Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
251
252
253
254
255
256
257
258
259
260
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004327
">
<
pb
pagenum
="
253
"
xlink:href
="
009/01/253.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
oportet? </
s
>
<
s
id
="
s.004328
">An quoniam manifeſtior eſt ſcopus eius, cùm ad vnam lyram, vel tibiam
<
lb
/>
cantatur? </
s
>
<
s
id
="
s.004329
">ad plures verò ſuauitas ſeruari non poteſt, cùm cantilena offuſcetur, te
<
lb
/>
taqué penè deleatur)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Cur ſolitariæ cantilenæ (quas Græci Monodias appella
<
lb
/>
bant, & ab vna tantum perſona cantabantur) ſuauiores ſunt, ſi ad lyram
<
lb
/>
vnam, vel ad tibiam vnam, quam ſi ad plures lyras, aut tibias accinantur;
<
lb
/>
cùm tamen vtroque modo, ideſt tam ad lyram, quàm ad tibiam, & tam ad
<
lb
/>
vnam, quàm ad plures idem canticum perſonetur. </
s
>
<
s
id
="
s.004330
">& cùm idem canticum
<
lb
/>
ad plures lyras, aut tibias decantatum in maius exereſcat, deberet etiam
<
lb
/>
ſuauius auribus accidere. </
s
>
<
s
id
="
s.004331
">Reſpondet fortè monodiam iucundiorem eſſe ad
<
lb
/>
vnum inſtrumentum, quia ipſius ſcopus tunc manifeſtior eſt: pluribus au
<
lb
/>
tem adhibitis inſtrumentis ſuauitas ſeruari nequit, cùm cantilena tot ſonis
<
lb
/>
offuſcetur, ac tota penè obruatur. </
s
>
<
s
id
="
s.004332
">Verumenimuerò vtinam recentiores Mu
<
lb
/>
ſicæ contrapuntiſtæ, iſta, quæ hoc loco ab Ariſt tradita ſunt ritè animad
<
lb
/>
uertent. </
s
>
<
s
id
="
s.004333
">non
<
expan
abbr
="
vtiq;
">vtique</
expan
>
tanta verborum,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
rithmorum confuſione,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
pluri
<
lb
/>
morum inſtrumentorum ſtrepitu gauderent: ex quibus eorum cantilena ita
<
lb
/>
offuſcatur, vt nulla omninò reddatur;
<
expan
abbr
="
ſolusq́
">ſolusque</
expan
>
; ſtrepitus quidam ingens aures
<
lb
/>
obtundat; quem modum non ſine huius ætatis dedecore, futura ſecula non
<
lb
/>
ſine irriſione mirabuntur: non aliter, ac nos ſemipriſcæ ætatis architectu
<
lb
/>
ram, & ſculpturam irridere ſolemus.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004334
">
<
arrow.to.target
n
="
marg358
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004335
">
<
margin.target
id
="
marg358
"/>
366</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004336
">Probl. 10. ſatis clarum ex ſe. </
s
>
<
s
id
="
s.004337
">illud ſolum notatione dignum eſt, Teretiza
<
lb
/>
re, quod eſt canere, vt modo aiunt, non verba, ſed notas, fuiſſe idem, quod
<
lb
/>
nunc ſolmifationem, aut lalagen decantare.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004338
">
<
arrow.to.target
n
="
marg359
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004339
">
<
margin.target
id
="
marg359
"/>
367</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004340
">Probl. 11.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur vox, aut ſonus deſinens acutoir fit? </
s
>
<
s
id
="
s.004341
">An quia minor, vt quæ fa
<
lb
/>
cta ſit imbecillior?)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
lege quæ in probl. </
s
>
<
s
id
="
s.004342
">8. annotata ſunt, & huic quoque ſatis
<
lb
/>
factum erit.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004343
">
<
arrow.to.target
n
="
marg360
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004344
">
<
margin.target
id
="
marg360
"/>
368</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004345
">Probl. 12.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Quamobrem quæ grauior è fidibus eft ſemper modulationem, aut
<
lb
/>
cantilenam ſuſcipit: nam ſi oporteat canere parameſen cùm ſola meſe, nihilominus
<
lb
/>
medium gignetur: ſi verò meſen, neceſſarium ambo, ſola non gignitur? </
s
>
<
s
id
="
s.004346
">An quia
<
lb
/>
graue magnum eſt, itaque validius: & in magno paruum ineſi. </
s
>
<
s
id
="
s.004347
">& per interceptio
<
lb
/>
nem duæ netæ ex hypate fiunt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Vt facilè præſens problema intelligatur, ha
<
lb
/>
bendus eſt ob oculos ordo antiquarum chordarum, quem ſupra ante pro
<
lb
/>
blema tertium expoſui. </
s
>
<
s
id
="
s.004348
">Quærit cur fidicines ſolerent modulationem tam
<
lb
/>
cum cautu, quàm ſine cantu à grauiſſima omnium chordarum exordiri:
<
lb
/>
ideſt primam omnium grauiſſimam chordam pulſare; vt ipſa reliquis acu
<
lb
/>
tioribus, quaſi dux præiret, quam reliquæ ſequerentur: & ſi oporteat cane
<
lb
/>
re parameſen vnà cùm meſe, quæ grauior eſt, gignitur, non ſonus parame
<
lb
/>
ſes, ſed ipſius meſes redditur. </
s
>
<
s
id
="
s.004349
">ſi verò oporteat canere meſen, id non poteſt
<
lb
/>
fieri per ſolam parameſen, ſed
<
expan
abbr
="
vtraq;
">vtraque</
expan
>
neceſſaria eſt, vel ſaltem ipſa meſe.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004350
">Ratio huius, inquit, eſt, quia quod graue eſt, magnum eſt, & proinde acuto
<
lb
/>
etiam validius. </
s
>
<
s
id
="
s.004351
">præterea in magno etiam paruum ineſt: grauior igitur vox
<
lb
/>
maior eſt, ac validior, quàm acuta, vt ſuperius explicatum eſt; meritò igi
<
lb
/>
tur ſonus grauior pręire debet,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
ad modulationem alios prouocare, cùm
<
lb
/>
reliquas ſecum tanquam partes proprias naturaliter trahat. </
s
>
<
s
id
="
s.004352
">quando autem
<
lb
/>
parameſe, ac meſe ſimul canuntur, tunc meſe ſola videtur exaudiri; quia
<
lb
/>
cùm ipſa grauior ſit, quàm parameſe, erit etiam ipſa maior, ac validior, &
<
lb
/>
propterea ſonus parameſes in ſono meſes euaneſcit, ſiue ſuperuacaneus eſt,</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>