Alvarus, Thomas, Liber de triplici motu, 1509

Page concordance

< >
< >
page |< < of 290 > >|
251 11Correĺ.
¶ Ex quo ſeq̇tur /  michael põt eē et tamē in nullo ī-
ſtanti.
Hoc eſt iſta eſt poſſibilis michael erit et ī nul­
lo inſtanti erit.
Probat̄̄. q2 ex q̊ michael erit ante
quodlibet inſtãs futurū volo /  deus ꝓducat illuꝫ
immediate poſt hoc: et corrūpat illū añ qḋlibet in-
ſtans futurū.
Quo poſito patet correlarium.
¶ Sed cõtra q2 ſi hoc eſſet verū ſeq̄ret̄̄ /  deꝰ poſſet
ꝓducere .3. angelos vnū immediate poſt aliū: ſꝫ ↄ̨ñs
eſt flm̄ igit̄̄.
Seq̄la ꝓbatur / q2 ſi deꝰ põt ꝓducere vnū
angelū: in inſtanti pñti: et vnū aliū immediate poſt
inſtans / qḋ eſt pñs: pari rõe poterit ꝓducere vnū an­
gelū in inſtãti qḋ eſt pñs et vnū aliū īmediate añ in-
ſtans quod eſt preſens.
Quo habito iã poterit pro­
ducere .3. vnū immediate poſt aliuꝫ.
vnū vcꝫ īmedia­
te ante inſtans quod eſt preſens: et aliū in inſtanti
preſenti et aliū immediate poſt inſtans quod eſt p̄-
ſens: igitur aſſumptū verm. 22Dicitur.
¶ Dices ſicut dicenduꝫ
eſt concedendo quod infert̄̄: nec illud eſt incõueniēs
33Correla.
¶ Ex quo ſeq̇tur /  angelus ꝓductus īmediate ante
inſtans quod eſt pñs creatur: et tamē nõ incipit eſſe
Patet / q2 nec incipit eē per primum inſtans ſui eē:
nec per vltimū non eē: igitur.
Antecedens probatur /
quia non incipit per primū eē cuꝫ nullū ſit primum
inſtans ſui eē: quia maxime eēt inſtans quod ē pre­
ſens ſed hoc nõ: cum in illo ſit et ante illud fuerit ex
caſu: nec incipit per vltimū non eē cum nullū ſit da­
bile in quo nõ ſit: et immediate poſt quod erit. 442. correĺ.
¶ Se­
quitur ſecūdo /  licet ſimpliciter nõ incipiat eē: inci­
pit tamē eē in aliquo inſtanti puta in īſtanti quod
eſt preſens.
Patet intuenti.
Sed contra / quia tunc ſequeretur / 
angelus īmediate ante inſtans quod eſt preſens ꝓ­
ductus nec incipiet eſſe in tempore nec in inſtãti: ſed
cõſequēs eſt falſum: igit̄̄.
Falſitas ↄ̨ñtis patet / quia
tunc aliq̇d eēt quod ī nullo inſtãti eēt / qḋ eſt impoſ-
ſibile.
Seq̄la tamē probatur: et pono /  angelus ꝓ­
ductus immediate ante inſtans quod eſt pñs deſi-
nat eſſe per primū inſtans nõ eē in inſtãti quod eſt
pñs.
Quo poſitio iam ille angelus eſt productus
et tñ nullo modo incipit aut incepit eē nec in tempo­
re nec in inſtanti / quod fuit ꝓbandum.
In oppoſitū tamē arguitur ſic. Omē
illud eſt deo poſſibile quod nõ implicat ↄ̨tradictio­
nem: ſed .2. angelos aut .3. vnū immediate poſt aliã
ꝓducere nõ implicat ↄ̨tradictionē: igit̄̄.
Maior eſt
nota: et minor ꝓbatur rñdendo ad rõnes pro par­
te oppoſita nitētes inferre impoſſibile.
Pro ſolutiõe dubii breuiter pono du­
as cõcluſiones. 551. conclu.
¶ Prima cõcluſio. Poſſibile ē deū
producere duos angelos vnū immediate poſt alte-
rum, vnū vcꝫ per põnem de pñti et alterum ꝑ remo-
tionem.
Hanc cõcluſionē nõ aliter ꝓbo ꝙ̄ ratione in
oppoſitū facta. 662. conclu.
¶ Secūda concluſio. Poſſibile eſt
deū ꝓducere .3. angelos vnū īmediate poſt aliū vnū
vcꝫ in īſtãti pñti: et alterū īmediate añ inſtãs qḋ eſt
pñs: et tertiū immediate poſt inſtãs qḋ eſt preſens
Probatur nec concluſio / q2 ſicut deus põt ꝓducere
vnū angelū in īſtãti qñ eſt pñs: et vnū īmediate poſt
inſtans qḋ eſt pñs: ita põt ꝓducere vnū in inſtãti qḋ
eſt pñs: et alium īmediate añ inſtãs qḋ eſt pñs.
Quo
poſito ineē pꝫ itas ↄ̨cluſiõis. 771. correĺ.
¶ Ex his ſeq̇tur ṗmo /
 poſſibile eſt aliquid fore qḋ mõ non eſt: et tñ nū̄
incipere eē.
Patet poſito /  vnus angelus īmedia­
te añ īſtãs terminatiuū hore ꝓducat̄̄.
tunc manife-
