25129LIBER I.
talium ſeparatum, non minus idem euenire neceſſe eſt:
in o-
mnibus enim hiſce quorum ſubstantia in materia eſt, plura
eſſe & infinita ea quæ ſunt eiuſdem ſpeciei uidemus. Quare
aut plures ſunt cœli, aut plures eſſe profectò poſſunt. Ex
his igitur quiſpiam existimauerit, & eſſe plures cœlos, &
etiam eſſe poſſe. Conſiderandum autẽ rurſus eſt, quidnane
horum dicitur rectè, & quid non rectè. Aliam igitur eſſe
formæ rationẽ eam quæ ſine materia eſt, aliam eam quæ in
materia eſt, rectè profectò dicitur, atq; uerũ eſſe ponatur:
nulla tamen ob id ipſum mundos aut plures eſſe, aut plures
eſſe poſſe neceßitas eſt, ſi hic uniuerſa ex materia constat,
ut & constare uidetur. Hoc autem modo, forſitan id quod
dicitur magis patebit: ſi enim ſimitas concauitas eſt in naſo,
aut in carne, caroq́ materies eſt ſimitatis, ſi omnibus ex car
nibus una fieret caro, atq; in hac ſimitas eſſet orta, nullum
aliud ſimum aut eſſet, aut fore omnino poſſet. Simili quoq;
modo ſi materies in homine caro eſt, atque oſſa, ſi uniuerſa
ex carne, atq; oßibus fieret homo, atq; illa dißolui nõ poſ-
ſent, alius homo profectò eſſe non poſſet. Eadẽ fuerit & in
77[Handwritten note 7] cæteris ratio: omnino enim quorum ſubstantia in ſubiecta
materia quadam eſt, eorum nihil oriri poteſt, ſi non aliqua
materia ſit. Cœlum autem, eſt quidem ſingulare, & ex ma
teria constat: ſed ſi non ex ipſius materiei parte, ſed ex uni-
uerſa materia constat, eſſe quidem ipſius cœli, atq; huiuſce
cœli aliud eſt: non tamen aut aliud erit, aut plures fieri poſ-
ſunt, propterea quòd uniuerſam hoc materiam eſt comple-
xum. Restat ergo hoc demonstrare, ex uniuerſo inquam
ipſum naturali corpore, ſenſibiliq́; constare. Dicamus
autem primum quidnam cœlum eſſe dicimus, atq; quot mo-
dis: quò magis id nobis manifestum quod quæritur: fiat.
mnibus enim hiſce quorum ſubstantia in materia eſt, plura
eſſe & infinita ea quæ ſunt eiuſdem ſpeciei uidemus. Quare
aut plures ſunt cœli, aut plures eſſe profectò poſſunt. Ex
his igitur quiſpiam existimauerit, & eſſe plures cœlos, &
etiam eſſe poſſe. Conſiderandum autẽ rurſus eſt, quidnane
horum dicitur rectè, & quid non rectè. Aliam igitur eſſe
formæ rationẽ eam quæ ſine materia eſt, aliam eam quæ in
materia eſt, rectè profectò dicitur, atq; uerũ eſſe ponatur:
nulla tamen ob id ipſum mundos aut plures eſſe, aut plures
eſſe poſſe neceßitas eſt, ſi hic uniuerſa ex materia constat,
ut & constare uidetur. Hoc autem modo, forſitan id quod
dicitur magis patebit: ſi enim ſimitas concauitas eſt in naſo,
aut in carne, caroq́ materies eſt ſimitatis, ſi omnibus ex car
nibus una fieret caro, atq; in hac ſimitas eſſet orta, nullum
aliud ſimum aut eſſet, aut fore omnino poſſet. Simili quoq;
modo ſi materies in homine caro eſt, atque oſſa, ſi uniuerſa
ex carne, atq; oßibus fieret homo, atq; illa dißolui nõ poſ-
ſent, alius homo profectò eſſe non poſſet. Eadẽ fuerit & in
77[Handwritten note 7] cæteris ratio: omnino enim quorum ſubstantia in ſubiecta
materia quadam eſt, eorum nihil oriri poteſt, ſi non aliqua
materia ſit. Cœlum autem, eſt quidem ſingulare, & ex ma
teria constat: ſed ſi non ex ipſius materiei parte, ſed ex uni-
uerſa materia constat, eſſe quidem ipſius cœli, atq; huiuſce
cœli aliud eſt: non tamen aut aliud erit, aut plures fieri poſ-
ſunt, propterea quòd uniuerſam hoc materiam eſt comple-
xum. Restat ergo hoc demonstrare, ex uniuerſo inquam
ipſum naturali corpore, ſenſibiliq́; constare. Dicamus
autem primum quidnam cœlum eſſe dicimus, atq; quot mo-
dis: quò magis id nobis manifestum quod quæritur: fiat.