Newton, Isaac
,
Philosophia naturalis principia mathematica
,
1713
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 524
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
subchap2
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
039/01/273.jpg
"
pagenum
="
245
"/>
<
arrow.to.target
n
="
note221
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap2
>
<
subchap2
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
note221
"/>
LIBER
<
lb
/>
SECUNDUS.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
center
"/>
SECTIO III.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
center
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
De Motu Corporum quibus reſiſtitur partim in ratione
<
lb
/>
velocitatis, partim in ejuſdem ratione duplicata.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
center
"/>
PROPOSITIO XI. THEOREMA VIII.
<
emph.end
type
="
center
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Si Corpori reſiſtitur partim in ratione velocitatis, partim in ve
<
lb
/>
locitatis ratione duplicata, & idem ſola vi inſita in Medio ſi
<
lb
/>
milari movetur, ſumantur autem tempora in progreſſione Arith
<
lb
/>
metica: quantitates velocitatibus reciproce proportionales, datâ
<
lb
/>
quadam quantitate auctæ, erunt in progreſſione Geometrica.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Centro
<
emph
type
="
italics
"/>
C,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Aſymptotis rectan
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.039.01.273.1.jpg
"
xlink:href
="
039/01/273/1.jpg
"
number
="
160
"/>
<
lb
/>
gulis
<
emph
type
="
italics
"/>
CADd
<
emph.end
type
="
italics
"/>
&
<
emph
type
="
italics
"/>
CH,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
deſcribatur
<
lb
/>
Hyperbola
<
emph
type
="
italics
"/>
BEeS,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
& Aſympto
<
lb
/>
to
<
emph
type
="
italics
"/>
CH
<
emph.end
type
="
italics
"/>
parallelæ ſint
<
emph
type
="
italics
"/>
AB, DE,
<
lb
/>
de.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
In Aſymptoto
<
emph
type
="
italics
"/>
CD
<
emph.end
type
="
italics
"/>
dentur
<
lb
/>
puncta
<
emph
type
="
italics
"/>
A, G:
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Et ſi tempus ex
<
lb
/>
ponatur per aream Hyperbolicam
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
ABED
<
emph.end
type
="
italics
"/>
uniformiter creſcentem;
<
lb
/>
dico quod velocitas exponi poteſt
<
lb
/>
per longitudinem
<
emph
type
="
italics
"/>
DF,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
cujus reci
<
lb
/>
proca
<
emph
type
="
italics
"/>
GD
<
emph.end
type
="
italics
"/>
una cum data
<
emph
type
="
italics
"/>
CG
<
emph.end
type
="
italics
"/>
com
<
lb
/>
ponat longitudinem
<
emph
type
="
italics
"/>
CD
<
emph.end
type
="
italics
"/>
in progreſſione Geometrica creſcentem. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Sit enim areola
<
emph
type
="
italics
"/>
DEed
<
emph.end
type
="
italics
"/>
datum temporis incrementum quam
<
lb
/>
minimum, & erit
<
emph
type
="
italics
"/>
Dd
<
emph.end
type
="
italics
"/>
reciproce ut
<
emph
type
="
italics
"/>
DE,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
adeoQ.E.D.recte ut
<
lb
/>
<
emph
type
="
italics
"/>
CD.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Ipſius autem (1/
<
emph
type
="
italics
"/>
G-D
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) decrementum, quod (per hujus Lem. </
s
>
<
s
>11)
<
lb
/>
eſt (
<
emph
type
="
italics
"/>
Dd/GDq
<
emph.end
type
="
italics
"/>
), erit ut (
<
emph
type
="
italics
"/>
CD/GDq
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) ſeu (
<
emph
type
="
italics
"/>
CG+GD/GDq
<
emph.end
type
="
italics
"/>
), id eſt, ut (1/
<
emph
type
="
italics
"/>
GD
<
emph.end
type
="
italics
"/>
)+(
<
emph
type
="
italics
"/>
CG/GDq
<
emph.end
type
="
italics
"/>
).
<
lb
/>
Igitur tempore
<
emph
type
="
italics
"/>
ABED
<
emph.end
type
="
italics
"/>
peradditionem datarum particularum
<
emph
type
="
italics
"/>
ED de
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
uniformiter creſcente, decreſcit (1/
<
emph
type
="
italics
"/>
GD
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) in eadem ratione cum veloci
<
lb
/>
tate. </
s
>
<
s
>Nam decrementum velocitatis eſt ut reſiſtentia, hoc eſt (per
<
lb
/>
Hypotheſin) ut ſumma duarum quantitatum, quarum una eſt ut </
s
>
</
p
>
</
subchap2
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>