Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
211
212
213
214
215
216
217
218
219
220
221
222
223
224
225
226
227
228
229
230
231
232
233
234
235
236
237
238
239
240
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
254
"/>
proptereaquòd hæc ſecum afferunt
<
expan
abbr
="
maximã
">maximam</
expan
>
repugnantiam, extra cęlum nihil eſſe, & ipſum om
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1717
"/>
<
lb
/>
nia
<
expan
abbr
="
cõplecti
">complecti</
expan
>
, & manum vltra ipſum protendi: quandò iam extra eſſet aliquid, eodem
<
expan
abbr
="
q́
">que</
expan
>
. </
s
>
<
s
>tempore
<
lb
/>
non eſſet. </
s
>
<
s
>Sic etiam ſecum hæc pugnant: quia ſequeretur, moueri
<
expan
abbr
="
totũ
">totum</
expan
>
, & non moueri ſimul.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Adiiciebat
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
Simplicius petitionem principij
<
expan
abbr
="
cõmitti
">committi</
expan
>
; cùm in eo quod per ſe primò mouetur,
<
lb
/>
partem manere ſumatur. </
s
>
<
s
>Ad illa reſpondere conabatur Auerroës, & ad primùm dicebat argu
<
lb
/>
mentum Galeni in ambigui fallacia peccare: cùm
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
duplex ſit id quod eſt per ſe, vel quod op
<
lb
/>
ponitur ei quod eſt per accidens, vel id quod eſt primò, ac quatenus ipſum: opponitur autem ei
<
lb
/>
quod eſt per aliud, vt puta, per partem, aut
<
expan
abbr
="
ſpeciẽ
">ſpeciem</
expan
>
, aut genus, atque omnino per
<
expan
abbr
="
partẽ
">partem</
expan
>
, ſeu quanti,
<
lb
/>
ſiue eſſentiæ, ſiue
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
, vt aiunt, ſubiectiuam. </
s
>
<
s
>Ariſtoteles accipit illud per ſe quod opponitur ei
<
lb
/>
quod eſt per aliud. </
s
>
<
s
>& hoc modo concludit non poſſe quippiam à ſe moueri per ſe: quoniam ad
<
lb
/>
quietem partis ipſum quoque manere poteſt. </
s
>
<
s
>Galenus alterum ſignificatum accipiens eius quod
<
lb
/>
eſt per ſe, non reputat abſurdum
<
expan
abbr
="
quippiã
">quippiam</
expan
>
moueri per ſe cuius aliqua pars quieſcat. </
s
>
<
s
>In eo quidem
<
lb
/>
quod non mouetur per accidens,
<
expan
abbr
="
abſurdũ
">abſurdum</
expan
>
non eſt; in eo verò quod non mouetur per aliud, pla
<
lb
/>
nè fieri nequit. </
s
>
<
s
>Inquit ſecundò, in omni re naturali primùm eſſe, quod factum eſt, quod dicitur
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
minimũ
">minimum</
expan
>
: verbigratia, minimum ignis, vel aquæ in quo minore non conſeruatur ignis aut aquæ
<
lb
/>
natura, in illo
<
expan
abbr
="
aũt
">aut</
expan
>
primò permanet. </
s
>
<
s
>Hoc minimum, quia per ſe conſiſtit, ab aliis partibus ſeparari
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1718
"/>
<
lb
/>
poteſt,
<
expan
abbr
="
idẽ
">idem</
expan
>
quoque ſolet eſſe cauſſa motus in reliquis partibus. </
s
>
<
s
>Ergo etiam hoc quieſcente, totum
<
lb
/>
quieſcat neceſſe eſt. </
s
>
<
s
>Quamobrem demonſtratio philoſophi non ad omne partium genus
<
expan
abbr
="
cõmu-niter
">commu
<
lb
/>
niter</
expan
>
pertinebit, ſed ad eam ſolùm quæ primi illius minimi rationem habet. </
s
>
<
s
>Idcirco ſic exiſtima
<
lb
/>
uit ipſe Ariſtotelicam
<
