261 tur. 112. ↄ̨cluſio
¶ Secunda concluſio: licet detur aliquod mi-
xtum equale ad pondus. Non tamen talis comple-
xio eſt ei naturalis. Sed eſt via ad aliam vel ad cor-
ruptionem. Prima pars patet ex priori notabili.
Et .2. ꝓbatur: q2 tunc tale mixtū nõ eſſet ens natu-
rale: cū naturaliter nõ eſſet mobile. vt ptꝫ ex dedu-
ctione .3. argumenti etc̈. 22Correĺ. ¶ Ex quo ſequitur / vbicū
elementa concurrunt ad generationem natura-
lem alicuius mixti: ſemper vnū illorū excelit et do-
minatur. Patet ex priori concluſione. quia alias
aliquod mixtum naturaliter eſſet complexio natū
ad pondus. 333. ↄ̨cluſio ¶ Tertia concluſio / vbicun per acti-
onē qualitatum primarū in elementis repertarū
corrumpuntur diſpoſitiones requiſite ad formas
elementoꝝ: ipſa elementa corrumpuntur: et forma
mixti in eoꝝ materias introducitur. Prima pars
pꝫ ex prima parte .2. ſuppoſitionis. Et ſecūda ꝓ-
batur: q2 alias materie elementoꝝ manerent ſiue
forma: oportet igitur / corruptis formis elemen-
torum introducator forma mixti. oīs em̄ forma na
turalis, aut eſt mixti, aut elemēti. 44Dubium ¶ Et ſi dicas: po
no / corrumpantur diſpoſitiones requiſite ad for
mas elementorum antē in materia ſit complexio
requiſita ad introductionē forme mixti. Tunc ma
nifeſtum eſt / nõ introducetur forma mixti: igr̄ cõ-
cluſio falſa. Reſpondeo primo nõ admittendo ca-
ſum: q2 ad illum ſequitur materiam manere ſine
forma. Dico .2. / in inſtanti: in quo debet introdu
ci forma mixti cauſa vniuerſalis que nõ vult mate-
riam eſſe ſiue forma: ſubito producet diſpoſitionē
ipſi forme mixti. Nam illud opud mixtionis eſt o-
pus ipſius prime cauſe. 55ꝓculus Dicente proculo. oīs cauſa
prima plus agit in cauſatū ſuū: ꝙ̄ vniuerſalis cau
ſa .2. 66pḣus .12.
meth. tex
cõ. 38. Quare non abſre dicit pḣs .12. metha. a tali
principio dependet celum et natura. Tex. con. 38.
Ipſe em̄ omnipotens. quaſdam rationes ſemina-
les rebus indidit vt mediantibus illis poſſint di-
uerſa mixta generari vt inquit. 77ma. in .2.
d. 18. Ma. in .2. d. 18. 88Galienꝰ
2. cretico
rū .c. 2. Qḋ
admirans Galienus .2. certicorū inquit. Omne bo
nū pulchrū: et omne quod ordini vni adheret et vie:
et oſtenditur in eo veſtigium ſapientie non eſt illud
niſi de ſurſum: reccurre igr̄ ad cauſam vniuerſalē
vel nõ admittas caſum. 994. ↄ̨cĺo. ¶ Quarta concluſio aliqñ
prius corrūpuntur forme elementorū ꝙ̄ corrūpan
tur diſpoſitiones requiſite ad conſeruationē ſuaꝝ
formarū. Probatur: quia vt ſenſus docet in mar-
more eſt maior ſicitas et frigiditas ꝙ̄ terra requi-
rat ad ſui conſeruationē: cū nõnun̄ ſit magis hu
mida ꝙ̄ marmor: igr̄ nõ corrumpitur forma ſubſtã
tialis terre cū ex ea generatur marmor ꝓpter de-
fectum diſpoſitionis cõſeruantis eam in materia.
