284
Georgius bruniau vindocineſis
ſno aluaro thome. Salutem.
ſno aluaro thome. Salutem.
Fabii quintiliani preceptum eſt (doctiſſime aluare) cuiuis ſeſe in eruditio
rū albo inſcriptū efflagitãti ad amuſſim obſeruandū / vt efficiatur orbis ille doctrinarum quē greci
encyclopediam id eſt (tullio interprete) concentū doctinarū oīm at cõſenſum appellitant. Qua q̇
aſſequuntur vt ꝓperariores phenice ſunt ita reliquis hoībus eo preſtabiliores quo phenix auibꝰ nec
ab re. Si em̄ ꝓ merito nun̄ ſatis cõmendet̄̄ qui vel vnius diſcipline apicem ꝑtingere meruit que tã-
dem equa merces quis honos, q̄ gloria his rependdi poterit quos labores indefeſſi iugeſ vigilie oī
genis lr̄arū floſculis, pigmētis, diuitiis excultos, mõſtrabiles, ſuffarcinoſ reddidere: Sꝫ quorſuꝫ
iſtec (mi aluare) vt ip̄e ꝓfecto qui inter litteratos ne imo quidē dignus ſubſellio litteratorū ſim ama
tor pene zelotipus officioſiſſimiſ buccinator, quid de te cū pleriſ oībꝰ ſentirē, oblata imprimis
occaſione pñtiſſima expectatiſſima ſignaficarem. In goc nēpe parriſienſi gymnaſio bonarum litte
rarū emporio percelebri cū non parū multos. Et eos q̇dē eruditiſſimos liberaliū artium profeſſio-
res videre ſit, tu michi ſemꝑ viſus es ſi non oīm cõſūmatiſſimꝰ (ne verbū aut adulationis ſuſpitionē
aut inuidiã pariat) ſaltem inter ↄ̨ſummatiſſimos nõ infimus. Sunt (fateor) te cõpluſculi audatiores
ſui oſtendatores magis ſoliciti quibꝰ tamē vt tua cedat modeſtia tm̄ abeſt vt eos (me iudice) lõge
poſt reliquas trãſcendas ſuperes. Quãdoquidem vnus ſis qui michi videaris orbiculatã illa diſci-
plinarū ſeriem abſolutiſſime conſecutus, a quibuſdē diſciplinarū cultiorū nõ modo ignaris ſꝫ et cõ
temporibus multo alieniſſimꝰ: qui cū ſermocinales ſe naturaleſ philoſophos iacta cundi p̄dicent
ac glorientur ego philodicos potius vocitandos cenſuerim id eſt maniat exſucco verboruꝫ ſonitu
gaudētes hoīes profecto ruſticos īuenuſtos et) vt greco vtar verbo) niſi ſodales ideſt omnē litterarū
elegantiã nitorē peroſos: Tu vero maiori nun̄ leticia ꝓfunderit ꝙ̄ cū vel ciceronianū aliquid vel
liuianū depromis. Si de ſacꝪ lr̄is diſertare q̇c̄ ceꝑis theologie tū theorice tū parctice oē3 operã to-
toſ dies īpendiſſe iudicabere. Si īter iuris vtriſ peritos forte ↄ̨grediaris ceſareis te põtificuſ
dūtaxat libris vacaſſe cõſtantiſſime antinuabunt. Taceo ꝙ̄ familiaris tibi ſit et moralis et naturalis
philoſophia vt in tanta philoſophantiū corona, philoſophia nomen tibi peculiariter vēdicaberis
vt preceptorē tuum petrū de alliaco inter philoſophie ꝓfeſſores dum viueret doctiſſimū aut equa
ueris aut (qḋ potius crediderim) ſuperaueris quem ſi fata virum ſeruaſſent huic parrſiorum achade
mie oībuſ philoſophie ſtudioſis fructis non parū (quod ſperabant omnes procul dubio attuliſſet
Quid vero quadrinii certiſſimã peritiã refere opus eſt) cū vel minimo cui hic tuus de triplici mo-
tu liber monſtret aꝑtius: quē ſex menſibꝰ ſecundum in coqueretico ſtadio curriculū expectans ſedu
liſſime nec minꝰ affabre excudiſti ocii potius vitandi ꝙ̄ oſtentationis gr̄a non ignorans nichil illoꝝ
