Mechanicam facultatem vere ac proprie eſſe
ſcientiam Mathematicam.
ſcientiam Mathematicam.
Vtrum autem Mechanica facultás pertineat ad ſcien
tiam phyſicam, an ad mathematicam, vel potius di
cenda ſit partim phyſica, partim mathematica, non leuem
habet difficultatem. Etenim eſſe ſcientiam phyſicam, illud
primo loco ſuadet, quia nimirum leius ſubiectum eſt phyſi
cum, vt graue, & leue, virtusque motium, ac detentiua, qua ſe
cundum locum ipſa cientur aut detinentur. Secundo quoniam
de huiuſmodi ſubiecto agitur ſub ratione phyſica, prout ſcili
cet eſt mobile ſecundum locum natura ſua aut violentia; quæ
certè fit per impreſſionem impetus, eleuationem, vel tractio
nem, aut proiectionem, quæ ſunt operationes phyſicæ. Ter
tio, quia ſiſtendo in puris principijs phyſicis, fatis videntur de
monſtrari omnia quæ pertractantur in ipſa mechanica ſcien
tia quoad propoſitiones vniuerſales, ac propriè ſcientificas.
Vt exempli gratia, grauia æqualia ex æqualibus diſtantijs ęquè
ponderare, nec vnum poſſe in libra aliud vincere; nam ratio
huius eſt, quia actio debet eſſe ab inæquali proportione, vt ex
Ariſt. habetur in phyſicis 1. de Generat. tex. 48. Similiter;
grauia faciliùs tolli beneficio trocleæ, aut vectis, quàm ſola
manu; & id genus alia, reducuntur ad principium phyſicum
de maiori facilitate motus circularis, maioreque velocitate
partium, quæ magis diſtant à centro circuli, eo quod maius
ſpatium percurrant in æquali tempore ac minus fulciantur.
Quapropter ipſemet Ariſtoteles phyſicè hic videtur tractate
quidquid ad vniuerſalem doctrinam mechanicam pertinet,
nec adhibere principia mathematica, niſi aliquando ad cla
riùs & euidentiùs demonſtrandum, non ſecus ac in alijs quo
que tractationibus phyſicis conſueuit. Nihil enim prohibet,
idem diuerſis principijs plurium ſcientiarum oſtendi.
tiam phyſicam, an ad mathematicam, vel potius di
cenda ſit partim phyſica, partim mathematica, non leuem
habet difficultatem. Etenim eſſe ſcientiam phyſicam, illud
primo loco ſuadet, quia nimirum leius ſubiectum eſt phyſi
cum, vt graue, & leue, virtusque motium, ac detentiua, qua ſe
cundum locum ipſa cientur aut detinentur. Secundo quoniam
de huiuſmodi ſubiecto agitur ſub ratione phyſica, prout ſcili
cet eſt mobile ſecundum locum natura ſua aut violentia; quæ
certè fit per impreſſionem impetus, eleuationem, vel tractio
nem, aut proiectionem, quæ ſunt operationes phyſicæ. Ter
tio, quia ſiſtendo in puris principijs phyſicis, fatis videntur de
monſtrari omnia quæ pertractantur in ipſa mechanica ſcien
tia quoad propoſitiones vniuerſales, ac propriè ſcientificas.
Vt exempli gratia, grauia æqualia ex æqualibus diſtantijs ęquè
ponderare, nec vnum poſſe in libra aliud vincere; nam ratio
huius eſt, quia actio debet eſſe ab inæquali proportione, vt ex
Ariſt. habetur in phyſicis 1. de Generat. tex. 48. Similiter;
grauia faciliùs tolli beneficio trocleæ, aut vectis, quàm ſola
manu; & id genus alia, reducuntur ad principium phyſicum
de maiori facilitate motus circularis, maioreque velocitate
partium, quæ magis diſtant à centro circuli, eo quod maius
ſpatium percurrant in æquali tempore ac minus fulciantur.
Quapropter ipſemet Ariſtoteles phyſicè hic videtur tractate
quidquid ad vniuerſalem doctrinam mechanicam pertinet,
nec adhibere principia mathematica, niſi aliquando ad cla
riùs & euidentiùs demonſtrandum, non ſecus ac in alijs quo
que tractationibus phyſicis conſueuit. Nihil enim prohibet,
idem diuerſis principijs plurium ſcientiarum oſtendi.