25936LIBER I.
punctum uidere poteſt, aut paruũ audire ſonũ, is &
maio-
rum ſenſum habebit. Verùm nihil ad rationem refert: ipſa
enim exuperatio, aut in potentia, aut in re ipſa ſit definita.
Id enim quod dicitur, patet: nam uiſis quidem hiſce, qui eſt
minoris, excedit, celeritas autem ea quæ eſt maioris.
rum ſenſum habebit. Verùm nihil ad rationem refert: ipſa
enim exuperatio, aut in potentia, aut in re ipſa ſit definita.
Id enim quod dicitur, patet: nam uiſis quidem hiſce, qui eſt
minoris, excedit, celeritas autem ea quæ eſt maioris.
CAP. XII.
_H_Is autem determinatis, dicenda ſunt ea, quæ deinceps
11Hîc probat Ā-
riſto. mundum
ſcmpicernum
eſſe. ſequuntur. Si igitur aliqua ſint, quæ eſſe, & non eſſe
poſſunt, quoddam tempus maximũ & eſſendi, & non eſſen
di, definitum eſſe neceſſe eſt. Atq; dico rem eſſe poſſe, & nõ
eſſe poſſe, in unoquoq; prædicamẽto: ut hominẽ aut album,
aut tricubitum, aut aliquid aliud tale: nam ſi nõ erit definitũ
quiddam, ſed ſemper propoſito maius, & quo non eſt mi-
nus, idem erit profectò poßibile eſſe tẽpore infinito, & non
eſſe alio tempore infinito. At hoc eſſe nequit. Principiũ
autem hinc ſumatur. Impoßibile enim & falſum, nõ idem
ſignificant. Eſt autem impoßibile, & poßibile: & falſum,
ac uerũ, ex ſuppoſitione: ueluti triangulum impoßibile eſt
ſuos tres angulos duobus rectis æquales habere, ſi hæc ſint,
& diameter commenſurabilis eſt: ſunt autem ſimpliciter
& poßibilia, & impoßibilia, & uera, & falſa. Non eſt
igitur idem falſum aliquid eſſe ſimpliciter: & ſimpliciter
impoßibile: te nanq; dicere ſtare, falſum eſt quidem, ſed non
impoßibile: ſimiliter & eum qui citharam quidem pulſat,
non autem cantat, cantare dicere falſum eſt, ſed nõ impoßi-
bile eſt: ſimul autem ſtare, atq; ſedere, & diametrum com-
menſurabilem eſſe, non ſolùm eſt falſum, ſed etiam impoßi-
bile. Non igitur idem eſt ſupponere falſum ac impoſ-
ſibile. Impoßibile autem ex impoßibili accidit. Sedendi
itaque quippiam, ſtandi´que, ſimul potentiam habet,
11Hîc probat Ā-
riſto. mundum
ſcmpicernum
eſſe. ſequuntur. Si igitur aliqua ſint, quæ eſſe, & non eſſe
poſſunt, quoddam tempus maximũ & eſſendi, & non eſſen
di, definitum eſſe neceſſe eſt. Atq; dico rem eſſe poſſe, & nõ
eſſe poſſe, in unoquoq; prædicamẽto: ut hominẽ aut album,
aut tricubitum, aut aliquid aliud tale: nam ſi nõ erit definitũ
quiddam, ſed ſemper propoſito maius, & quo non eſt mi-
nus, idem erit profectò poßibile eſſe tẽpore infinito, & non
eſſe alio tempore infinito. At hoc eſſe nequit. Principiũ
autem hinc ſumatur. Impoßibile enim & falſum, nõ idem
ſignificant. Eſt autem impoßibile, & poßibile: & falſum,
ac uerũ, ex ſuppoſitione: ueluti triangulum impoßibile eſt
ſuos tres angulos duobus rectis æquales habere, ſi hæc ſint,
& diameter commenſurabilis eſt: ſunt autem ſimpliciter
& poßibilia, & impoßibilia, & uera, & falſa. Non eſt
igitur idem falſum aliquid eſſe ſimpliciter: & ſimpliciter
impoßibile: te nanq; dicere ſtare, falſum eſt quidem, ſed non
impoßibile: ſimiliter & eum qui citharam quidem pulſat,
non autem cantat, cantare dicere falſum eſt, ſed nõ impoßi-
bile eſt: ſimul autem ſtare, atq; ſedere, & diametrum com-
menſurabilem eſſe, non ſolùm eſt falſum, ſed etiam impoßi-
bile. Non igitur idem eſt ſupponere falſum ac impoſ-
ſibile. Impoßibile autem ex impoßibili accidit. Sedendi
itaque quippiam, ſtandi´que, ſimul potentiam habet,