Cardano, Girolamo, De subtilitate, 1663

Page concordance

< >
< >
page |< < of 403 > >|
1nonne hoc eſt ſceleratorum omnium homi­
num exhibere ſe doctorem ac proceptorem?
Eſtque eò veneficus latrone deterior, quò
difficilius eſt vitare clandeſtinas inſidias,
quàm manifeſtas.
Quamobrem non ſolùm
docere aut experiri, ſed neque ſcire talia vo­
lui.
Quando quidem maxima eſt ſeges vti­
lium, in quam te conferre poſſis, etiamſi
ſecula Cumeæ viuat.
Neque tamen hæc
tam vtilitatis cauſa experiri malui, quàm
tentandi.
Veneficiorum
genera &
ſpecies.
Zoroaſtes
venefi iorum
inuentor.
Pionis cumu­
li mirum.
Cineris ſpon­
tè ſe accen­
dentis mirum.
Africo ven­
to ſiſtendo.
Equus æneus
quem alij inire
geſtiebant.
Poma aurea
Marrochi
inuiolabilia.
Vates admi­
rabiles.
Serpentum
vulneribus
cura præſti­
gioſa.
Cura prodi­
gioſa filij
Hieronymi
Legnani.
Iumenta à
ſerpentibus
vulnerata
quomodo cu­
ra præſtigio­
ſa ſanentur.
Quæ anima­
li ſenſu pro­
prio excu­
tiant.
Veternum
quæ homini­
bus faciunt,
grauiter cur
oleant.
Pomum pro­
uocans ſom­
num.
Opio caſſidi
certantis
equitis illito
eques extin­
ctus.
Veneficia
quæ docere
vtile eſt, &
quæ non.
Sagittis ex­
trahendis.
Sed ad rem redeo, atque vtilia exequor,
quorum obſcura ratio eſt.
Referunt ſquil­
lam piſcem impoſitum vulneri ſagittas
extrahere.
Et leonis pinguedine perunctos,
quod mirum eſt, tutos eſſe à feris, cùm orem
illum ſeu viuentis, ſeu mortui expaueſcant.
Hoc autem maximè cùm intrepidus obuiam
iueris: nam ſi fugam arripueris, vix odorem

percipient.
Simili ratione ſuccum radiculæ
ſeu raphani, perunctis eo manibus diligen­
ter, facere vt tutus tractare poſſis ſerpentes
traditum eſt: vel enim timent mordere odo­
ris accredinem ſentientes, vel ipſo etiam
exanimantur.
Nam muſtelæ & ſciuri allio
dentibus tentato in poſterum mordere vix
audent, cicuréſque hoc modo fiunt.
Illud in­
credibile, quòd calear pedis dextri galli vi­
ctores faciat: aut quòd ſanguis humanus in
80. diebus concreſcat in formam humanam
longè incredibilius, quod ea figura in farina
hordei ſepulta per nouem dies, inde iugu­
lata, ſanguinem qui ex ea fluit illitum faciei,
gratum reddere coram regibus, & cunctis
amabilem.
Quid abſurdius? Inter mirabilia
non tam abſona reponitur, vt vinum non
peruertatur caniculæ tempore, quod contin­
git ex æſtu ac tomitruis, ſi vaſa ipſa vituli
marini pelle circumtegantur.
Vt tutus ſis
è feris.
Serpentęs
quomedo
abſque peri­
culo tracten­
tur
.
Muſtelæ, &
ſciuri quo­
modo man­
ſueſcant.
Veneficia, media ſunt inter venena, &
præſtigias: his veriora, illis magis admiran­
da: priùs docenda auxilia, quàm ſcelera.
Iuuat non credere, & ſalutaribus geminis
ſe munire.
Oſtendunt odia principum non
eſſe vlla veneficia.
Si qua ſunt, conſtant ci­
bis corruptis, veſtium coinquinatione, re­
trimentis, partibus humani corporis, Φαν­
τασία.
Sed Hipomanes, vteruſque catulæ
philtra non ſunt: talibus impius Agrippa li­
brum quartum de Occulta Philoſophia, de
Veneficiisac venenis repleuit: qui de Scien­
tiarum vanitate ſcripſit, homo vaniſſimus.
Qui quæ damnauit, prorſus neſciebat: quæ­
que neſciebat, ſcripſit: atque ea ſi vera fuiſ­
ſent, humano generi pernicioſa.
Cæterùm
quæ eduntur, quæque tanguntur, irrita ſunt
ſed nec quæ imaginamur, abſque periculo.
Velut ſi quis ſuſpicit quotidie medullas hu­
manas, ſi pingat retrò arantem mortem.
Re­
liqua non nocent, niſi ex præcantantis pro­
prietate, & debilitate animæ illorum, ad­
uerſus quos hæ machinæ ſtruuntur: propte­
rea neque Principibus, nec fortibus viris,
nec ſapientibus talia nocent, ſed mulieribus
& infantibus, neque omnibus, ſed viliori­
bus.
Neque verò probi viri eſt, aut ingenui
talia ſcire aut quærere, niſi homo iam adeò
integram mentem ſeruet, vt pecunias con­
temnere poſſit.
Docere verò talia, ſiccarij eſt.
Igitur hac parte magiæ maleficæ, quam­
uis naturalis, relicta, ad vtilem tranſeamus.

