Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
Scan
Original
261
262
263
264
265
266
267
268
269
270
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004675
">
<
pb
pagenum
="
268
"
xlink:href
="
009/01/268.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
rithmo autem gaudemus, quod habeat numerum ratum, & ordinatum, & quod
<
lb
/>
nos ordinatè moueat. </
s
>
<
s
id
="
s.004676
">magis enim proprium naturæ eſt ordinatus motus, quam in
<
lb
/>
ordinatus: & ideò magis etiam ſecundum naturam eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004677
">argumentum, quod cùm la
<
lb
/>
boramus, & bibimus, & comedimus ordinatè, naturam, viresqué noſtras, & ſerua
<
lb
/>
mus, & augemus: cùm verò inordinatè eam corrumpimus, & dimouemus. </
s
>
<
s
id
="
s.004678
">morbi
<
lb
/>
enim dimotiones ſunt naturalis conſtitutionis corporis. </
s
>
<
s
id
="
s.004679
">conſonantia verò lætamur,
<
lb
/>
quod ſit mixtio quędam contrariorum, proportionem habentium ad inuicem. </
s
>
<
s
id
="
s.004680
">ſi qui
<
lb
/>
dem proportio ordo eſt, qui naturà quidem ſuauis est. </
s
>
<
s
id
="
s.004681
">mixtum verò omne ſuauius
<
lb
/>
eſt immixto. </
s
>
<
s
id
="
s.004682
">præſertim ſi cùm ſenſibile ſit, æquè
<
expan
abbr
="
vtriuſq;
">vtriuſque</
expan
>
extremi vim retineat, in
<
lb
/>
conſonantia porrò proportio eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Quid rithmus ſit, ſupra num. </
s
>
<
s
id
="
s.004683
">27. explicaui.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004684
">ſed optimè ex hoc loco elicitur rithmum eſſe certam quandam in aliquo
<
lb
/>
motu periodum, ſcilicet determinatorum ictuum, & temporum. </
s
>
<
s
id
="
s.004685
">Sympho
<
lb
/>
niam, Muſici dicunt eſſe plurium ſonorum conuenientium mixtionem, ſe
<
lb
/>
cundum aliquem canendi modum. </
s
>
<
s
id
="
s.004686
">quod ait, pueri nuper editi ipſis delecta
<
lb
/>
ri ſolent. </
s
>
<
s
id
="
s.004687
">patet hoc modo; ſolo rithmo lætantur, quando incunabulum or
<
lb
/>
dinatè agitatur: modis muſicis, cùm illis cantilena quæpiam etiam ſolita
<
lb
/>
ria, vti eſt Nenia accinitur: ſymphonia tandem, quando muſico aliquo in
<
lb
/>
ſtrumento addita etiam humana voce concinnitur. </
s
>
<
s
id
="
s.004688
">reliqua per ſe patent.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004689
">
<
arrow.to.target
n
="
marg383
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004690
">
<
margin.target
id
="
marg383
"/>
392</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004691
">Probl. 39.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur ſuauius eſt ſymphonum, quàm vniſonum? </
s
>
<
s
id
="
s.004692
">An quod antipho
<
lb
/>
num ipſum quoque
<
expan
abbr
="
conſonã
">conſonam</
expan
>
eſt per Diapaſon, quippe cùm ex pueris, virisqué fiat an
<
lb
/>
tiphonum, qui ita inter ſe vocibus distant, vt Nete, & Hypate. </
s
>
<
s
id
="
s.004693
">omnis autem ſym
<
lb
/>
phonia ſeno ſimplici ſuauior eſt, cur autem ita dictum eſt: quarum ſuauiſſima est
<
lb
/>
Diapaſon: Vniſonum autem ſimplicem ſonum habet)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Cur ſuauior eſt conſonan
<
lb
/>
tia, quæ oritur ex vocibus ſymphonis, ideſt, diuerſis, quam quæ ijſdem ſiue
<
lb
/>
vniſonis? </
s
>
<
s
id
="
s.004694
">An quia talis conſonantia magis ad naturam Diapaſon accedit;
<
lb
/>
imò Diapaſon ipſa vna eſt ex ſymphonis; ipſa autem fit ex puerorum, ac vi
<
lb
/>
rorum vocibus, quæ inuicem diſtant, vt Nete, & Hypate, ideſt in dupla ra
<
lb
/>
tione; omnis autem conſonantia ſuauior eſt ſono ſimplici: at verò ſympho
<
lb
/>
num continet diuerſos ſonos: vniſonum autem quamuis plures contineat,
<
lb
/>
tamen propter earum nimiam ſimilitudinem, perinde ac vna ſimplex vox,
<
lb
/>
reſpectu illius reputatur. </
s
>
<
s
id
="
s.004695
">non me latet aliter exponi voces ſymphonon, &
<
lb
/>
omophon à Ptolæm. </
s
>
<
s
id
="
s.004696
">primo harm. </
s
>
<
s
id
="
s.004697
">cap. 7. & alijs: ſed illa Ariſtot. ſententiæ
<
lb
/>
minimè quadrant. </
s
>
<
s
id
="
s.004698
">Probl. 16. ſuperius eſt ferè idem cum hoc.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004699
">
<
arrow.to.target
n
="
marg384
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004700
">
<
margin.target
id
="
marg384
"/>
393</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004701
">Probl. 40.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur in ſola Diapaſon conſonantia magadari ſolitum eſt? </
s
>
<
s
id
="
s.004702
">An quia,
<
lb
/>
vt pedes carminum proportionem, aut æqualis ad æqualem, aut duo ad vnum, aut
<
lb
/>
aliam aliquam obtinent; ita ſoni, quibus conſonantia confiat, motus rationem in
<
lb
/>
ter ſe aliquam ſeruant. </
s
>
<
s
id
="
s.004703
">cæterarum igitur
<
expan
abbr
="
conſonātiarum
">conſonantiarum</
expan
>
alterius quidem fines ſunt
<
lb
/>
imperfecti, cùm finiant ad dimidium. </
s
>
<
s
id
="
s.004704
">propterea nequeunt eſſe eiuſdem facultatis.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004705
">eumqué ſint diſpares, diſcrepantia illa ſenſui occurrit; quemadmodum in choris in
<
lb
/>
ipſo fine alium maiori voce abundare accidit. </
s
>
<
s
id
="
s.004706
">Præterea ipſi hypate accidit, vt eun
<
lb
/>
dem finem habeat periodorum in ſonis cùm nete: vltimus enim à nete ictus ceris
<
lb
/>
factus hypate eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004707
">quod cùm finiant in idem, quamuis non idem fecerint, euenit, vt
<
lb
/>
opus abſolui vnum, communequé poſſit, vt eis accidit, qui ſub extremam cantilenam
<
lb
/>
pulſant; nam etiamſi prius non ſonuerint, tamen quòd in idem deſierint hoc extre
<
lb
/>
mo magis delectent, quam contriſtauerint ante finem diſcrepantijs. </
s
>
<
s
id
="
s.004708
">quoniam igitur
<
lb
/>
in Diapaſon, quod commune exultat cum differentijs ſuauiſſimum eſt; magadari
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>