Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 166
[out of range]
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004816
">
<
pb
pagenum
="
273
"
xlink:href
="
009/01/273.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
choris minimè congruunt, ſic ſcenis ſunt magis domeſtica; etenim ſcena Heroum
<
lb
/>
facta, dictaqué ſimulat. </
s
>
<
s
id
="
s.004817
">Veterum autem duces ſoli Heroes fuerunt. </
s
>
<
s
id
="
s.004818
">populi verò erant
<
lb
/>
Homines, ex quibus chorus conſtat. </
s
>
<
s
id
="
s.004819
">quapropter choro competunt mores flebiles, &
<
lb
/>
æquales, & moduli; hæc enim humana ſunt. </
s
>
<
s
id
="
s.004820
">quæqué harmoniæ cæteræ aliæ non ha
<
lb
/>
bent. </
s
>
<
s
id
="
s.004821
">minimè verò hypophrygius, qui lymphaticus,
<
expan
abbr
="
atq;
">atque</
expan
>
bacchicus eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.004822
">At mixto
<
lb
/>
lydius illa præſtare poteſt; propterea eo aliquo modo afficimur. </
s
>
<
s
id
="
s.004823
">magis autem debi
<
lb
/>
les afficiuntur, quàm fortes, quapropter ille choris conuenit. </
s
>
<
s
id
="
s.004824
">Hypodorio verò, &
<
lb
/>
hypophrygio agimus, qui choro non conueniunt; est enim chorus, veluti curator
<
lb
/>
quidam otioſus, ijs ſolum beneuolentiam præbens, quibus adeſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
lege Probl. 30.
<
lb
/>
vbi idem quæſiuit. </
s
>
<
s
id
="
s.004825
">lege præterea, quæ ad num. </
s
>
<
s
id
="
s.004826
">15. annotaui: ex quibus lo
<
lb
/>
cum hunc intelliges. </
s
>
<
s
id
="
s.004827
">quod ait
<
emph
type
="
italics
"/>
(In Gerione excurſus, & armatio)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
exiſtimo,
<
lb
/>
Gerionem hunc Tragœdiam fuiſſe illam, quam Suidas in Nicomacho inter
<
lb
/>
Nicomachi Alexandrini Tragici Tragœdias recenſet. </
s
>
<
s
id
="
s.004828
">excurſus verò, & ar
<
lb
/>
matio erant partes, quibus conſtabat Tragœdia, quemadmodum noſtræ in
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
quinq;
">quinque</
expan
>
actus diuiduntur. </
s
>
<
s
id
="
s.004829
">vide Zarlinum cap. 5. primæ partis Inſtit. vbi tra
<
lb
/>
dit fabulam quandam Delonam dictam, quæ in modum Tragœdiæ habeba
<
lb
/>
tur, fuiſſe diuiſam in 5. partes, Explorationem, Prouocationem, Iambicum,
<
lb
/>
Spondeum, & Ouationem, aut Saltationem.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004830
">
<
arrow.to.target
n
="
marg392
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004831
">
<
margin.target
id
="
marg392
"/>
401</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004832
">Probl. 50.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur in ſonis grauioribus ſymphonia mollior euadit? </
s
>
<
s
id
="
s.004833
">An quod mo
<
lb
/>
dulatus cantus ſua quidem natura mollis eſt, & quietus: ſed admixti numeri, ſeu
<
lb
/>
rithmi ratione aſperior redditur, & mouentior. </
s
>
<
s
id
="
s.004834
">cùm igitur ſonus granis, mollis, &
<
lb
/>
quietus ſit; ſonus autem acutus mouens, & irritans; omninò ſequitur admixito
<
lb
/>
ne eiuſdem numeri grauiorem cantum debere eſſe
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
molliorem; eſt enim modu
<
lb
/>
latus cantus ex ijs, quæ mollia ſunt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ſoni grauiores natura molliores ſunt, ideſt,
<
lb
/>
molles mores reddunt, ſeu molles,
<
expan
abbr
="
effœminatosq́
">effœminatosque</
expan
>
; decent magis, quàm ſo
<
lb
/>
ni acuti: moduli præterea, ſiue cantilenæ modulatæ, aut rithmi, molles na
<
lb
/>
tura ſunt, vt ſuperius num. </
s
>
<
s
id
="
s.004835
">38. explicatum eſt: ſi igitur vtrique & graui, &
<
lb
/>
acuto addatur numerus, neceſſariò graue mollius euadet.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004836
">
<
arrow.to.target
n
="
marg393
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004837
">
<
margin.target
id
="
marg393
"/>
402</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004838
">Probl. 51.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur æqualium, & ſimilium doliorum, ſi vnum ſit inane; alterum
<
lb
/>
verò dimidiatum tinnitus eorum Diapaſon reſonabunt? </
s
>
<
s
id
="
s.004839
">An quoniam ſonus dimi
<
lb
/>
diati cum ſono vacui duplam habent inuicem proportionem: quid enim in iſtis po
<
lb
/>
tius, quàm in fiſtulis res euariat? </
s
>
<
s
id
="
s.004840
">motum
<
expan
abbr
="
namq;
">namque</
expan
>
eŭndem acutiorem putamus, quem
<
lb
/>
velociorem. </
s
>
<
s
id
="
s.004841
">in maioribus verò aer tardius occurrit, vt in duplis duplò, & cæteris
<
lb
/>
ſecundum proportionem. </
s
>
<
s
id
="
s.004842
">in vtris etiam, duplus cùm dimidio Diapaſon conſonat)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
quæ initio dixi in diuiſione monochordij, & alibi, ſed præſertim in Probl. 23.
<
lb
/>
locum hunc abundè declarant. </
s
>
<
s
id
="
s.004843
">Vbicunque enim corpus ſonans duplum eſt
<
lb
/>
alterius corporis ſonantis, ſiue ſint chordæ, ſiue fiſtulæ, ſiue dolia, ſiue vtres,
<
lb
/>
reſonant Diapaſon, cuius forma conſiſtit in proportione dupla, quæ in hu
<
lb
/>
iuſmodi corporum ſonis reperitur.</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.004844
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex Sectione 23.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004845
">
<
arrow.to.target
n
="
marg394
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.004846
">
<
margin.target
id
="
marg394
"/>
403</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.004847
">Problema 2.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Cur nauigia onuſtiora in portu, quàm in alto eſſe videntur? </
s
>
<
s
id
="
s.004848
">cæ
<
lb
/>
lerius enim de alto in terram veniunt, quàm de terra in altum prouehantur?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.004849
">An quod plus aquæ, quàm minus reniti validius poteſt? </
s
>
<
s
id
="
s.004850
">parua enim oppreſſa onere
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>