expan
abbr
="
rationẽ
">rationem</
expan
>
eſſe conficiendam. </
s
>
<
s
>Omne quod ex alterius quiete manet, ab alte
<
lb
/>
ro mouetur. </
s
>
<
s
>Sed
<
expan
abbr
="
oẽ
">omnem</
expan
>
quòd mouetur, ex alterius quiete manet. </
s
>
<
s
>Ergo omne quod mouetur, ab alte
<
lb
/>
ro mouetur. </
s
>
<
s
>quarum ſanè
<
expan
abbr
="
propoſitionũ
">propoſitionum</
expan
>
altera eſt neceſſaria, refertur verò aſſumptio in eorum
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
numerũ
">numerum</
expan
>
, non quæ fieri poſſunt: ſic
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
contingens concluſio naſceretur,
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
ſed accipitur vt inſit, ex
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1719
"/>
<
lb
/>
quo efficitur concluſio de eo, quòd inſit. </
s
>
<
s
>liber
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
mihi ſemper doctorum
<
expan
abbr
="
hominũ
">hominum</
expan
>
verba in melio
<
lb
/>
rem partem accipere. </
s
>
<
s
>Nos, vt magis Ariſtoteli conſuleremus, Negantem demonſtrationem con
<
lb
/>
ſtruximus. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Nã
">Nam</
expan
>
ſic fit vt inferatur concluſio neceſſarię. </
s
>
<
s
>Quòd ſi cęlum obiecerit; quod, cùm ſit di
<
lb
/>
uiduum,
<
expan
abbr
="
nullã
">nullam</
expan
>
tamen habet partem quæ quieſcat, ipſe reſpondet, in cęlo duas eſſe rationeis, alte
<
lb
/>
ram
<
expan
abbr
="
cõmunem
">communem</
expan
>
qua corpus eſt, atque alteram quà eſt tale corpus. </
s
>
<
s
>quà igitur eſt cęlum, ei reipſa
<
lb
/>
diuiſio repugnat, atque item quòd eius aliqua pars quieſcat, ſed qua corpus eſt, nihil hæc illi ad
<
lb
/>
uerſantur. </
s
>
<
s
>Itaque ratio cùm conſtituta ſit de corpore ſimpliciter, non de tali corpore, nihil incul
<
lb
/>
cat eorum quæ fieri nequeunt. </
s
>
<
s
>Veruntamen hæc dicta nullo modo implent
<
expan
abbr
="
animũ
">animum</
expan
>
meum; vt po
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1720
"/>
<
lb
/>
tius illis primis ego
<
expan
abbr
="
concedã
">concedam</
expan
>
libentius, quàm hiſce poſtremis. </
s
>
<
s
>Primùm quidem quia ſequetur his
<
lb
/>
ſtantibus idem; ſi ſumpſerimus
<
expan
abbr
="
minimũ
">minimum</
expan
>
quod primò cietur, atque aliam quamlibet
<
expan
abbr
="
partẽ
">partem</
expan
>
: qua
<
lb
/>
cunque
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
ceſſante tollitur motus totius per ſe primò: præſertim, ſi totum ſumatur, vt quantum;
<
lb
/>
quandò id æquè manet in omnibus ſuis partibus. </
s
>
<
s
>Tùm deinde quòd non de huiſmodi parte;
<
lb
/>
ſed de parte ſimpliciter in Ariſtotelica demonſtratione mentio facta eſt. </
s
>
<
s
>Prætereà quòd de quo
<
lb
/>
libet toto, & vniuersè demonſtratio conſtructa eſt: at ex Auerrois
<
expan
abbr
="
ſentẽtia
">ſententia</
expan
>
ſolùm eſſet de iis quæ
<
lb
/>
minimum habent quod ſit principium motus; hæc autem non niſi animalia ſunt, ſiue id ſit cere
<
lb
/>
brum,
<
expan
abbr
="
quemadmodũ
">quemadmodum</
expan
>
voluit Plato; ſiue cor, aut quod illi proportione reſpondet, quod Peripateti
<
lb
/>
ci defendunt: quò etiam redditur falſius id quod Auerroës ipſe adiecit: quippe
