271219PARS TERTIA.
culorum millia ne latum quidem unguem decreſcat.
Id pen-
det a ratione denſitatis luminis ad denſitatem Solis, quæ ratio
poteſt eſſe utcunque parva: & quidem pro immenſa luminis
renuitate ſunt argumenta admodum valida, quorum aliqua pro-
feram inſra.
det a ratione denſitatis luminis ad denſitatem Solis, quæ ratio
poteſt eſſe utcunque parva: & quidem pro immenſa luminis
renuitate ſunt argumenta admodum valida, quorum aliqua pro-
feram inſra.
474.
Celeritas utcunque magna haberi poteſt ab arcubus re-
11Unde tanta
velocitas: cum
velocitatis dif-
crimen exigu-
um, & in radi-
is homogeneis
multo minus. pulſivis ſatis validis, qui occurrant poſt extremum limitem
oſcillationis terminatæ ab arcu ingenti attractivo juxta num.
194: nam ſi inde evadat particula cum velocitate nulla; qua-
dratum velocitatis totius deſinitur ab exceſſu arearum omnium
repulſivarum ſupra omnes attractivas juxta num. 178, qui ex-
ceſſus cum poſſit eſſe utcunque magnus; ejuſmodi celeritas po-
teſt itidem eſſe utcunque magna. Verum celeritatis diſeri-
men in particulis homogeneis erit prorſus inſenſibile, quia par-
ticulæ luminis ejuſdem generis ad finem oſcillationis advenient
cum velocitatibus fere nullis: nam eæ, quæ juxta Theoriam
expoſitam num. 195. paullatim augent oſcillationem ſuam, de-
mum adveniunt ad limitem cohibentem maſſam, & avolant;
quo ſi tum, cum avolant, advenirent cum ingenti velocitate,
adveniſſent utique eodem, & effugiſſent in oſcillatione præ-
cedenti. Demonſtravimus autem ibidem, exiguum diſcrimen
velocitatis in ingreſſu ſpatii, in quo datæ vires perpetuo ac-
celerant motum, & generant velocitatem ingentem, inducere
diſcrimen velocitatis genitæ perquam exiguum etiam reſpectu
illius exigui diſcriminis velocitatis initialis, quod demonſtravi-
mus ibi ratione petita a natura quadrati quantitatis ingentis
conjuncti cum quadrato quantitatis multo minoris, quod quan-
titatem exhibet a priore illa differentem multo minus, quam
ſit quantitas illa parva, cujus quadratum conjungitur. Diſcri-
men aliquod ſenſibile haberi poterit; ſiqua effugiunt, non ſint
puncta ſimplicia, ſed particulæ non nihil inter ſe diverſæ: nam
curva virium, qua maſſa tota agit in ejuſmodi particulas, po-
teſt eſſe nonnihil diverſa pro illis diverſis particulis, adeoque
exceſſus ſummæ arearum repulſivarum ſupra ſummam attracti-
varum poteſt eſſe nonnihil diverſus, & quadratum velocitatis
ipſi reſpondens nonnihil itidem diverſum. Hoc pacto parti-
culæ luminis homogeneæ habebunt velocitatem ad ſenſum pror-
ſus æqualem: particulæ heterogeneæ poterunt habere nonnihil
diverſam, uti ex obſervatione phænomenorum videtur omnino
colligi. Illud unum hac in re notandum ſupereſt, quod cur-
va virium, qua maſſa tota agit in particulam poſitam jam ul.
tra terminum oſcillationum, mutatis per oſcillationem ipſam
punctis maſſæ, mutabitur nonnihil: ſed quoniam in fortuita
ingenti agitatione maſſæ totius celerrime ſuccedunt omnes di-
verſæ poſitiones punctorum; ſumma omnium erit ad ſenſum
eadem, potiſſimum pro particula diutius hærente in illo initio
ſuæ fugæ, ad quod advenit, uti diximus, cum velocitate per-
quam exigua, ut idcirco homogenearum particularum
11Unde tanta
velocitas: cum
velocitatis dif-
crimen exigu-
um, & in radi-
is homogeneis
multo minus. pulſivis ſatis validis, qui occurrant poſt extremum limitem
oſcillationis terminatæ ab arcu ingenti attractivo juxta num.
194: nam ſi inde evadat particula cum velocitate nulla; qua-
dratum velocitatis totius deſinitur ab exceſſu arearum omnium
repulſivarum ſupra omnes attractivas juxta num. 178, qui ex-
ceſſus cum poſſit eſſe utcunque magnus; ejuſmodi celeritas po-
teſt itidem eſſe utcunque magna. Verum celeritatis diſeri-
men in particulis homogeneis erit prorſus inſenſibile, quia par-
ticulæ luminis ejuſdem generis ad finem oſcillationis advenient
cum velocitatibus fere nullis: nam eæ, quæ juxta Theoriam
expoſitam num. 195. paullatim augent oſcillationem ſuam, de-
mum adveniunt ad limitem cohibentem maſſam, & avolant;
quo ſi tum, cum avolant, advenirent cum ingenti velocitate,
adveniſſent utique eodem, & effugiſſent in oſcillatione præ-
cedenti. Demonſtravimus autem ibidem, exiguum diſcrimen
velocitatis in ingreſſu ſpatii, in quo datæ vires perpetuo ac-
celerant motum, & generant velocitatem ingentem, inducere
diſcrimen velocitatis genitæ perquam exiguum etiam reſpectu
illius exigui diſcriminis velocitatis initialis, quod demonſtravi-
mus ibi ratione petita a natura quadrati quantitatis ingentis
conjuncti cum quadrato quantitatis multo minoris, quod quan-
titatem exhibet a priore illa differentem multo minus, quam
ſit quantitas illa parva, cujus quadratum conjungitur. Diſcri-
men aliquod ſenſibile haberi poterit; ſiqua effugiunt, non ſint
puncta ſimplicia, ſed particulæ non nihil inter ſe diverſæ: nam
curva virium, qua maſſa tota agit in ejuſmodi particulas, po-
teſt eſſe nonnihil diverſa pro illis diverſis particulis, adeoque
exceſſus ſummæ arearum repulſivarum ſupra ſummam attracti-
varum poteſt eſſe nonnihil diverſus, & quadratum velocitatis
ipſi reſpondens nonnihil itidem diverſum. Hoc pacto parti-
culæ luminis homogeneæ habebunt velocitatem ad ſenſum pror-
ſus æqualem: particulæ heterogeneæ poterunt habere nonnihil
diverſam, uti ex obſervatione phænomenorum videtur omnino
colligi. Illud unum hac in re notandum ſupereſt, quod cur-
va virium, qua maſſa tota agit in particulam poſitam jam ul.
tra terminum oſcillationum, mutatis per oſcillationem ipſam
punctis maſſæ, mutabitur nonnihil: ſed quoniam in fortuita
ingenti agitatione maſſæ totius celerrime ſuccedunt omnes di-
verſæ poſitiones punctorum; ſumma omnium erit ad ſenſum
eadem, potiſſimum pro particula diutius hærente in illo initio
ſuæ fugæ, ad quod advenit, uti diximus, cum velocitate per-
quam exigua, ut idcirco homogenearum particularum
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib