Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

Page concordance

< >
< >
page |< < of 316 > >|
1
Quæ ſint veræ Peripateticorum cauæ, propter
quas ea, quæ natura mouentur, velocius
in fine, quam in principio mouean­
tur.
Caput XVI.
QVIA nec Plato quantumuis diuinus, nec Thales
& ſi magni nominis Philoſophus, veritatem aſſecuti
fuerunt, ad Ariſtotelem naturalis Philoſophiæ paren
tem redimus, de cuius ſententia animaduertendum est.
Eam
eſſe naturam aeris, & aquæ in proprio loco, ſi à quopiam quo
quo verſus impellantur, vt ſuo nixu post impulſum eum pri­
mum aliquo ſpacio ferantur, ac aliquantisper motum cita­
tiorem faciant: deinde ſenſim motum ſistant, donec motus
planè quieſcat, vt non rarò diximus.
Huic adde, quoniam à vacuo natura, abhorret idcirco cum
in medio aliquid mouetur, ſimul ad mobilis terga proximi me
dij partes concurrunt, vt ſpacium illud impleant, ne derelin­
quatur inane; hæ partes medii prius impulſæ proprio deinde
nixu mobile pellunt, & illud vltra promouent, hæc quo plu­
res fuerint maiorique nixu pulſæ, eo citius, & vehementius
concurrentis ad terga mobilis illius illud velocius impellunt,
ac mouent: quo fit vt motui naturali hic motus violentus, id eſt
impulſus addatur.
Mobile deinde velocius motum anteceden
tem aerem maiori nixu pellit, à velocius pulſo aere mobile ve­
locius fertur, & ad illius terga plures partes aeris mobile con
ſequentis concurrunt, ideo citius graue deſcendit, & leue aſcen­
dit, quouſque ad centrum feratur, aut ad cælum ſubuolet, vbi
vtrumque mobile seu graue, seu leue quieſcet.
Iſtius ergo mo­
tus velocior in fine citatio ex ociore impulſu partium medij ad

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index