Cardano, Geronimo, Opvs novvm de proportionibvs nvmerorvm, motvvm, pondervm, sonorvm, aliarvmqv'e rervm mensurandarum, non solùm geometrico more stabilitum, sed etiam uarijs experimentis & observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, & in V libros digestum. Praeterea Artis Magnae, sive de regvlis algebraicis, liber vnvs abstrvsissimvs & inexhaustus planetotius Ariothmeticae thesaurus ... Item De Aliza Regvla Liber, hoc est, algebraicae logisticae suae, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum Geometricas quantitates inquirentis ...

List of thumbnails

< >
141
141 		142
142
143
143 		144
144
145
145 		146
146
147
147 		148
148
149
149 		150
150
< >
page |< < of 291 > >|
1ſeu uectes, quare tanto facilius mouebuntur quanto maiores erunt,
251[Figure 251]
& ut plures. Vna enim alterius loco fungitur uectis. Trochlea qui­
dem eſt, ut uides, inſtrumentum longum ſuprà anguſtius, ſed non,
craſſum, in quo plures orbiculi ſolent collo cari, unde ſæpe numero
trochleæ nomine intelligimus orbiculos ei incluſos, circa quos fu­
nis uocatur, ut in trochleis & orbiculi & funes includuntur. Succu­
lis etiam ſolent capita funium trahi: ut uectis auxilio imò nonnum­
quàm rotarum facilius pondera eleuantur.
Co^{m}.
Propoſ. 71.
8. de Repub.
Propoſitio ducenteſima quinta, ſuper uerbis Platonis,
de fine Reipub.
“Eſt autem ei quod diuinitus generandum eſt circuitus, quem nu
merus continet perfectus. Humanæ uerò, in quo primum argumen
tationes ſuperantes, ut ſuperatæ tres diſtantiæ: quatuor autem ter­
minos accipientes, ſimilium & diſsimilium, ab undantium & deficien
tium cuncta correſpondentia, & rationem habentia inuicem effece
runt. Quorum ſexquitertium fundamentum quinario iunctum duas
efficit harmonias ter aucta quidem: æqualem æqualiter centum to
ties, quandam autem æqualem quidem, longitudine aunt ſingulum
quidem numerorum à diametris rationem habentibus quinarij indi
gentibus uno ſingulis: non habentibus rationem aunt duobus, cen­
tum autem cuborum ternarij. Totus autem hic numerus geometri
cus talem authoritatem habet ad potiorem deterioremque genera­
tionem. Quem locum Ariſtoteles ita declarat. Quorum ſexquiter­
tium fundamentum quinario coniunctum duas exhibet harmo­
nias, inquiens, quando numerus diagrammatis huius efficiatur ſolidus.”
Quin Polyt.
Cap. 12.
Γυσθμὴν fundamentum interpretatus ſum, quod radix pro latere in
hac materia accipi poſſet. Par eſt ut in diuina generatione numerus

acciperetur perfectus: ut intelligat generationem confeſtim ſequi cor
ruptionem: nam ſermo eſt de corruptione, corrumpitur aunt unum­
quodque ut aliud generetur, malum enim eſt ob bonum, non contrà.
Liquet autem ex Euclide talem numerum eſſe octies mille centum ui­
ginti octo. Et hic eſt finis omnium urbium diuinus, cuius quadruplum
uelut in cœli reſtitutionibus, ac continuato ordine ſolet obſeruari,
eſt propè annus magnus: ueriſimile eſt enim tanto tempore confundi
decima, ſcilicet totius circuitus parte. Humanæ uerò intelligit qua­
252[Figure 252]
tuor à monade numeros, aut in quauis ratione principium li­
neam ſuperficiem corpus, ut unum, duo, quatuor, octo pariter
octo: duodecim decem octo uiginti ſeptem: inter hæc ſunt tria
ſpatia, & octo cum uiginti ſeptem ſunt diſsimilia & deficien­
tia: maiora emm ſunt ſuis partibus à quibus numerantur. Contrà de­
cem octo & duodecim ſunt ſimilia atque ab undantia, & correſponden

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index
Impressum