1010Iacobus
de for. Et hec ratio eſt Iaco. de forliuio .5. q̄. in prima ṗmi
1111Correĺ. ¶ Ex quo ſequitur / forme elementorū aliquando
corrūpuntur propter introductionē qualitatis cõ-
plexionalis repugnantis formis elementorū. Ptꝫ
hoc correlariū ex .4. concluſione p̄cedente: et ex ſcḋa
ſuppõne: videas hanc materiã de mixtione latiꝰ ꝑ
Marſiliū ī ṗmo de gene. 1212Calcula.
diffe. 16. Et ꝑ Conci. differētia .16.
xtum equale ad pondus. Non tamen talis comple-
xio eſt ei naturalis. Sed eſt via ad aliam vel ad cor-
ruptionem. Prima pars patet ex priori notabili.
Et .2. ꝓbatur: q2 tunc tale mixtū nõ eſſet ens natu-
rale: cū naturaliter nõ eſſet mobile. vt ptꝫ ex dedu-
ctione .3. argumenti etc̈. 22Correĺ. ¶ Ex quo ſequitur / vbicū
elementa concurrunt ad generationem natura-
lem alicuius mixti: ſemper vnū illorū excelit et do-
minatur. Patet ex priori concluſione. quia alias
aliquod mixtum naturaliter eſſet complexio natū
ad pondus. 333. ↄ̨cluſio ¶ Tertia concluſio / vbicun per acti-
onē qualitatum primarū in elementis repertarū
corrumpuntur diſpoſitiones requiſite ad formas
elementoꝝ: ipſa elementa corrumpuntur: et forma
mixti in eoꝝ materias introducitur. Prima pars
pꝫ ex prima parte .2. ſuppoſitionis. Et ſecūda ꝓ-
batur: q2 alias materie elementoꝝ manerent ſiue
forma: oportet igitur / corruptis formis elemen-
torum introducator forma mixti. oīs em̄ forma na
turalis, aut eſt mixti, aut elemēti. 44Dubium ¶ Et ſi dicas: po
no / corrumpantur diſpoſitiones requiſite ad for
mas elementorum antē in materia ſit complexio
requiſita ad introductionē forme mixti. Tunc ma
nifeſtum eſt / nõ introducetur forma mixti: igr̄ cõ-
cluſio falſa. Reſpondeo primo nõ admittendo ca-
ſum: q2 ad illum ſequitur materiam manere ſine
forma. Dico .2. / in inſtanti: in quo debet introdu
ci forma mixti cauſa vniuerſalis que nõ vult mate-
riam eſſe ſiue forma: ſubito producet diſpoſitionē
ipſi forme mixti. Nam illud opud mixtionis eſt o-
pus ipſius prime cauſe. 55ꝓculus Dicente proculo. oīs cauſa
prima plus agit in cauſatū ſuū: ꝙ̄ vniuerſalis cau
ſa .2. 66pḣus .12.
meth. tex
cõ. 38. Quare non abſre dicit pḣs .12. metha. a tali
principio dependet celum et natura. Tex. con. 38.
Ipſe em̄ omnipotens. quaſdam rationes ſemina-
les rebus indidit vt mediantibus illis poſſint di-
uerſa mixta generari vt inquit. 77ma. in .2.
d. 18. Ma. in .2. d. 18. 88Galienꝰ
2. cretico
rū .c. 2. Qḋ
admirans Galienus .2. certicorū inquit. Omne bo
nū pulchrū: et omne quod ordini vni adheret et vie:
et oſtenditur in eo veſtigium ſapientie non eſt illud
niſi de ſurſum: reccurre igr̄ ad cauſam vniuerſalē
vel nõ admittas caſum. 994. ↄ̨cĺo. ¶ Quarta concluſio aliqñ
prius corrūpuntur forme elementorū ꝙ̄ corrūpan
tur diſpoſitiones requiſite ad conſeruationē ſuaꝝ
formarū. Probatur: quia vt ſenſus docet in mar-
more eſt maior ſicitas et frigiditas ꝙ̄ terra requi-
rat ad ſui conſeruationē: cū nõnun̄ ſit magis hu
mida ꝙ̄ marmor: igr̄ nõ corrumpitur forma ſubſtã
tialis terre cū ex ea generatur marmor ꝓpter de-
fectum diſpoſitionis cõſeruantis eam in materia.
