1to, quod motus naturalis ſucceſsiuè ſemper fiat velocior,
at que velocior in partibus poſterioribus vſque in finem
cum ſemper grauitas perſeueret in eadem intentione, mi
nusque reſiſtat intermedium, nec non & maiori ſemper feran
tur impulſu ab eiſdem grauibus in eodem motu produ
cto: motus autem violentus licet in progreſſu vſque ad
certum terminum ſimiliter fiat velocior, tandem lan
gueſcente impetu rurſus incipiat retardari quouſque deſi
nat in quietem, vel degeneret in motum naturalem cor
rupta penitus virtute motiua ipſius impetus à proijciente
impreſſa.
at que velocior in partibus poſterioribus vſque in finem
cum ſemper grauitas perſeueret in eadem intentione, mi
nusque reſiſtat intermedium, nec non & maiori ſemper feran
tur impulſu ab eiſdem grauibus in eodem motu produ
cto: motus autem violentus licet in progreſſu vſque ad
certum terminum ſimiliter fiat velocior, tandem lan
gueſcente impetu rurſus incipiat retardari quouſque deſi
nat in quietem, vel degeneret in motum naturalem cor
rupta penitus virtute motiua ipſius impetus à proijciente
impreſſa.
Cæterum hic etiam determinandum videtur, qua ratio
ne, vel cauſa corpus pendens à fune poſtquam aliquandiu
fuerit ex ſe huc atque illuc circulariter agitatum, ſeu per
portionem peripheriæ circumlatum, tandem ceſſet à latione, ac
per lineam tendentem ad mundi centrum quieſcat. Suppo
nimus enim id ſæpè contingere, nulla adhibita violentia per
ſolam remotionem prohibentis. Nam ſi per funem alicubi
religatum corpus aliquod inde propendens detineatur, non
quidem perpendiculariter ad horizontem, ſed aliquantu
lum ex latere, ac liberè poſtea relinquatur ſtatim ex ſe cir
culariter illud deſcendere, ac rurſus aſcendere conſpicie
mus, huc atque illuc arcus deſcribendo, eosque ſucceſsiuè
diminuendo quouſque tandem quieſcat in puncto per quod
à loco detentionis funis ad mundi centrum rectà deduci
tur. Difficultas autem in eo conſiſtit, quod cum huiuſmodi
motus ex parte ſit obliquus quidam aſcenſus, & ex parte de
ſcenſus, nec à grauitate duntaxat videtur poſſe procedere, nec
ab alia ſimul virtute impreſſa, quæ moueat in contrarium: præ
ſertim cum nulla appareat cauſa effectiua talis virtutis; niſi di
catur ab eodem graui manare ( vt præcedenti quæſtione
probatum eſt ) quod cum operetur per grauitatem intrinſe
cam, quæ iugiter perſeuerat in ipſo, iugiter etiam talem vir
tutem in ſe conſeruaret, quæ propterea nunquam ceſſaret à
motu alterno iam explicato, ſicque corpus per funem pro
pendens, ſemel promotum, alternatim ac ſemper, ſeu pe
ne, vel cauſa corpus pendens à fune poſtquam aliquandiu
fuerit ex ſe huc atque illuc circulariter agitatum, ſeu per
portionem peripheriæ circumlatum, tandem ceſſet à latione, ac
per lineam tendentem ad mundi centrum quieſcat. Suppo
nimus enim id ſæpè contingere, nulla adhibita violentia per
ſolam remotionem prohibentis. Nam ſi per funem alicubi
religatum corpus aliquod inde propendens detineatur, non
quidem perpendiculariter ad horizontem, ſed aliquantu
lum ex latere, ac liberè poſtea relinquatur ſtatim ex ſe cir
culariter illud deſcendere, ac rurſus aſcendere conſpicie
mus, huc atque illuc arcus deſcribendo, eosque ſucceſsiuè
diminuendo quouſque tandem quieſcat in puncto per quod
à loco detentionis funis ad mundi centrum rectà deduci
tur. Difficultas autem in eo conſiſtit, quod cum huiuſmodi
motus ex parte ſit obliquus quidam aſcenſus, & ex parte de
ſcenſus, nec à grauitate duntaxat videtur poſſe procedere, nec
ab alia ſimul virtute impreſſa, quæ moueat in contrarium: præ
ſertim cum nulla appareat cauſa effectiua talis virtutis; niſi di
catur ab eodem graui manare ( vt præcedenti quæſtione
probatum eſt ) quod cum operetur per grauitatem intrinſe
cam, quæ iugiter perſeuerat in ipſo, iugiter etiam talem vir
tutem in ſe conſeruaret, quæ propterea nunquam ceſſaret à
motu alterno iam explicato, ſicque corpus per funem pro
pendens, ſemel promotum, alternatim ac ſemper, ſeu pe