Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
361 - 370
371 - 380
381 - 390
391 - 400
401 - 410
411 - 420
421 - 430
431 - 440
441 - 450
451 - 460
461 - 470
471 - 480
481 - 490
491 - 500
501 - 510
511 - 520
521 - 530
531 - 540
541 - 550
551 - 560
561 - 570
571 - 580
581 - 590
591 - 600
601 - 610
611 - 620
621 - 630
631 - 640
641 - 650
651 - 660
661 - 670
671 - 680
681 - 690
691 - 700
701 - 710
711 - 720
721 - 730
731 - 740
741 - 750
751 - 760
761 - 770
771 - 780
781 - 790
791 - 800
801 - 810
811 - 820
821 - 830
831 - 840
841 - 850
851 - 860
861 - 870
871 - 880
881 - 890
891 - 900
901 - 910
911 - 920
921 - 930
931 - 940
941 - 950
951 - 960
961 - 970
971 - 980
981 - 990
991 - 1000
1001 - 1010
1011 - 1020
1021 - 1030
1031 - 1040
1041 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
264
"/>
ex eo nonnullos abſurdum deducere, quia .ſ. </
s
>
<
s
>in Ariſtotelica hypotheſi contineatur vnum quod
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1767
"/>
<
lb
/>
ſit continuum infinitum; at hoc moueri non poteſt. </
s
>
<
s
>Cęterùm duo me de hac ſententia mouent.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Primum
<
expan
abbr
="
quidẽ
">quidem</
expan
>
,
<
expan
abbr
="
qa
">quam</
expan
>
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
exiſtimauit
<
expan
abbr
="
abſurdũ
">abſurdum</
expan
>
<
expan
abbr
="
aliqñ
">aliquando</
expan
>
Ariſtoteles
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
poſſe moueri,
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
quia, tametſi
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1768
"/>
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
locũ
">locum</
expan
>
mutare nequit; at in ſeipſo moueri nil prohibet. </
s
>
<
s
>Verùm eſto, ſit ratio illa ad
<
expan
abbr
="
hominẽ
">hominem</
expan
>
, nanque
<
lb
/>
ſimpliciter
<
expan
abbr
="
mot9
">motus</
expan
>
ab
<
expan
abbr
="
ĩfinito
">infinito</
expan
>
reiectus eſt. 3. Phyſ. cùm
<
expan
abbr
="
cõclusũ
">conclusum</
expan
>
ſit
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
poſſe moueri
<
expan
abbr
="
sĩpliciter
">simpliciter</
expan
>
,
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
qñ
">quin</
expan
>
nec
<
expan
abbr
="
tpe
">tempore</
expan
>
finito, nec infinito mouetur. </
s
>
<
s
>quid igitur oportebat, Ariſt. </
s
>
<
s
>in aliud
<
expan
abbr
="
abſurdũ
">abſurdum</
expan
>
detrudere
<
lb
/>
renitentem, quia .ſ. </
s
>
<
s
>tempore finito moueretur? </
s
>
<
s
>Satis
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
fuerat ipſum docere motum non iri. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Itaq.