1010Iacobus
de for. Et hec ratio eſt Iaco. de forliuio .5. q̄. in prima ṗmi
1111Correĺ. ¶ Ex quo ſequitur / forme elementorū aliquando
corrūpuntur propter introductionē qualitatis cõ-
plexionalis repugnantis formis elementorū. Ptꝫ
hoc correlariū ex .4. concluſione p̄cedente: et ex ſcḋa
ſuppõne: videas hanc materiã de mixtione latiꝰ ꝑ
Marſiliū ī ṗmo de gene. 1212Calcula.
diffe. 16. Et ꝑ Conci. differētia .16.
Notandū eſt quatuor circa materiaꝫ
.3. argumenti / ſcḋm dñm forluienſem .9.11. ṗma
ṗmi: duplex eſt cõplexio. quedã eſt ſcḋm formã: que
dam o ſcḋm materiã. Cõplexio ſcḋm formam eſt
cõplexio ꝓueniens ex actione et paſſione qualitatū
prmarū etc̈. / vt iam diffinitū eſt. 1313Iacobꝰ
cõplexio
3 formã
et maṫiaꝫ Sed cõplexio ſcḋm
materiã eſt complexio nõ requiſita ad conſeruati-
onem forme in materia: nec reſultans ex actione ſi
mul et paſſione qualitatum primarū: aut aliquarū
que ad has reducuntur. Cauſatur autem hec com-
plexio ſecundū materiam ab influxu ſiderū: ex hac
em̄ complexione prouenit iuuenē ſanguineū vene-
rea abhorrere .etc̈. His poſitis pono duas conclu-
ſiones. ¶ Poſſibile eſt reperire plura īdiuidua oīo
conſimilis complexionis in ſequentis formã. 1414ṗma ↄ̨°. Ptꝫ
hec concluſio ex deductione .3. argumenti. 15152. ↄ̨cĺo ¶ Secū-
da concluſio ſecundū Iacobii de forliuio poſſibile
eſt reperire plura indiuidua oīo conſimilis com-
plexionis ſecundū materiam. Probatur nõ enim
principiis repugnat naturalibus ſimilia oīo agen
tia ad generationem ſortis et platonis concurrere /
igitur poſſibile eſt ſortem et platonem oīo eodē mõ
complexionatos eſſe. 1616 3. ↄ̨cluſio
ↄ̨ciliator
diffi. 23. ¶ Tertia concluſio de mente
conciliatoris: nõ eſt poſſibile reperire duo indiui-
dua oīno conſimiliter complexionata complexiõe
ſecundū materiam. Probatur / nun̄ bis eſt ea-
dem celi conſtallatio oīno: iuxta illud habraham.
Non poteſt / vt natiuitas vniꝰ hominis aſſimiletur
natiuitati alterius tan̄ ſibi. Nec vn̄ erit ſimilis
coniūctionis proportio. Et videtur mens nicholai
horem in fine tractatus ſuarum proportionum /
nun̄ videlicet erit bis eadeꝫ conſtellatio omnino
ſimilis. Ita vt nec gemini quidem valeant eadem
oīno complexione gaudere. 1717Lucanꝰ
3. pharſa
lie. Quod proſpiciens lu
canus inquit. Stant gemini fratres fecunde glo-
ria matris. Quos eadem variis genuerūt viſcera
fatia. Hiis exactis patet reſponſio ad dubiū ¶ Ad
rationes dubii ante oppoſitum. Ad primã reſpon
ſum eſt ibi vſ ad vltimam replicam. ad quam re-
ſpondeo concedendo illatum. ¶ Ad ſecundã reſpõ
ſum eſt vſ ad vltimam replicam. Ad quam reſpõ
deo concedendo illatū ſaltem de mixto in mediate
ex elemento generato. ¶ Ad tertiam rationem ptꝫ
reſponſio ex .4. notabili. ¶ Ad confirmationē. dico
primo concedēdo illatum nec illud eſt incõueniens
quicquid pḣs dicat. Dico ſecūdo negando ſequelã
et ratio eſt / q2 non quelibet varietas proportionis
inter qualitates primas agentes et pacientes ad
inuicem variat ſpeciem complexionis. ¶ Sed certe
ꝓportionū diſtantie inter qualitates primas ſpe-
ciem proportionis variant. Nec eſt reperire natu-
raliter infinitam latitudinem proportionis per di
minuationeꝫ reſiſtentie: 1818pḣs .2. de
aīa ṗmo
phi. q2 ſecundū philoſophū quē
hec reſponſio ſequitur datur minimū naturale ex
ſecūdo de aīa et primo phiſicorū: 1919pḣs ḋ ſē.
