Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Page concordance

< >
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.004816">
                <pb pagenum="273" xlink:href="009/01/273.jpg"/>
                <emph type="italics"/>
              choris minimè congruunt, ſic ſcenis ſunt magis domeſtica; etenim ſcena Heroum
                <lb/>
              facta, dictaqué ſimulat. </s>
              <s id="s.004817">Veterum autem duces ſoli Heroes fuerunt. </s>
              <s id="s.004818">populi verò erant
                <lb/>
              Homines, ex quibus chorus conſtat. </s>
              <s id="s.004819">quapropter choro competunt mores flebiles, &
                <lb/>
              æquales, & moduli; hæc enim humana ſunt. </s>
              <s id="s.004820">quæqué harmoniæ cæteræ aliæ non ha­
                <lb/>
              bent. </s>
              <s id="s.004821">minimè verò hypophrygius, qui lymphaticus,
                <expan abbr="atq;">atque</expan>
              bacchicus eſt. </s>
              <s id="s.004822">At mixto­
                <lb/>
              lydius illa præſtare poteſt; propterea eo aliquo modo afficimur. </s>
              <s id="s.004823">magis autem debi­
                <lb/>
              les afficiuntur, quàm fortes, quapropter ille choris conuenit. </s>
              <s id="s.004824">Hypodorio verò, &
                <lb/>
              hypophrygio agimus, qui choro non conueniunt; est enim chorus, veluti curator
                <lb/>
              quidam otioſus, ijs ſolum beneuolentiam præbens, quibus adeſt)
                <emph.end type="italics"/>
              lege Probl. 30.
                <lb/>
              vbi idem quæſiuit. </s>
              <s id="s.004825">lege præterea, quæ ad num. </s>
              <s id="s.004826">15. annotaui: ex quibus lo­
                <lb/>
              cum hunc intelliges. </s>
              <s id="s.004827">quod ait
                <emph type="italics"/>
              (In Gerione excurſus, & armatio)
                <emph.end type="italics"/>
              exiſtimo,
                <lb/>
              Gerionem hunc Tragœdiam fuiſſe illam, quam Suidas in Nicomacho inter
                <lb/>
              Nicomachi Alexandrini Tragici Tragœdias recenſet. </s>
              <s id="s.004828">excurſus verò, & ar­
                <lb/>
              matio erant partes, quibus conſtabat Tragœdia, quemadmodum noſtræ in
                <lb/>
                <expan abbr="quinq;">quinque</expan>
              actus diuiduntur. </s>
              <s id="s.004829">vide Zarlinum cap. 5. primæ partis Inſtit. vbi tra­
                <lb/>
              dit fabulam quandam Delonam dictam, quæ in modum Tragœdiæ habeba­
                <lb/>
              tur, fuiſſe diuiſam in 5. partes, Explorationem, Prouocationem, Iambicum,
                <lb/>
              Spondeum, & Ouationem, aut Saltationem.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004830">
                <arrow.to.target n="marg392"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004831">
                <margin.target id="marg392"/>
              401</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004832">Probl. 50.
                <emph type="italics"/>
              (Cur in ſonis grauioribus ſymphonia mollior euadit? </s>
              <s id="s.004833">An quod mo­
                <lb/>
              dulatus cantus ſua quidem natura mollis eſt, & quietus: ſed admixti numeri, ſeu
                <lb/>
              rithmi ratione aſperior redditur, & mouentior. </s>
              <s id="s.004834">cùm igitur ſonus granis, mollis, &
                <lb/>
              quietus ſit; ſonus autem acutus mouens, & irritans; omninò ſequitur admixito­
                <lb/>
              ne eiuſdem numeri grauiorem cantum debere eſſe
                <expan abbr="quoq;">quoque</expan>
              molliorem; eſt enim modu­
                <lb/>
              latus cantus ex ijs, quæ mollia ſunt)
                <emph.end type="italics"/>
              ſoni grauiores natura molliores ſunt, ideſt,
                <lb/>
              molles mores reddunt, ſeu molles,
                <expan abbr="effœminatosq́">effœminatosque</expan>
              ; decent magis, quàm ſo­
                <lb/>
              ni acuti: moduli præterea, ſiue cantilenæ modulatæ, aut rithmi, molles na­
                <lb/>
              tura ſunt, vt ſuperius num. </s>
              <s id="s.004835">38. explicatum eſt: ſi igitur vtrique & graui, &
                <lb/>
              acuto addatur numerus, neceſſariò graue mollius euadet.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004836">
                <arrow.to.target n="marg393"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004837">
                <margin.target id="marg393"/>
              402</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004838">Probl. 51.
                <emph type="italics"/>
              (Cur æqualium, & ſimilium doliorum, ſi vnum ſit inane; alterum
                <lb/>
              verò dimidiatum tinnitus eorum Diapaſon reſonabunt? </s>
              <s id="s.004839">An quoniam ſonus dimi­
                <lb/>
              diati cum ſono vacui duplam habent inuicem proportionem: quid enim in iſtis po­
                <lb/>
              tius, quàm in fiſtulis res euariat? </s>
              <s id="s.004840">motum
                <expan abbr="namq;">namque</expan>
              eŭndem acutiorem putamus, quem
                <lb/>
              velociorem. </s>
              <s id="s.004841">in maioribus verò aer tardius occurrit, vt in duplis duplò, & cæteris
                <lb/>
              ſecundum proportionem. </s>
              <s id="s.004842">in vtris etiam, duplus cùm dimidio Diapaſon conſonat)
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              quæ initio dixi in diuiſione monochordij, & alibi, ſed præſertim in Probl. 23.
                <lb/>
              locum hunc abundè declarant. </s>
              <s id="s.004843">Vbicunque enim corpus ſonans duplum eſt
                <lb/>
              alterius corporis ſonantis, ſiue ſint chordæ, ſiue fiſtulæ, ſiue dolia, ſiue vtres,
                <lb/>
              reſonant Diapaſon, cuius forma conſiſtit in proportione dupla, quæ in hu­
                <lb/>
              iuſmodi corporum ſonis reperitur.</s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.004844">
                <emph type="italics"/>
              Ex Sectione 23.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004845">
                <arrow.to.target n="marg394"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.004846">
                <margin.target id="marg394"/>
              403</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.004847">Problema 2.
                <emph type="italics"/>
              (Cur nauigia onuſtiora in portu, quàm in alto eſſe videntur? </s>
              <s id="s.004848">cæ­
                <lb/>
              lerius enim de alto in terram veniunt, quàm de terra in altum prouehantur?
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.004849">An quod plus aquæ, quàm minus reniti validius poteſt? </s>
              <s id="s.004850">parua enim oppreſſa onere
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>