Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

Page concordance

< >
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.001803">
                  <pb pagenum="269" xlink:href="011/01/289.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                quo circa Aristoteles (vt ſui moris est) artificiosè colligit,
                  <lb/>
                quieſcere totum primo, cum pars eius mota non fuerit primo:
                  <lb/>
                licet id non ſequatur; ſi de eo motu tantum argumentum in­
                  <lb/>
                telligatur, qui eſt per partem: totum enim moueri altera to­
                  <lb/>
                tius parte quieſcente continget ſed non primo.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001804">
                  <emph type="italics"/>
                Abſolutis argumentis quæ Alexandro cum Galeno com­
                  <lb/>
                munia eſſe videbantur, sed ea quæ propria eſſe Alexandri
                  <lb/>
                creduntur, abſoluenda pari diligentia deſcendendum.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001805">
                  <emph type="italics"/>
                Alexander ergo hanc Aristotelis demonſtrationem re­
                  <lb/>
                prehendit, vt quæ id ſibi dari poſtulet, quod erat in principio:
                  <lb/>
                etenim ex hoc, quod pars non mouetur
                  <expan abbr="totũ">totum</expan>
                per ſe primo non
                  <lb/>
                moueri colligat, qui enim partem quieſcere possit eo ipſo, &
                  <lb/>
                totum ipſum primo quieſcere, & primo non moueri ponit: at
                  <lb/>
                erat Ariſtoteli demonſtrandum, & non ponendum illius par­
                  <lb/>
                tem, quod mouetur, quieſcere.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.001806">
                  <emph type="italics"/>
                Cui reſpondemus, ac vt rem ipſam acu (vt in prouerbio
                  <lb/>
                fertur) attingamus, meminiſſe oportet: id ipſum, quod à
                  <lb/>
                ſe ipſo mouetur, quoad videlicet mouetur, habere partes in
                  <lb/>
                quas diuidi potest; at id quod conflatum eſt ex partibus, non
                  <lb/>
                neceſſariò quieſcit, & mouetur primo, sed moueri, & quie­
                  <lb/>
                ſcere potest tum primo, tum cauſa partis, quod per ac­
                  <lb/>
                cidens eſſe & non omnino, non ſemel dictum est ſupra:
                  <lb/>
                non apparet autem continuum ex partibus conflatum moue­
                  <lb/>
                ri cauſa partis, niſi ipſum cauſa partis prius quieſcere con­
                  <lb/>
                ceſſum fuerit: continuum autem ratione partis quieſcen­
                  <lb/>
                tis poſſe quieſcere, ab Aristotele demonſtratum est ex op­
                  <lb/>
                poſito, quod est euidentius. </s>
                <s id="s.001807">Si enim (inquit) id, quod ab ali­
                  <lb/>
                quo mouetur, eo quod aliud quieſcat, quieſcere neceſſe non eſt,
                  <lb/>
                id quod alio quieſcente quieſcit, ab alio mouetur, ab eo certè,
                  <lb/>
                ad cuius quietem quieſcit: & ex hoc Aristoteles concludit,
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>