et ſen. ſecundū em̄ phi-
loſophū nõ poſſunt eſſe infinite ſpecies qualitatuꝫ
ſecundarū ex libro de ſenſu et ſen. in fine. 2020andreas
de nouo
caſtro in
2. ſen. Andreas
autē de nouocaſtro probat in ſecūdo ſententiarū
proceſſum in infinitum in ſpeciebus aſcendendo et
deſcēdendo. Primo / quia viſio albedinis a. que ſit
b. eſt perfectior a. et c. intuituio b. eſt perfectior b. / q2
notitia perfectioris obiecti, et ſic in infinitum aſcē-
dendo. Deſcendendo vero arguitur infinita multi-
tudo ſpecierum ſit a. notitia intuitiua michaelis et
b. ſit notitia ipſius a, et c. ipſius b. et d. ipſius c. et ſic
in infinitū. Tūc habet̄̄ ꝓpoſitū, quelꝫ em̄ ſequēs eſt
īperfectior p̄cedēte: vt ptꝫ ex imperfectione obiecti.
.3. argumenti / ſcḋm dñm forluienſem .9.11. ṗma
ṗmi: duplex eſt cõplexio. quedã eſt ſcḋm formã: que
dam o ſcḋm materiã. Cõplexio ſcḋm formam eſt
cõplexio ꝓueniens ex actione et paſſione qualitatū
prmarū etc̈. / vt iam diffinitū eſt. 1313Iacobꝰ
cõplexio
3 formã
et maṫiaꝫ Sed cõplexio ſcḋm
materiã eſt complexio nõ requiſita ad conſeruati-
onem forme in materia: nec reſultans ex actione ſi
mul et paſſione qualitatum primarū: aut aliquarū
que ad has reducuntur. Cauſatur autem hec com-
plexio ſecundū materiam ab influxu ſiderū: ex hac
em̄ complexione prouenit iuuenē ſanguineū vene-
rea abhorrere .etc̈. His poſitis pono duas conclu-
ſiones. ¶ Poſſibile eſt reperire plura īdiuidua oīo
conſimilis complexionis in ſequentis formã. 1414ṗma ↄ̨°. Ptꝫ
hec concluſio ex deductione .3. argumenti. 15152. ↄ̨cĺo ¶ Secū-
da concluſio ſecundū Iacobii de forliuio poſſibile
eſt reperire plura indiuidua oīo conſimilis com-
plexionis ſecundū materiam. Probatur nõ enim
principiis repugnat naturalibus ſimilia oīo agen
tia ad generationem ſortis et platonis concurrere /
igitur poſſibile eſt ſortem et platonem oīo eodē mõ
complexionatos eſſe. 1616 3. ↄ̨cluſio
ↄ̨ciliator
diffi. 23. ¶ Tertia concluſio de mente
conciliatoris: nõ eſt poſſibile reperire duo indiui-
dua oīno conſimiliter complexionata complexiõe
ſecundū materiam. Probatur / nun̄ bis eſt ea-
dem celi conſtallatio oīno: iuxta illud habraham.