ingenio at animis deteſtabiliꝰ qui de genere ocio obliteſcunt oſcitanteſ victitant aut patius vi
tam trahunt. Hoc aūt libro quid ad theoreticam illam phiſicē (que id etatis apud parriſios non me-
diocri in precio eſt) conducibilius ſit non video. Sed cum vino vendibili hedera (quod aiunt) ſuſpen
ſa non opus ſit receptui cecinero. ¶ Uale ex edibus noſtris coq̄reticis ſeptimo Idus Februarri
rū albo inſcriptū efflagitãti ad amuſſim obſeruandū / vt efficiatur orbis ille doctrinarum quē greci
encyclopediam id eſt (tullio interprete) concentū doctinarū oīm at cõſenſum appellitant. Qua q̇
aſſequuntur vt ꝓperariores phenice ſunt ita reliquis hoībus eo preſtabiliores quo phenix auibꝰ nec
ab re. Si em̄ ꝓ merito nun̄ ſatis cõmendet̄̄ qui vel vnius diſcipline apicem ꝑtingere meruit que tã-
dem equa merces quis honos, q̄ gloria his rependdi poterit quos labores indefeſſi iugeſ vigilie oī
genis lr̄arū floſculis, pigmētis, diuitiis excultos, mõſtrabiles, ſuffarcinoſ reddidere: Sꝫ quorſuꝫ
iſtec (mi aluare) vt ip̄e ꝓfecto qui inter litteratos ne imo quidē dignus ſubſellio litteratorū ſim ama
tor pene zelotipus officioſiſſimiſ buccinator, quid de te cū pleriſ oībꝰ ſentirē, oblata imprimis
occaſione pñtiſſima expectatiſſima ſignaficarem. In goc nēpe parriſienſi gymnaſio bonarum litte
rarū emporio percelebri cū non parū multos. Et eos q̇dē eruditiſſimos liberaliū artium profeſſio-
res videre ſit, tu michi ſemꝑ viſus es ſi non oīm cõſūmatiſſimꝰ (ne verbū aut adulationis ſuſpitionē
aut inuidiã pariat) ſaltem inter ↄ̨ſummatiſſimos nõ infimus. Sunt (fateor) te cõpluſculi audatiores
ſui oſtendatores magis ſoliciti quibꝰ tamē vt tua cedat modeſtia tm̄ abeſt vt eos (me iudice) lõge
poſt reliquas trãſcendas ſuperes. Quãdoquidem vnus ſis qui michi videaris orbiculatã illa diſci-
plinarū ſeriem abſolutiſſime conſecutus, a quibuſdē diſciplinarū cultiorū nõ modo ignaris ſꝫ et cõ
temporibus multo alieniſſimꝰ: qui cū ſermocinales ſe naturaleſ philoſophos iacta cundi p̄dicent
ac glorientur ego philodicos potius vocitandos cenſuerim id eſt maniat exſucco verboruꝫ ſonitu
gaudētes hoīes profecto ruſticos īuenuſtos et) vt greco vtar verbo) niſi ſodales ideſt omnē litterarū
elegantiã nitorē peroſos: Tu vero maiori nun̄ leticia ꝓfunderit ꝙ̄ cū vel ciceronianū aliquid vel
liuianū depromis. Si de ſacꝪ lr̄is diſertare q̇c̄ ceꝑis theologie tū theorice tū parctice oē3 operã to-
toſ dies īpendiſſe iudicabere. Si īter iuris vtriſ peritos forte ↄ̨grediaris ceſareis te põtificuſ
dūtaxat libris vacaſſe cõſtantiſſime antinuabunt. Taceo ꝙ̄ familiaris tibi ſit et moralis et naturalis
philoſophia vt in tanta philoſophantiū corona, philoſophia nomen tibi peculiariter vēdicaberis
vt preceptorē tuum petrū de alliaco inter philoſophie ꝓfeſſores dum viueret doctiſſimū aut equa
ueris aut (qḋ potius crediderim) ſuperaueris quem ſi fata virum ſeruaſſent huic parrſiorum achade
mie oībuſ philoſophie ſtudioſis fructis non parū (quod ſperabant omnes procul dubio attuliſſet
Quid vero quadrinii certiſſimã peritiã refere opus eſt) cū vel minimo cui hic tuus de triplici mo-
