1dicebam, nugas, vt quidpiam germanum, ac indu
bium; at ſimpliciùs ago, quàm vt rideam; quippe me
potiùs miſeret natiuæ imbecillitatis, cùm nihil ha
beam præclarius, quo meam, aut alterius ſciendi auidi
tatem paſcam. Obiicis, non eſſe, cur magnetieam ferri
vulgò dictam attractionem in exemplum adducam; quòd
Magnes, & ſerrum non ſictis illis meis hurpagonibus, aut
inuiſibilibus catenis, quaſi vi adducta; ſed vtrumque ſponte
naturæ incitata in mutuos amplexus accurrant. Id verò
ſanè per-eleganter; ſed quid mihi facias, qui ſim ita
hebes, vt vim vocibus ſubiectam non capiam. Dicis
vtrumque accurrere in mutuos amplexus: ſed hoc totum
effectus eſt, de cuius cauſſa ambigitur. Cauſſam ergo
interiicis, quia ſponte naturæ incitantur. At cùm hæc vi
deatur eſſe generalis, inartiſicialiſque Reſponſio, qua
ad omnia vtimur, quorum cauſſas ignoramus; non vi
deo profectò, quò tu, Vir acutiſſimus, collincees. Quippe
velle te dicere nihil aliud, quàm quod eſt vulgò in ore
omnium, quia talis est rei natura; quia id ſponte naturæ
fit; quia hoc natura ipſa ſcit, cæteraque huiuſmodi; mihi
in animum non induco. Hæc certè eſt cauſſa, cur
dixerim antè valere iubendam omnem Philoſophiam,
ac omnem præſertim cauſſarum naturalium inueſtigan
darum deponendam curam; ſi huiuſcemodi Reſponſio
videatur poſſe ſufficere. Ac eſt quidem eò denique, vt
etiam dixi, perueniendum: ſed ſunt interim tamen va
rij gradus cauſſarum inſtrum entariarum, de quibus
cùm dicere non liceat quemadmodum à natura, vt à
principi cauſſa vſurpentur; aut cur, quomodove ad
natæ, addictæque ipſi naturæ; licet tamen requirere
bium; at ſimpliciùs ago, quàm vt rideam; quippe me
potiùs miſeret natiuæ imbecillitatis, cùm nihil ha
beam præclarius, quo meam, aut alterius ſciendi auidi
tatem paſcam. Obiicis, non eſſe, cur magnetieam ferri
vulgò dictam attractionem in exemplum adducam; quòd
Magnes, & ſerrum non ſictis illis meis hurpagonibus, aut
inuiſibilibus catenis, quaſi vi adducta; ſed vtrumque ſponte
naturæ incitata in mutuos amplexus accurrant. Id verò
ſanè per-eleganter; ſed quid mihi facias, qui ſim ita
hebes, vt vim vocibus ſubiectam non capiam. Dicis
vtrumque accurrere in mutuos amplexus: ſed hoc totum
effectus eſt, de cuius cauſſa ambigitur. Cauſſam ergo
interiicis, quia ſponte naturæ incitantur. At cùm hæc vi
deatur eſſe generalis, inartiſicialiſque Reſponſio, qua
ad omnia vtimur, quorum cauſſas ignoramus; non vi
deo profectò, quò tu, Vir acutiſſimus, collincees. Quippe
velle te dicere nihil aliud, quàm quod eſt vulgò in ore
omnium, quia talis est rei natura; quia id ſponte naturæ
fit; quia hoc natura ipſa ſcit, cæteraque huiuſmodi; mihi
in animum non induco. Hæc certè eſt cauſſa, cur
dixerim antè valere iubendam omnem Philoſophiam,
ac omnem præſertim cauſſarum naturalium inueſtigan
darum deponendam curam; ſi huiuſcemodi Reſponſio
videatur poſſe ſufficere. Ac eſt quidem eò denique, vt
etiam dixi, perueniendum: ſed ſunt interim tamen va
rij gradus cauſſarum inſtrum entariarum, de quibus
cùm dicere non liceat quemadmodum à natura, vt à
principi cauſſa vſurpentur; aut cur, quomodove ad
natæ, addictæque ipſi naturæ; licet tamen requirere
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib