Valerio, Luca, De centro gravitatis solidorum, 1604

Page concordance

< >
< >
page |< < of 283 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="043/01/272.jpg" pagenum="93"/>
              ad OH, erit tertij exceſſus ex duobus prioribus compoſi­
                <lb/>
              ti centrum grauitatis O. </s>
              <s>Quoniam igitur minor propor­
                <lb/>
              tio eſt primi exceſſus ad ſedundum, hoc eſt MO ad OH,
                <lb/>
              quàm LK ad KH; erit conuertendo maior proportio HO
                <lb/>
              ad OM, quàm HK ad KL: ſed vt HK ad KL, ita
                <lb/>
              ponitur HN ad NM; maior igitur proportio eſt HO ad
                <lb/>
              OM, quàm HN ad NM; eiuſdem igitur lineæ HM
                <lb/>
              minor erit MO, quàm MN, & punctum O propinquius
                <lb/>
              puncto G quam punctum N. </s>
              <s>Rurſus quia vt HK ad
                <lb/>
              KL, ita eſt HN ad NM; erit componen do & per con­
                <lb/>
              uerſionem rationis, vt LH ad HK ita MH ad HN: &
                <lb/>
              permutando, vt HM ad HL, ita HN ad HK: ſed HM
                <lb/>
              eſt maior quàm HL; ergo & HN erit maior quam H
                <emph type="italics"/>
              K
                <emph.end type="italics"/>
              ,
                <lb/>
              & punctum N propinquius puncto G quàm punctum K:
                <lb/>
              ſed punctum O propinquius erat puncto G quàm punctum
                <lb/>
              N; multo igitur erit punctum O propinquius puncto G
                <lb/>
              quàm punctum K. ponitur autem diſtantia GK minor
                <lb/>
              quantacumque longitudine propoſita: & eſt O centrum
                <lb/>
              grauitatis tertij exceſſus reliquo ſolido AEBFC circum­
                <lb/>
              ſcripti; ex ijs igitur, quæ in primo libro demonſtrauimus,
                <lb/>
              ſolidi AEBFC centrum grauitatis erit G. </s>
              <s>Quod demon­
                <lb/>
              ſtrandum erat. </s>
            </p>
            <p type="head">
              <s>
                <emph type="italics"/>
              PROPOSITIO VII.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>Omnis conoidis hyperbolici centrum grauita­
                <lb/>
              tis eſt punctum illud, in quo duodecima pars axis
                <lb/>
              quarta ab ea, quæ baſim attingit ſic diuiditur, vt
                <lb/>
              pars propinquior baſi ſit ad reliquam, vt ſeſquial­
                <lb/>
              tera tranſuerſi lateris hyperboles, quæ conoides
                <lb/>
              deſcribit; ad axem conoidis. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s>Sit conoides hyperbolicum ABC, cuius axis BD: </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>