Non poteſt / vt natiuitas vniꝰ hominis aſſimiletur
natiuitati alterius tan̄ ſibi. Nec vn̄ erit ſimilis
coniūctionis proportio. Et videtur mens nicholai
horem in fine tractatus ſuarum proportionum /
nun̄ videlicet erit bis eadeꝫ conſtellatio omnino
ſimilis. Ita vt nec gemini quidem valeant eadem
oīno complexione gaudere. 1717Lucanꝰ
3. pharſa
lie. Quod proſpiciens lu
canus inquit. Stant gemini fratres fecunde glo-
ria matris. Quos eadem variis genuerūt viſcera
fatia. Hiis exactis patet reſponſio ad dubiū ¶ Ad
rationes dubii ante oppoſitum. Ad primã reſpon
ſum eſt ibi vſ ad vltimam replicam. ad quam re-
ſpondeo concedendo illatum. ¶ Ad ſecundã reſpõ
ſum eſt vſ ad vltimam replicam. Ad quam reſpõ
deo concedendo illatū ſaltem de mixto in mediate
ex elemento generato. ¶ Ad tertiam rationem ptꝫ
reſponſio ex .4. notabili. ¶ Ad confirmationē. dico
primo concedēdo illatum nec illud eſt incõueniens
quicquid pḣs dicat. Dico ſecūdo negando ſequelã
et ratio eſt / q2 non quelibet varietas proportionis
inter qualitates primas agentes et pacientes ad
inuicem variat ſpeciem complexionis. ¶ Sed certe
ꝓportionū diſtantie inter qualitates primas ſpe-
ciem proportionis variant. Nec eſt reperire natu-
raliter infinitam latitudinem proportionis per di
minuationeꝫ reſiſtentie: 1818pḣs .2. de
aīa ṗmo
phi. q2 ſecundū philoſophū quē
hec reſponſio ſequitur datur minimū naturale ex
ſecūdo de aīa et primo phiſicorū: 1919pḣs ḋ ſē.
et ſen. ſecundū em̄ phi-
loſophū nõ poſſunt eſſe infinite ſpecies qualitatuꝫ
ſecundarū ex libro de ſenſu et ſen. in fine. 2020andreas
de nouo
caſtro in
2. ſen. Andreas
autē de nouocaſtro probat in ſecūdo ſententiarū
proceſſum in infinitum in ſpeciebus aſcendendo et
deſcēdendo. Primo / quia viſio albedinis a. que ſit
b. eſt perfectior a. et c. intuituio b. eſt perfectior b. / q2
notitia perfectioris obiecti, et ſic in infinitum aſcē-
dendo. Deſcendendo vero arguitur infinita multi-
tudo ſpecierum ſit a. notitia intuitiua michaelis et
b. ſit notitia ipſius a, et c. ipſius b. et d. ipſius c. et ſic
in infinitū. Tūc habet̄̄ ꝓpoſitū, quelꝫ em̄ ſequēs eſt
īperfectior p̄cedēte: vt ptꝫ ex imperfectione obiecti.
Ad tertiū dubiū arguit̄̄ non: q2 aīa
rationalis informat corpus complexionalum cõ-
plexione alemani vel ſclaui tali corpore exiſtente
ſano et debite excercente operatiões vitales et ani-
males: igitur propter inductionem talis qualita-
tis ſiue complexionis in corpus indi aīa ipſiꝰ indi
cum ſit eiuſdem ſpeciei non minus informabit cor-
pus ipſius indi excercendo debite omnes operati-
ones victales et animales. 2121ↄ̨fir̄atiuꝰ Et cõfirmatur / quia oēs
ↄ̨plexiones humane cum quibus homo ſanus per-
ſeuerat ſunt eiuſdē ſpeciei: igr̄ aīa rationalis cū q̈li
bet illarū corpus informat: et ꝑ ↄ̨ñs nõ inductionē
ↄ̨plexiõis ſclaui vel alemani in corpꝰ indi ſequitur
rationalis informat corpus complexionalum cõ-
plexione alemani vel ſclaui tali corpore exiſtente
ſano et debite excercente operatiões vitales et ani-
males: igitur propter inductionem talis qualita-
tis ſiue complexionis in corpus indi aīa ipſiꝰ indi
cum ſit eiuſdem ſpeciei non minus informabit cor-
pus ipſius indi excercendo debite omnes operati-
ones victales et animales. 2121ↄ̨fir̄atiuꝰ Et cõfirmatur / quia oēs
ↄ̨plexiones humane cum quibus homo ſanus per-
ſeuerat ſunt eiuſdē ſpeciei: igr̄ aīa rationalis cū q̈li
bet illarū corpus informat: et ꝑ ↄ̨ñs nõ inductionē
ↄ̨plexiõis ſclaui vel alemani in corpꝰ indi ſequitur