">Itaque</
expan
>
<
lb
/>
obſerua, an, cùm motus tempore finito cernatur abſolui (à ſenſu
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
peterem huius abſurdi prin
<
lb
/>
cipium) atque hic ſit tanquam vnius continui, cuius tamen partes in
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
alia moueatur ex
<
lb
/>
alia; quòd motus iſti ſtatuuntur ordinati, ſicut item ordo exiſtit in mobilibus atque mouentibus
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
cõmunicati
">communicati</
expan
>
nimirùm à priore ſecundo, ab hoc tertio, & ſic deinceps in
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
, & cùm vnuſquiſ
<
lb
/>
que motus poſtulet aliquod tempus, quia ſint partes infinitę motus actu, deſiderent etiam partes
<
lb
/>
temporis actu infinitas; quo fiat, vt abſurdum ſit, cùm partes iſtæ motus deſiderent totidem tem
<
lb
/>
poris partes; abſoluantur tempore finito. </
s
>
<
s
>Sic nos ſucceſsioni partium motus abſurdum tribui
<
lb
/>
putamus. </
s
>
<
s
>Nec vrget obiectio, quandoquidem multos
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
rerum propè infinitarum motus obi
<
lb
/>
ri ſimul abſurdum non eſt, niſi motus ordinati fuerint, ſicut Socratis, & mei, & tui, quòd ſi fue
<
lb
/>
rint ordinati, quemadmodum illi qui ab Ariſtotele accipiuntur; abſurdum illud neceſſe eſt con
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1769
"/>
<
lb
/>
ſequatur. </
s
>
<
s
>Mihi ſubuenit hoc loco ex dictis reddere rationem, ecquid eſt, cur vbi milites ordinati
<
lb
/>
procedunt, ſi interualla omnium par ſit obſeruandum, poſteriores gradum accelerare cogantur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>id autem ex eo proficiſci videtur, quòd aliud eſt inſtans quo primus & ſecundus ordo moueri in
<
lb
/>
cipiunt: at inter inſtantia cadit tempus. </
s
>
<
s
>Ergo pro multitudine ordinum inſtantia
<
expan
abbr
="
multiplicãtur
">multiplicantur</
expan
>
,
<
lb
/>
& tempus quod illis includitur. </
s
>
<
s
>hoc ergo tempore
<
foreign
lang
="
grc
">ὑστερίζουσιν</
foreign
>
, & poſteriores veniunt ordines
<
lb
/>
ſubſequentes. </
s
>
<
s
>Ad ſecundam verò dubitationem reſpondebat D. Thomas inquiens, in prioribus
<
lb
/>
phyſiologiæ libris Ariſtotelem ſeuocare corpora & motus à certis rerum formis, & quaſi more
<
lb
/>
mathematico motum ſpectare. </
s
>
<
s
>Ita cùm ſimpliciter quantum relinquatur, non hoc, aut illud;
<
lb
/>
non repugnare naturæ, quòd diuerſa quanta continuentur. </
s
>
<
s
>Sed contra D. Thomam differebat.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Iandunus inquiens, eam poteſtatem, quia non promoueatur ad actum, non eſſe admittendam.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Neque
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
rerum natura patitur è rebus ſpecie diuerſis, cuiuſmodi
<
expan
abbr
="
ponũtur
">ponuntur</
expan
>
à Peripateticis corpus
<
lb
/>
cęleſte, & cętera elementa vnum fieri corpus. </
s
>
<
s
>Quamobrem ipſe diluebat aliter
<
expan
abbr
="
obiectionẽ
">obiectionem</
expan
>
pro
<
lb
/>
poſitam; primò quidem dicens hæc continuari poſſe, quia ſint eiuſdem generis,
<
expan
abbr
="
atq.