ſtum eſt /  talis angelus nec incipit nec incipiet eē.
882. correĺ.
¶ Sequitur ſcḋo /  poſſibile eſt aliquid quod mo-
do non eſt incipere eē: et poſtea nõ eē ꝑ tempus nec
per inſtans.
Patet de tertio angelo ponēdo /  ꝓ-
ducatur īmediate poſt inſtãs qḋ eſt pñs et corrūpat̄̄
ante qḋlibet inſtãs futurū.
Quo poſito ſequit̄̄ veri­
tas correlarii. 993. correĺ.
¶ Sequitur tertio /  aliquid erit qḋ
modo nõ eſt: et tamen ipſum nõ incipit nec incipiet
eſſe nichilominus ipſum deſinet eē.
Probatur cor-
relarium ponēdo /  īmediate ante inſtans termīa­
tiuū hore future ꝓducat deus b. angelum: et corrum­
pat illū in inſtanti terminatiuo ꝑ primum non eſſe
Quo poſito ſequitur propoſitum. 10104. correĺ. ¶ Sequit̄̄ quar­
to /  aliquid incipiet eē et poſt modum nõ erit: et tñ
nun̄ deſinet eē.
Probat̄̄. ponēdo /  īmediate poſt
inſtans quod eſt pñs ꝓducat deus c. angelū et cor-
rumpat illū ante qḋlibet inſtãs futurū.
Quo poſi-
to habetur itas correlarii.
¶ Tu tñ aduerte /  nõ­
nulli non admittūt caſum iſtius quarti correlarii.
1111Paulus
venetus ī
4. du. c.
38°.
Nec memini me legiſſe aliquē dempto Paulo vene­
to q̇ in .4. dubio ſue quadrature capite .38°. in ṗmo
correlario ſcḋe ↄ̨cluſionis in ꝓpria forma illud ad­
mittit et cõcedit.
Et ſic pꝫ rñſio ad dubium
Ad rationem ante oppoſitū reſponſū
eſt vſ ad vltimã replicã: ad quã reſpondeo conce­
dendo qḋ infertur vt iam cõceſſum eſt: et ad proba-
tionem falſitatꝪ ↄ̨ñtis concedo quod infertur: et ne­
go /  illud ſit impoſſibile.
Et hoc de dubio .5.
¶ Concluſio reſponſiua ad queſitū patet ex 2.3.4.
notabilibus.
Ad rões ante oppoſitū q̄ſtiõis. Ad pri­
mã rñdeo negando ſequelã vt bene probat repli-
ca.
Dico tamē /  ſi in ſubiecto in quo fiet intēſio q̈li­
tatis ſit ſuum cõtrariū ipſa intendit̄̄ ꝑ depuratio­
nem a cõtrario: ſꝫ nõ preciſe ſed cum hoc per addi-
tionem gradus ad gradum, aut acquiſitionē ꝑfe-
ctioris eē ſcḋm beatum Thomã etc.
Et per hoc patꝫ
reſponſio ad ↄ̨firmationē: nõ eī ſcḋm illam opinio­
nē intēdi ē preciſe minꝰ ꝑmiſceri ſuo ↄ̈rio: ſꝫ cū hoc
requiritur aliquid aliud / vt dictum eſt.
Ad ſecundam rationem cõcedendo ſe­
quelam: et nego falſitatem ↄ̨ñtis: et ad probationē
nego ſeq̄lam: et cum probat̄̄ admiſſo caſu cum ſup-
poſito: nego ↄ̨ſequentiam.
Et ratio eſt quia ad hoc
 aliquid ſit infinite perfectionis nõ ſufficit / qḋ ibi
dicitur: ſed cum hoc requiritur /  cõtineat omnē ꝑ-
fectionē poſſibile.
¶ Ad ↄ̨firmationeꝫ rñdeo /  eſto
 dabilis ſit qualitas nullius intenſionis: non ta-
men propter hoc ſequitur /  forma non intendatur
per additionem gradus ad gradum.
¶ Ad aliḋ di­
co /  phūs intelligit dictū ſuum de dimēſione ſub­
ſtantie compoſite ex materia et forma.
Ad tertiam rationē reſponſum eſt / ibi
vſ ad vltimã replicã: ad quã rñdeo cõcedendo qḋ
infertur: et dico /  infinita ꝓducētia ſunt vna cauſa
particularis.
Accipitur em̄ cauſa collectiue. ¶ Ad
primã confirmationē reſponſnm eſt / ibi vſ ad vlti­
mã replicaꝫ: ad quã rñdeo concedendo qḋ infertur:
et nego /  ꝓpterea lumīoſum nulliꝰ ſit virtutis in
conſeruãdo ſuū lumē ſꝫ ideo nõ cõſeruat vt ꝑfectius
ꝓducat.
¶ Ad ſecūdã cõfirmationē patet ſolutio ex
.8. correlario burlei tertii notabilis.
Ad quartam rationem reſpõſū eſt /
ibi vſ ad vltimam replicam ad quam reſpondeo
concedendo quod infertur: et negando falſitatem
conſequentis et cum probatur ↄ̨cedo /  virtus crea­
ta et finita poteſt producere infinita in tꝑe finito qñ
ad ꝓductionē vniꝰ req̇ritur infinitorum productio

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index