Fabri, Honoré, Tractatus physicus de motu locali, 1646

Page concordance

< >
< >
page |< < of 491 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap id="N1EE3A">
            <p id="N1F947" type="main">
              <s id="N1F95C">
                <pb pagenum="246" xlink:href="026/01/278.jpg"/>
              tùm ID producatur in O, denique ducatur NG: </s>
              <s id="N1F964">prima determinatio
                <lb/>
              lineæ incidentiæ ID, eſt per DO, determinatio plani eſt per DG; </s>
              <s id="N1F96A">ſed
                <lb/>
              DO eſt æqualis DG; </s>
              <s id="N1F970">nam DON, DNG ſunt æquilatera æqualia; </s>
              <s id="N1F974">
                <lb/>
              hinc determinatio mixta eſt per DN, diuidens angulum GDO bifa­
                <lb/>
              riam; </s>
              <s id="N1F97B">igitur ſi ſit linea incidentiæ ID & angulus ID B. 30. graduum,
                <lb/>
              æqualis eſt determinatio plani determinationi prioris lineæ; </s>
              <s id="N1F981">hinc angu­
                <lb/>
              lus diuiditur æqualiter bifariam; </s>
              <s id="N1F987">ſit verò linea incidentiæ AD produ­
                <lb/>
              cta vſque ad E, linea reflexionis DH; </s>
              <s id="N1F98D">ducatur HE; </s>
              <s id="N1F991">aſſumatur DT
                <lb/>
              æqualis EH: </s>
              <s id="N1F997">dico determinationem plani eſſe ad determinationem
                <lb/>
              prioris lineæ AD vel DE, vt DT ad DE; </s>
              <s id="N1F99D">cum enim determinatio mix­
                <lb/>
              ta ſit per DH; </s>
              <s id="N1F9A3">certè DH accedit propiùs ADDG, quàm ad DE; </s>
              <s id="N1F9A7">igi­
                <lb/>
              tur determinatio per DG eſt ad determinationem, per DE vt DT
                <lb/>
              æqualis HE ad DE; nam perinde ſe habent, atque ſi eſſent duo impe­
                <lb/>
              tus determinati ad duas lineas, de quibus hoc ipſum demonſtrauimus
                <lb/>
              tùm libro 1. Th.137. 138. 139. &c. </s>
              <s id="N1F9B3">tùm lib.4. à Th. 1. ad Th.14.quippe
                <lb/>
              linea determinationis mixtæ eſt diagonalis, vt ſæpè probauimus: </s>
              <s id="N1F9B9">deinde
                <lb/>
              ſit linea incidentiæ per KD; </s>
              <s id="N1F9BF">ſit DX linea reflexionis; </s>
              <s id="N1F9C3">ſit XQ, ipſique
                <lb/>
              æqualis DZ, dico determinationem per DG eſſe ad determinationem
                <lb/>
              per DQ vt DZ ad DQ, ſed XQ eſt minor GS, vt conſtat; </s>
              <s id="N1F9CB">igitur quò
                <lb/>
              linea incidentiæ accedit propiùs ad perpendicularem GD, determinatio
                <lb/>
              plani eſt maior, eſtque vt chordæ NO, HE,
                <expan abbr="Xq;">Xque</expan>
              igitur ſi tandem li­
                <lb/>
              nea incidentiæ ſit perpendicularis GD, determinatio plani eſt ad deter­
                <lb/>
              minationem lineæ incidentiæ, vt DY æqualis GS ad DG: </s>
              <s id="N1F9DB">ſed cum ex
                <lb/>
              Th.4. multa lux reliquis conſequentibus immò & antecedentibus afful­
                <lb/>
              gere poſſit, paulò fuſiùs explicandum, & demonſtrandum eſſe videtur: </s>
              <s id="N1F9E3">
                <lb/>
              itaque duobus modis, primò ex hypotheſi anguli reflexionis æqualis an­
                <lb/>
              gulo incidentiæ, quod iam reuerâ præſtitum eſt; ſed cum ex hoc Theo­
                <lb/>
              remate prædicta æqualitas angulorum reflexionis tanquam per princi­
                <lb/>
              pium immediatum poſitiuum demonſtrari poſſit, ne ſit aliqua circuli
                <lb/>
              ſpecies, quo determinatio noua dupla prioris poſita linea incidentiæ
                <lb/>
              perpendiculari per æqualitatem anguli reflexionis, & hæc æqualitas per
                <lb/>
              illam eandem determinationem duplam demonſtretur, aliam viam inire
                <lb/>
              oportet, vnde intima totius reflexionis principia eruantur, quod vt
                <lb/>
              fiat. </s>
            </p>
            <p id="N1F9F8" type="main">
              <s id="N1F9FA">Primò certum eſt, corpus reflectens in perpendiculari, (quæ eſt cum
                <lb/>
              linea incidentiæ terminata ad punctum contactus ducitur per centrum
                <lb/>
              grauitatis globi reflexi) certum eſt inquam corpus reflectens in prædi­
                <lb/>
              cta linea aliquando cedere, aliquando non cedere; </s>
              <s id="N1FA04">cedere autem dici­
                <lb/>
              tur cùm vel amouetur à corpore impacto, vel ſaltem concutitur:
                <lb/>
              tunc autem nullo modo cedere dicitur, cum ab ictu nullo modo mo­
                <lb/>
              uetur. </s>
            </p>
            <p id="N1FA0E" type="main">
              <s id="N1FA10">Secundò, ceſſio, & reſiſtentia ita poſſunt comparari, vt vel ceſſio ſit
                <lb/>
              æqualis reſiſtentiæ, vel ceſſio ſine reſiſtentia, vel reſiſtentia ſine ceſſione: </s>
              <s id="N1FA16">
                <lb/>
              porrò tunc eſt ceſſio tota, cum nulla eſt reſiſtentia, quod tantum accide­
                <lb/>
              ret, ſi corpus moueretur in vacuo; </s>
              <s id="N1FA1D">quippe nullum eſt medium quamtum-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>