Descartes, René
,
Renati Des-Cartes principia philosophiae
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
Scan
Original
271
272
273
274
275
276
277
278
279
280
281
282
283
284
285
286
287
288
289
290
291
292
293
294
295
296
297
298
299
300
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 334
>
page
|<
<
of 334
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
293
"/>
rectas verſus R & S, donec ibi tam multis particulis
<
lb
/>
ſecundi aut tertii elementi occurrerint, ut ab ipſis
<
lb
/>
utrimque reflectantur verſus V. </
s
>
<
s
>Totumque ſpatium
<
lb
/>
RVS per quòd ita ſparguntur, vocatur ſphaera virtutis,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1861
"/>
ſive activitatis, hujus magnetis O; quam patet eò ma
<
lb
/>
jorem eſſe debere, quò magnes eſt major, praeſertim
<
lb
/>
quò longior ſecundùm lineam AB, quia particulae
<
lb
/>
ſtriatae longiùs per illum progredientesajorem agi
<
lb
/>
tationem acquirunt. </
s
>
<
s
>Ita etiam quae tranſeunt per
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1862
"/>
magnetem P, recta utrimque pergunt verſus S & T,
<
lb
/>
atque inde reflectuntur verſus X, totumque ae
<
gap
/>
rem in
<
lb
/>
ſphaerâ ſuae activitatis contentum propellunt; ſed non
<
lb
/>
ideò expellunt, ſi nullum habeat locum quò poſſit
<
lb
/>
recedere, ut nullum habet, cùm iſtorum magnetum
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1863
"/>
ſphaerae virtutis ſunt ab invicem disjunctae. </
s
>
<
s
>Sed cùm
<
lb
/>
in unam coaleſcunt, tunc primò facilius eſt particulis
<
lb
/>
ſtriatis, quae veniunt ab O verſus S, recta pergere
<
lb
/>
uſque ad P in locum earum quae ex T per X ad S &
<
emph
type
="
italics
"/>
b
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
revertebantur, quàm reflecti verſus V & R, quò non
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1864
"/>
difficulter pergunt venientes ab X; faciliuſque eſt ve
<
lb
/>
nientibus à P ad S pergere uſque ad O, quàm reflecti
<
lb
/>
verſus X, quò etiam non difficulter pergunt venientes
<
lb
/>
ab V; ſicque iſtae particulae ſtriatae non aliter tranſeunt
<
lb
/>
per hos duos magnetes O & P, quàm ſi unicus eſſet.
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1865
"/>
Deinde facilius eſt particulis ſtriatis, rectà pergenti
<
lb
/>
bus ab O ad P, atque à P ad O, ae
<
gap
/>
rem intermedium
<
lb
/>
expellere ab S verſus R & T in locum magnetum O &
<
lb
/>
P, ſicque efficere, ut hi magnetes ad invicem acce
<
lb
/>
dant, donec ſe contingant in S, quàm per totum iſtum
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg1866
"/>
aerem eniti ab A ad
<
emph
type
="
italics
"/>
b
<
emph.end
type
="
italics
"/>
, atque ab V ad X; quae duae
<
lb
/>
viae breviores fiunt, cùm hi duo magnetes ad invicem </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>