? Quis
docet apertius? Quis confirmat efficacius? Quis confutat acrius?
Quis colligit neruoſius? Qui nerui? Qui lacerti? Qui vigor? Quod
pectus? Quanta cauſæ fiducia? Nuſquam ceſſat: Nuſquam
iacet: Nuſquam restitit: Nuſquam dormitat: ſed vbique
properans ſequacem, obtemperantemque lectorem Auerroes
ſecum rapit: it a vt mirandum non ſit, ſi in his noſtris diſcepta
tionibus maximam Auerrois rationem habituri ſimus: quod
adhibuerimus, nihil eſſe in Aristotele, quin illud à Plato
ne prius diſputatum fuerit, procul dubio inueniemus: quam
quam Phyloſophus iſte vere diuinus, multa præſertim de mori
bus grauissimè, & copioſissimè diſputauit, quæ ab Ariſtotele,
ne attinguntur quidem. Aliquando ergo vtriuſque rationem
habebimus: & ab vtroque nostram, quantulamcumque Phy
loſophyam, mutuabimur: alterum cum altero (vt res ipſa po
ſtulare videbitur) vltrò citroque vicissim conferemus: vt ex
hac mutua vtriuſque collatione eliciatur aliquando, elidatur
que veritas perinde ac ex crebro ſilicis, & ferri attritu excu
titur, eliditur que ignis: nec Platonis modo, sed & omnium ferè
antiquorum ſententias diſputabimus: ad Auerrois poſtea di
gressiones diuertemus: dignus eſt enim Auerroes, dum digre
ditur, qui cum Ariſtotele conferatur: quia ad grauissimam
Ariſtotelis doctrinam, doctissimam que eiuſdem grauitatem,
vel omnino, vel ſaltem quam proximè accedit: Sunt Auer
rois digressiones inuentione fœcundæ, ſententiarum pondere
graues, argumentorum numero neruoſæ, Peripatetica metho
do diſtinctæ, & (quod ex illis accepimus, qui Auerrois lin
guam nouerunt) dictione ſplendidæ: vt nihil fœcundius, gra
uius, neruoſius, diſtinctius, ſplendidius: Quis Auerroe, dum
digreditur, proponit abſolutius? Quis narrat euidentius? Quis
docet apertius? Quis confirmat efficacius? Quis confutat acrius?
Quis colligit neruoſius? Qui nerui? Qui lacerti? Qui vigor? Quod
pectus? Quanta cauſæ fiducia? Nuſquam ceſſat: Nuſquam
iacet: Nuſquam restitit: Nuſquam dormitat: ſed vbique
properans ſequacem, obtemperantemque lectorem Auerroes
ſecum rapit: it a vt mirandum non ſit, ſi in his noſtris diſcepta
tionibus maximam Auerrois rationem habituri ſimus: quod