<
expan
abbr
="
demonſtrationẽ
">demonſtrationem</
expan
>
<
lb
/>
hanc omnia tam animata, quam inanima
<
expan
abbr
="
cõplecti
">complecti</
expan
>
: quandoquidem aut non
<
expan
abbr
="
oĩa
">omnia</
expan
>
comprehendit,
<
lb
/>
aut ſi
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
per vniuerſa pertinet,
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
ſpectabit certè ad illud
<
expan
abbr
="
minimũ
">minimum</
expan
>
, quod primò per ſe mouetur,
<
lb
/>
& eſt cauſſa motus in cęteris partibus. </
s
>
<
s
>Quinimo de omni minimo per ſe poterit excitari quæ
<
lb
/>
ſtio: moueatur'ne per ſe primò. </
s
>
<
s
>neque ex vi demonſtrationis huiuſce cognoſcetur, moueat'ne ſe
<
lb
/>
per ſe primò, nec'ne. </
s
>
<
s
>Neque n. </
s
>
<
s
>diuidi poteſt in eas parteis quarum vna ſit per ſe conſiſtens, & ini
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1721
"/>
<
lb
/>
tium motus: aut
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
illud minimum non eſſet, aut minus minimo daretur. </
s
>
<
s
>Sic nihil prohibebit,
<
lb
/>
quominus ex ſeipſo primò moueatur, aut prorſus immobile manebit, quia non habens partem
<
lb
/>
quæ ſit principium motus, non quieſcet ex quiete partis. </
s
>
<
s
>Itaque aut ſemper, aut nunquam omni
<
lb
/>
no mouebitur. </
s
>
<
s
>ac ſi pendet ex illo motus totius,
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
idem iudicium de totius motu
<
expan
abbr
="
faciendũ
">faciendum</
expan
>
erit.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Neque verò minimum quod eſt principium motus, hic
<
expan
abbr
="
formã
">formam</
expan
>
intelligi puto, quia ſit indiuidua:
<
lb
/>
ſiquidem de tali principio motus non prius agi putem quam 8. Phyſ. vbi quæritur, in animáne
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
moueãtur
">moueantur</
expan
>
à ſeipſis. </
s
>
<
s
>Quæ cùm ſint, patet
<
expan
abbr
="
aſſumptionẽ
">aſſumptionem</
expan
>
illius
<
expan
abbr
="
argumẽti
">argumenti</
expan
>
ab Auerroë
<
expan
abbr
="
poſitã
">poſitam</
expan
>
eſſe
<
expan
abbr
="
falsã
">falsam</
expan
>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1716
"/>
D</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1717
"/>
E</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1718
"/>
F</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1719
"/>
a 1. Pr. </
s
>
<
s
>c.
<
lb
/>
21.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1720
"/>
G</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
marg1721
"/>
H</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Expenduntur reliqua dicta Auerrois, & id pręcipuè quod attinet ad diuiſionem
<
lb
/>
corporis cęleſtis. </
s
>
<
s
>Caput XIII
<
emph.end
type
="
italics
"/>
.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>ADVERSVS autem illud quod dictum eſt ad obiectionem à corpore cęleſti deſumptam,
<
lb
/>
& vniuersè & ſigillatim à philoſophis eſt diſputatum. </
s
>
<
s
>Primum quidem illud quod totius
<
lb
/>
Auerrois ſententię baſis eſt, ac fundamentum. </
s
>
<
s
>quòd .ſ. </
s
>
<
s
>quicquam ſpeciei repugnet, quod à genera </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>