tu liber monſtret aꝑtius: quē ſex menſibꝰ ſecundum in coqueretico ſtadio curriculū expectans ſedu
liſſime nec minꝰ affabre excudiſti ocii potius vitandi ꝙ̄ oſtentationis gr̄a non ignorans nichil illoꝝ
ingenio at animis deteſtabiliꝰ qui de genere ocio obliteſcunt oſcitanteſ victitant aut patius vi
tam trahunt. Hoc aūt libro quid ad theoreticam illam phiſicē (que id etatis apud parriſios non me-
diocri in precio eſt) conducibilius ſit non video. Sed cum vino vendibili hedera (quod aiunt) ſuſpen
ſa non opus ſit receptui cecinero. ¶ Uale ex edibus noſtris coq̄reticis ſeptimo Idus Februarri
Ioannes de haya dūm hermanū lethmate de guoda germa-
ne nationis procuratiorum ſalute plurima iubet impartire.
ne nationis procuratiorum ſalute plurima iubet impartire.
Qui pro ſimilitudine lucis dominice culmina abſolute magie anhelãtes
perueſtigarunt: ſpiritalē imaginem pleriſ affectibus diſſultantē ꝓfeſſi ſunt. Hinc ab eo ad qḋ nuꝑ
hac llucinabatur ſtatim abhorebit: que ſublimioris claritate rumoris ad imū (vt aiunt) ſpm̄: et adu-
ratiſſima optimi cuiuſ imitatiõe: et implorato cõgruēte ſilētio: peculiariter veīt demulcēda. quod
quo dicerpta parte ſenſili animi ꝓpenſione obires: locupletiſſimã parētū tuorū ſupellectilē pili feci
ſti. Et litterarū emporiū (qui parriſiꝰ apellat̄̄) ad ingenti cultum ꝓfectus es. In quo decurſa ꝓpoſi-
te methodi inter capedine (taceo tue aduleſentie flagrãtiſſimū ſtudiū quo te totū lr̄is mancipabas:
ad faſtigiū aſpirans nominis precipui (quo merito potitꝰ es) et accepta in gr̄ali ꝓuīcia: belle ſigna
tus es oculis mille. quo degenere ambitu ſeq̄ſtrato: in oēs cõmunicabas. hinc eorū ad quos res per
tinebat amica adminiſtratiõe (licet ex ephebis vix diceſſiſſeces) in te cõceſſuꝫ eſt om̄e ius ꝓcuratoriuꝫ
germane nationis. Uidebaris em̄ (faceſſat adulatio, cõgruã mūri auxeſim allaturꝰ: quos ſpes neu
tiſper fefellit. patuit em̄ tante nationis alea ꝑfectiſſima. Demõ diſtorſos ſuggilãs affectꝰ quo mēs
defecatis q̇buſcū futilibꝰ celebrioribꝰ ſaginaretur artibus (quo ſemꝑ pedotrine vſus es) aluaro
thome (quē merito alterū gorgiã liõtinū appelaueri3: cuiuſcū em̄ rõnē imp̄mediate affert) addictus
es: maturioribꝰ cū eo diſſultans aſſidue rõnibus: ſubacidiora attrectans: eliminãs funditus euellēs
nec his cõtentus (qḋ tua intermiſſio eſt) eloquētie informas tete ſupellectile, tã greca, ꝙ̄ latina, in te
(quo breuis loquar) ꝑfecta eſt nature ingenuitas, affabilitas et ardore charitatis coruſcans gra-
tia: qua poſteritati conſulens et omniū vtilitati (quod tīeis forte carie aut turpi ſitu apocopãdū erat
totius philoſophie lenociniū aluari thome: oībꝰ et origenes: et: baces: perſcrutantibus peculiare: vt
palam et oībus ſeſe offeret ꝑ ꝙ̄ ſolicite egiſti: in quo nõ minus laboris ꝙ̄ diligētie ceſim rimãdo tra
ctando: et ad methodum vſ dirigēdo cum petentem et ingenti viribus: et acrimonia impendiſti: quo
(tan̄ elogio: aut monumento) Ille īmortalitē adipiſcetur tu vero (ſi eo munere p̄ueris) laudeꝫ glo
riam et argutorū virorū rumorē. Uale. Ex edibus coquereticis q̇nto idus februarii.