Priùs tamen illius vanitatem in quibuſdam
redarguamus: nam liber hic generalia con­
tinet præcepta, propria in libris de Rerum
varietate deſcripſimus.
Dicunt, ſi vulua aut
membrum virile metiatur candela cerea,
quæ in funere fuerit, ille vel illa prohibetur
à Venere.
Vel igitur à coitu maſculus cuiuſ­
libet fœminæ, vel illius tantum, cuius no­
mine agitur.
Si illius tantùm, cùm nihil ei
ſit proprium præter verba, habebunt ver­
ba vim præter hominum conſenſum.
Si cu­
iuſlibet fœminæ, igitur oportet vt perpetuò,
quòd experimento non congruit, vel tem­
pore quodam.
Cùm verò nihil ſit, quod vel
ſeminis generationem prohibeat, nec ima­
ginationem, nec flatum, à quo tenditur, ma­
nifeſtum eſt hoc ſolùm in aliquibus contin­
gere, non ſemper, nec in omnibus.
Diſputatio
contra ma­
giæ quædam
abſurda pla­
cita.
Sigillorum
vis.
Ergo ſigillis primùm, vt ad rem reuer­
tar, vim non leuem tribuunt: Solis ad ma­
giſtratus, honores, gratiam cum principi­
bus: Iouis ad diuitias, & amicos: Veneris
ad voluptates: Martis ad fortitudinem: Mer­
curij ad ſolertiam: Saturni ad laborum pa­
tientiam: Lunæ ad populi fauorem.
Atque
vtinam ſcire poſſem quid cuique conduce­
ret.
Non ignoro, & lapides, & occaſionem
ſculpturæ proficere, figuram autem nihil.
Verùm forſan figura, dum inſpicimus ani­
mum ( vt dixi) aliquantò magis mutare po­
teſt, quàm lapis, aut conſtitutio.
Sed de his
alibi.
Aſtrum ſamium, & calcem extinctam
in maluæ ſucco, aut mercurialis, efficere
poſſe putant, ſi manus illiniantur, ne ignis
noceat.
At buffonem ſale extinctum ma­
gnum, ſi ſal in aqua diſſoluatur, interula
verò ſeu camiſia in ea aqua lauetur, illum
qui eam induerit, ſcabie grauiſſima corripi
affirmant.
Hæc aut omninò vera ſunt, aut
parte quadam, aut veroſimilia.
Neque enim
me latet, mulierem curatam nephriti, ima­
gine leonis aurea geſtata.
Sed è cœlo peten­
da ratio.
Quædam quidem magis vera vi­
dentur, quàm ſint, quædam autem magis ve­
ra ſunt quàm videantur.
Contra ignem
Buffonis vis.
Ex hoc genere vltimo eſt experimentum

illud à Boethio traditum, ſatis vulgatum,
quod nos vidimus ſæpe per ocium.
Captis
duabus liris, teſtudinibuſve, alteram ſupi­
nam collocabis, priùs tamen ad concentum
neruis extenſis, remiſſiſque deductam.
Pòſt
ſuper ſupinæ neruos ſecundum ac primum
paleæ fruſtum collocabis, tendéſque pri­
mum neruum inſtrumenti eius, quod mani­
bus tenes, cùm ſonum æqualem reddat illi,
qui in inſtrumento ſupino eſt, confeſtim fe­
ſtucæ ſubſiliet, ſaltabitque tanquam ab ali­
quo concuſſa: atque tranſlata eo modo pa­
leæ parte per ſingulos neruos, inſtrumenta
ad æqualem vocem, imò eandem mira arte
traduces.
Cauſa tanti effectus ignota fuiſſe
videtur.
An quòd non ſolùm ſubſilit, cum
ſonum æqualem edere poteſt?
aut quia aër
ipſe æqualem habens vim mouere poteſt,
non autem remiſſior, aut magis incitatus.
Sed nec hoc tamen verum eſt, cum in te­
nuiore neruo remiſſior contentio, æqualem

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index