">atque</
expan
>
naturæ, de
<
lb
/>
inde ſtatuens propoſitionem Ariſtotelis non eſſe cathegoricam, ſed hypotheticam. </
s
>
<
s
>Veruntamen
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1770
"/>
<
lb
/>
in vtraque ſolutione, iudicio noſtro, decipitur: in prima ſanè, quoniam falſum eſt apud Ariſtote
<
lb
/>
lis ſectatoreis vniuerſa corpora eſſe generis eiuſdem, cùm cęlum à proximis corporibus
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
pluſ
<
lb
/>
quam genere diſtingui putetur, & ex altera materia conſtet atque noſtratia. </
s
>
<
s
>Prætereà quoniam
<
lb
/>
etiam ignis & terra, licet ſint eiuſdem generis, ſecum iungi non poſſunt. </
s
>
<
s
>Neque
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
corpora ſic ea
<
lb
/>
poſſunt fieri vnum; niſi fortè ſpecie illa continuationis, quæ reſpicit motum qua .ſ. </
s
>
<
s
>illa continua
<
lb
/>
dicuntur, quæ vnico motu, licet differant ſpecie, concitantur. </
s
>
<
s
>Adde quòd etiam ſic in eodem ſpa
<
lb
/>
tio temporis vnà moueri contingeret; ex quo efficeretur, vt nil prohiberet, quominus infinitus
<
lb
/>
motus abſolueretur tempore finito, quod certè demonſtrationem Ariſtotelis euertit. </
s
>
<
s
>Quin etiam
<
lb
/>
falſum eſt eam
<
expan
abbr
="
propoſitionẽ
">propoſitionem</
expan
>
eſſe hypotheticam, quanuis etiam, Simplicius idem approbarit, eiuſ
<
lb
/>
modi forſan eſt, quæ contineat id quod fieri
<
expan
abbr
="
põt
">potest</
expan
>
, his hypotheſis eſt: attamen ab Ariſtotele, tan
<
lb
/>
quam categorica vſurpatur, & talis, vt accipiatur de ineſſe. </
s
>
<
s
>Non igitur admodum apta Iandu
<
lb
/>
ni ſolutio, ni prorſus fallor. </
s
>
<
s
>Neque D. Thomam cogit illa ratio, vt interim pro illo & pro veri
<
lb
/>
tate, prout officium noſtrum eſt, aliquid dicamus: ſiquidem poteſtas non vniuſmodi ſit; neque
<
lb
/>
omnis ad actum dirigatur; verùm ea ſolum, quæ vocatur naturalis, ſed altera quædam eſt, quæ
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1771
"/>
<
lb
/>
eſt ſecundùm rationem, & cogitatione ſolùm admittitur, ob
<
expan
abbr
="
eamq́
">eamque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>cauſſam logica nuncupatur:
<
lb
/>
eſt verò non repugnantia
<
expan
abbr
="
terminorũ
">terminorum</
expan
>
, vt, quanuis res ipſa nunquam futura ſit, quia tamen defini
<
lb
/>
tiones ſubiecti & prædicati inter ſeſe
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
oppugnant, eiuſmodi propoſitio àc ſi vera ſit, aſſumatur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Ne fortè verò ſibi ſuſpecta ſit hæc definitio poteſtatum; animaduerte quæſo ipſummet Ariſtote
<
lb
/>
lem hæc eadem & explicantem & concludentem. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
b
<
emph.end
type
="
sup
"/>
Habet
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
ipſe pro vero, proprium eſſe recti
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1772
"/>
<
lb
/>
tangere ſphæram in puncto; nihilominus id nunquam eſſe futurum priuilegio materiæ ſenſilis,
<
lb
/>
à qua neque rectum, neque ſphæra ſeiungi poſſunt, & id
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
tanquam verum: ſed quid verum di
<
lb
/>
co? </
s
>
<
s
>tanquam neceſſarium Geometra demonſtrat, quod tamen erit nunquàm. </
s
>
<
s
>Sic igitur & D.
<
lb
/>
Thomas conſimilem poteſtatem vſurpat, à qua item non abhorret Ianduni ſolutio, dum aſſumi
<
lb
/>
tur ea quæ ſunt generis eiuſdem continuari poſſe nulla habita ratione formarum quæ ſecundùm
<
lb
/>
naturam à materia ſimpliciter diuelli non poſſunt. </
s
>
<
s
>Quamobrem ipſe quoque non vidit, vt fieri
<
lb
/>
ſolet, id manticę, quod in tergo gerebat. </
s
>
<
s
>Sed enim vereor, ne illud etiam iure poſsit obiici D.
<
lb
/>
Thomæ, quòd ſi ita continua corpora fingantur, vnus omnium motus
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
tempore vel modico
<
lb
/>
eſſe queat. </
s
>
<
s
>quandò vna continui parte motu, cęterę eodem tempore commouentur. </
s
>
<
s
>Quapropter </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>