perueſtigarunt: ſpiritalē imaginem pleriſ affectibus diſſultantē ꝓfeſſi ſunt. Hinc ab eo ad qḋ nuꝑ
hac llucinabatur ſtatim abhorebit: que ſublimioris claritate rumoris ad imū (vt aiunt) ſpm̄: et adu-
ratiſſima optimi cuiuſ imitatiõe: et implorato cõgruēte ſilētio: peculiariter veīt demulcēda. quod
quo dicerpta parte ſenſili animi ꝓpenſione obires: locupletiſſimã parētū tuorū ſupellectilē pili feci
ſti. Et litterarū emporiū (qui parriſiꝰ apellat̄̄) ad ingenti cultum ꝓfectus es. In quo decurſa ꝓpoſi-
te methodi inter capedine (taceo tue aduleſentie flagrãtiſſimū ſtudiū quo te totū lr̄is mancipabas:
ad faſtigiū aſpirans nominis precipui (quo merito potitꝰ es) et accepta in gr̄ali ꝓuīcia: belle ſigna
tus es oculis mille. quo degenere ambitu ſeq̄ſtrato: in oēs cõmunicabas. hinc eorū ad quos res per
tinebat amica adminiſtratiõe (licet ex ephebis vix diceſſiſſeces) in te cõceſſuꝫ eſt om̄e ius ꝓcuratoriuꝫ
germane nationis. Uidebaris em̄ (faceſſat adulatio, cõgruã mūri auxeſim allaturꝰ: quos ſpes neu
tiſper fefellit. patuit em̄ tante nationis alea ꝑfectiſſima. Demõ diſtorſos ſuggilãs affectꝰ quo mēs
defecatis q̇buſcū futilibꝰ celebrioribꝰ ſaginaretur artibus (quo ſemꝑ pedotrine vſus es) aluaro
thome (quē merito alterū gorgiã liõtinū appelaueri3: cuiuſcū em̄ rõnē imp̄mediate affert) addictus
es: maturioribꝰ cū eo diſſultans aſſidue rõnibus: ſubacidiora attrectans: eliminãs funditus euellēs
nec his cõtentus (qḋ tua intermiſſio eſt) eloquētie informas tete ſupellectile, tã greca, ꝙ̄ latina, in te
(quo breuis loquar) ꝑfecta eſt nature ingenuitas, affabilitas et ardore charitatis coruſcans gra-
tia: qua poſteritati conſulens et omniū vtilitati (quod tīeis forte carie aut turpi ſitu apocopãdū erat
totius philoſophie lenociniū aluari thome: oībꝰ et origenes: et: baces: perſcrutantibus peculiare: vt
palam et oībus ſeſe offeret ꝑ ꝙ̄ ſolicite egiſti: in quo nõ minus laboris ꝙ̄ diligētie ceſim rimãdo tra
ctando: et ad methodum vſ dirigēdo cum petentem et ingenti viribus: et acrimonia impendiſti: quo
(tan̄ elogio: aut monumento) Ille īmortalitē adipiſcetur tu vero (ſi eo munere p̄ueris) laudeꝫ glo
riam et argutorū virorū rumorē. Uale. Ex edibus coquereticis q̇nto idus februarii.
Anabat hex ſtruxit fulgente volumina nixu
Quilibet ambroſias hauriat ore dapes
Huc mons quillermum gaudet genuiſſe relaxus
Quo preluſtraris clare britanne ſolum
Diui martini ſubcelſis edibus ortus
Nūc decorat miro nomine pariſius
Qui cauſas ideo librorum noſcere queris
Per pauco viſeas munere lectior eum
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib