278260GVL. PHIL. ANNOT.
exitiale quadrupes malum aſſuetum elementis ambobus,
lingua carens, maxillam ſuperiorem commouens ſolam,
ordine dentium pectinato, pernicioſis morſibus quicquid
tetigerit, pertinaciter tenens, oua edens anſerinis ſimilia,
vt armatus eſt vnguibus, ſi haberet pollices, ad euerten-
das quo naues ſufficeret viribus magnis, ad cubitorum
enim longitudinem. xviii. interdũ extentus, noctibus quie-
ſcens per vndas, diebus humi veſcitur, confidentia cutis,
quam ita validam gerit, vt eius tergo cataphracta vix
tormentorũ ictibus perforetur. Vide Herodotum lib. 2.
Diodorum Siculum lib. 1. Plinium lib. 8. cap. 25. Soli-
num cap. 45. Melam lib. cap. 9. Meminit Horus Apol-
lo lib. de literis hieroglyphicis ſiue Ægyptiis, etymologus
dictũ putat quòd crocũ timeat, nam δ{ει}{λὸ}ς timerem ſi-
gnificat. Ægyptii enim qui mel conficiunt cũ ſciant Cro-
codilum eo delectari, croco aſpergunt, quod illum horreat.
Crocus autem ex ſententia ſcholiastæ Callimachi in Hy-
mno Apollinis, dicitur {πα}ρὰ *** εὐ {κρ}ύ{ει} {θά}{λλ}{ει}ν,
ideſt quod frigore floreat. PRÆTER HIPPO-
POTAMOS. Hippopotamum, idest fluuiatilem
equum, auctor. Ariſtot. de historia animalium lib. 2. gi-
gnit Ægyptus, ei Iuba est equi, vngula qualis Bubus, ro-
ſtrum reſimũ, talus etiam inest biſulcorum modo, dentes
exerti, ſed leuiter, cauda apri, vox equi, magnitudo aſini,
tergoris tanta craſſitudo, vt ex eo venabula faciant, inte-
teriora omnia equi & aſini. Inter arundines celſas &
ſqualentes nimia denſitate, hæc belua vt tradit Ammia-
nus lib. dicto, cubilibus poſitis, ociũ peruigili ſtudio circũ-
ſpectat, laxa copia ad ſegetes depaſcendas egreditur,
cum iam cœperit redire diſtenta, auerſis veſtigiis
lingua carens, maxillam ſuperiorem commouens ſolam,
ordine dentium pectinato, pernicioſis morſibus quicquid
tetigerit, pertinaciter tenens, oua edens anſerinis ſimilia,
vt armatus eſt vnguibus, ſi haberet pollices, ad euerten-
das quo naues ſufficeret viribus magnis, ad cubitorum
enim longitudinem. xviii. interdũ extentus, noctibus quie-
ſcens per vndas, diebus humi veſcitur, confidentia cutis,
quam ita validam gerit, vt eius tergo cataphracta vix
tormentorũ ictibus perforetur. Vide Herodotum lib. 2.
Diodorum Siculum lib. 1. Plinium lib. 8. cap. 25. Soli-
num cap. 45. Melam lib. cap. 9. Meminit Horus Apol-
lo lib. de literis hieroglyphicis ſiue Ægyptiis, etymologus
dictũ putat quòd crocũ timeat, nam δ{ει}{λὸ}ς timerem ſi-
gnificat. Ægyptii enim qui mel conficiunt cũ ſciant Cro-
codilum eo delectari, croco aſpergunt, quod illum horreat.
Crocus autem ex ſententia ſcholiastæ Callimachi in Hy-
mno Apollinis, dicitur {πα}ρὰ *** εὐ {κρ}ύ{ει} {θά}{λλ}{ει}ν,
ideſt quod frigore floreat. PRÆTER HIPPO-
POTAMOS. Hippopotamum, idest fluuiatilem
equum, auctor. Ariſtot. de historia animalium lib. 2. gi-
gnit Ægyptus, ei Iuba est equi, vngula qualis Bubus, ro-
ſtrum reſimũ, talus etiam inest biſulcorum modo, dentes
exerti, ſed leuiter, cauda apri, vox equi, magnitudo aſini,
tergoris tanta craſſitudo, vt ex eo venabula faciant, inte-
teriora omnia equi & aſini. Inter arundines celſas &
ſqualentes nimia denſitate, hæc belua vt tradit Ammia-
nus lib. dicto, cubilibus poſitis, ociũ peruigili ſtudio circũ-
ſpectat, laxa copia ad ſegetes depaſcendas egreditur,
cum iam cœperit redire diſtenta, auerſis veſtigiis