1
161[Figure 161]
chromaticum inter chordas ſui tetrachor
di ſequentia interualla ſeruabat. trihemi
tonium autem interuallum ex tribus ſemi
tonijs conſtabat, ſeu ex vno toto, & vno
ſemitonio ex duobus huiuſmodi tetra
chordis ſuum monochordium, ſeu ſuas
octo voces, ſeu ſuam Diapaſon genus
chromaticum componebat. Enharmo
nicum tandem genus tetrachordo vtebatur, cuius interualla erant ea, quæ
ſequuntur.
161[Figure 161]chromaticum inter chordas ſui tetrachor
di ſequentia interualla ſeruabat. trihemi
tonium autem interuallum ex tribus ſemi
tonijs conſtabat, ſeu ex vno toto, & vno
ſemitonio ex duobus huiuſmodi tetra
chordis ſuum monochordium, ſeu ſuas
octo voces, ſeu ſuam Diapaſon genus
chromaticum componebat. Enharmo
nicum tandem genus tetrachordo vtebatur, cuius interualla erant ea, quæ
ſequuntur.
162[Figure 162]
Erat hic etiam inter hypate, & Meſe Diateſſaron; huic aliud tetrachor
dum pariter addebatur, vt in alijs generibus, ex quibus tota Diapaſon con
flabatur. Huiuſcemodi igitur tetrachordis vnumquodque genus ſuum ſyſte
ma, ſiue conſtitutionem Diapaſon componebat, addendo priori tetrachordo
aliud tetrachordum, ita vt Meſe vltima chorda primi tetrachordi, cùm Nete
vltima ſecundi tetrachordi Diapente reſonaret; prima verò hypate, cùm
vltima Nete Diapaſon efficerent, vt ſuperius in ſerie Lychaonis videre eſt.
dum pariter addebatur, vt in alijs generibus, ex quibus tota Diapaſon con
flabatur. Huiuſcemodi igitur tetrachordis vnumquodque genus ſuum ſyſte
ma, ſiue conſtitutionem Diapaſon componebat, addendo priori tetrachordo
aliud tetrachordum, ita vt Meſe vltima chorda primi tetrachordi, cùm Nete
vltima ſecundi tetrachordi Diapente reſonaret; prima verò hypate, cùm
vltima Nete Diapaſon efficerent, vt ſuperius in ſerie Lychaonis videre eſt.
Ex quibus patet quinam eſſent enharmonij moduli, ſiue interualla, qui
bus enharmonium genus decantaretur. Sciendum præterea ex lib. 3. Muſi
corum Ptol. modulos enharmonios fuiſſe graues, & ſeueros, vt idcirco Do
rienſes, quorum modi grauitate, ac ſeueritate præditi erant, ipſis maximè
delectarentur. Vnde etiam patere poteſt enharmonios modos minimè cer
tatorijs canticis idoneos fuiſſe. His præmiſſis, ſic textum facilè exponere
eſt: cur cantilenæ genus illud, quod lex appellatur, non per antiſtrophos,
ſeu ſtrophas olim agebatur, cùm tamen cæteris choręarum, ac chori can
ticis antiſtrophi, ſeu ſtrophæ non deeſſent. Ratio huius forſitan hæc eſt;
quia vſus antiſtrophorum, ſeu ſtropharum eundem ſemper modum per to
tam cantilenam ſeruat, cùm cantilena conſtet ex pluribus ſtrophis ſibi ſi
milibus: quapropter ſtropharum vſus maximè ei conuenit, qui eundem ſem
per morem in cantando retinet, è contra verò ei, qui varios mores, variunque;
cantum ſtudet efficere minimè quadrat: talis enim non indiget ſtatutis ſtro
phis, nec rithmis, vt ſunt odæ, ſed potius carmine libero, vt ſunt heroica
poemata hexametris verſibus contexta. quia igitur olim certatores, ac pu
giles, qui viribus pollebant, quique; egregiè varios mores imitabantur; cùm
cantum varium, ac prolixum, intentum, ac remiſſum efficere valerent, hu
iuſmodi leges decantabant, propterea nullis ſtrophis vtebantur, vt ſcilicet
facilius in omnes partes poſſet vox, & cantus excurrere. Itaque vt verba, ita
etiam modulos, ac numeros, prout imitatio requirebat, ſubinde varios red
debant; modulatione enim melius, quam verbis ipſis imitatio
bus enharmonium genus decantaretur. Sciendum præterea ex lib. 3. Muſi
corum Ptol. modulos enharmonios fuiſſe graues, & ſeueros, vt idcirco Do
rienſes, quorum modi grauitate, ac ſeueritate præditi erant, ipſis maximè
delectarentur. Vnde etiam patere poteſt enharmonios modos minimè cer
tatorijs canticis idoneos fuiſſe. His præmiſſis, ſic textum facilè exponere
eſt: cur cantilenæ genus illud, quod lex appellatur, non per antiſtrophos,
ſeu ſtrophas olim agebatur, cùm tamen cæteris choręarum, ac chori can
ticis antiſtrophi, ſeu ſtrophæ non deeſſent. Ratio huius forſitan hæc eſt;
quia vſus antiſtrophorum, ſeu ſtropharum eundem ſemper modum per to
tam cantilenam ſeruat, cùm cantilena conſtet ex pluribus ſtrophis ſibi ſi
milibus: quapropter ſtropharum vſus maximè ei conuenit, qui eundem ſem
per morem in cantando retinet, è contra verò ei, qui varios mores, variunque;
cantum ſtudet efficere minimè quadrat: talis enim non indiget ſtatutis ſtro
phis, nec rithmis, vt ſunt odæ, ſed potius carmine libero, vt ſunt heroica
poemata hexametris verſibus contexta. quia igitur olim certatores, ac pu
giles, qui viribus pollebant, quique; egregiè varios mores imitabantur; cùm
cantum varium, ac prolixum, intentum, ac remiſſum efficere valerent, hu
iuſmodi leges decantabant, propterea nullis ſtrophis vtebantur, vt ſcilicet
facilius in omnes partes poſſet vox, & cantus excurrere. Itaque vt verba, ita
etiam modulos, ac numeros, prout imitatio requirebat, ſubinde varios red
debant; modulatione enim melius, quam verbis ipſis imitatio
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib