1primantur, propter illarum nitorem ac perſ
picuitatem. Certum eſt enim, quòd quibus talia
eueniunt, his eft anima valde ſolers atque ſa
gax, vt de illis mulieribus dictum eſt. Nam den
tium maculæ plus pollicetur, quo ad naturam,
quia ad Solem referuntur, ſicut vnguium ad
fortunam, quia ad Lunam. Hoc mihi obſeruan
ti verius viſum eſt, quàm aliud augurij ge
nus, ac non parùm profuit. Diuinatio enim
tantùm prodeſſe videtur, quantum per fa
tum licet. Fiunt & technæ non leues in hoc
genere: velut qui ouo inſcribunt, quæcun
que velint intus, quòd cortex ſi peruius, &
admittat colores. Gallas cum alumine tritas
aceto ſubige: inde inſcribe hoc liquore quod
velis cortici, & ſiccatum impone muriæ:
vel cera obline ouum, & inſcriptis literis
ſtylo vt cera dehiſcat, maneantque lituræ,
in quibus humor imponatur: ſiccum ouum
coquito, donec dureſcat, inde acri aceto
infunde, ſic enim literæ fiunt penetrabiles,
quas cortice detracto videbis in ouo. Ace
tum enim mollit oui corticem, vt in angu
ſtum vrceum immitti poſſit, aqua verò du
reſcit. Horum duorum noſtrorum experi
mentorum ſi rationem ſubiecero, rem pri
mò tractatione ipſa dignam fecero, viam
que ad alia experimenta huius generis inue
nienda patefactam. Quòd enim cortex ace
ti vi molleſcat, id contingit, quia poros, vt
Græci dicunt, habet: ſudat enim, igitur
combibit illud. Acetum autem tenuis eſt
ſubſtantiæ, igitur penetrat in illius ſubſtan
tiam. Cùm verò oui cortex à frigido ſit con
cretus, & teneræ ſubſtantiæ, ab humido
diſſoluetur. At aqua ob immodicam frigidi
tatem exprimit, quod tenue eſt humidum
in ſubſtantia contentum, reliquum conge
lat: igitur cortex oui, qui aceto mollis eua
ſerat, in aqua dureſcit. Cùm igitur gallas
& alumen aceto ſubegeris, acetum vim
vtriuſque recipit, quamobrem ſcriptis li
teris acetum per meatus corticis penetrat
intus. In albo autem oui galla colorem ſub
croceum relinquit Sed alumen prohibet, ne
ab igne patiatur: color igitur adhærebit
vehementiùs vel ſi in muria ſiccetur: con
ſtans enim literarum forma fiet. Inde in
acri aceto infunditur, vel vt quòd muria
conditum eſt, transferat è cortice magis ad
oui candidum: vel ſi decoctum fuit in igne
reliquias in cortice manentes intus trahat:
ſiquidem aceti prima vi fit, vt in corticem
figura penetret, non vt omninò maior pars
vſque ad oui candidum, propter aceti pau
citatem. Secundò autem transfertur figura
ad albi oui ſuperficiem: omne enim quod
actus eſt particeps, imaginem recipit eius
quod actu eſt: & eam transfert, ſi non cor
rumpat. Figuræ actu ſunt iam per ignem
in cortice, & acetum actu eſt acre: diſſol
uit enim, vt demonſtratum eſt, oui corticem
abſque calore: defert igitur acetum litera
rum imaginem, & eas, quæ in cortice ſunt,
obliterat, vt non videantur. Vbi igitur cor
ticem detraxeris, vel denuò imprudenter
alius ouum coxerit, propter vim aluminis
retentis imaginibus, literæ detracto cortice
conſpicuæ apparebunt.
picuitatem. Certum eſt enim, quòd quibus talia
eueniunt, his eft anima valde ſolers atque ſa
gax, vt de illis mulieribus dictum eſt. Nam den
tium maculæ plus pollicetur, quo ad naturam,
quia ad Solem referuntur, ſicut vnguium ad
fortunam, quia ad Lunam. Hoc mihi obſeruan
ti verius viſum eſt, quàm aliud augurij ge
nus, ac non parùm profuit. Diuinatio enim
tantùm prodeſſe videtur, quantum per fa
tum licet. Fiunt & technæ non leues in hoc
genere: velut qui ouo inſcribunt, quæcun
que velint intus, quòd cortex ſi peruius, &
admittat colores. Gallas cum alumine tritas
aceto ſubige: inde inſcribe hoc liquore quod
velis cortici, & ſiccatum impone muriæ:
vel cera obline ouum, & inſcriptis literis
ſtylo vt cera dehiſcat, maneantque lituræ,
in quibus humor imponatur: ſiccum ouum
coquito, donec dureſcat, inde acri aceto
infunde, ſic enim literæ fiunt penetrabiles,
quas cortice detracto videbis in ouo. Ace
tum enim mollit oui corticem, vt in angu
ſtum vrceum immitti poſſit, aqua verò du
reſcit. Horum duorum noſtrorum experi
mentorum ſi rationem ſubiecero, rem pri
mò tractatione ipſa dignam fecero, viam
que ad alia experimenta huius generis inue
nienda patefactam. Quòd enim cortex ace
ti vi molleſcat, id contingit, quia poros, vt
Græci dicunt, habet: ſudat enim, igitur
combibit illud. Acetum autem tenuis eſt
ſubſtantiæ, igitur penetrat in illius ſubſtan
tiam. Cùm verò oui cortex à frigido ſit con
cretus, & teneræ ſubſtantiæ, ab humido
diſſoluetur. At aqua ob immodicam frigidi
tatem exprimit, quod tenue eſt humidum
in ſubſtantia contentum, reliquum conge
lat: igitur cortex oui, qui aceto mollis eua
ſerat, in aqua dureſcit. Cùm igitur gallas
& alumen aceto ſubegeris, acetum vim
vtriuſque recipit, quamobrem ſcriptis li
teris acetum per meatus corticis penetrat
intus. In albo autem oui galla colorem ſub
croceum relinquit Sed alumen prohibet, ne
ab igne patiatur: color igitur adhærebit
vehementiùs vel ſi in muria ſiccetur: con
ſtans enim literarum forma fiet. Inde in
acri aceto infunditur, vel vt quòd muria
conditum eſt, transferat è cortice magis ad
oui candidum: vel ſi decoctum fuit in igne
reliquias in cortice manentes intus trahat:
ſiquidem aceti prima vi fit, vt in corticem
figura penetret, non vt omninò maior pars
vſque ad oui candidum, propter aceti pau
citatem. Secundò autem transfertur figura
ad albi oui ſuperficiem: omne enim quod
actus eſt particeps, imaginem recipit eius
quod actu eſt: & eam transfert, ſi non cor
rumpat. Figuræ actu ſunt iam per ignem
in cortice, & acetum actu eſt acre: diſſol
uit enim, vt demonſtratum eſt, oui corticem
abſque calore: defert igitur acetum litera
rum imaginem, & eas, quæ in cortice ſunt,
obliterat, vt non videantur. Vbi igitur cor
ticem detraxeris, vel denuò imprudenter
alius ouum coxerit, propter vim aluminis
retentis imaginibus, literæ detracto cortice
conſpicuæ apparebunt.
Exempla va
ticiniorum
ex extis
egregia.
ticiniorum
ex extis
egregia.
Vnguium
veſtigia
quid ſigni
ficent.
veſtigia
quid ſigni
ficent.
Vngues, &
dentes in
quanto tem
pore muten
tur.
dentes in
quanto tem
pore muten
tur.
Modus in
ſcribendi,
quæ velis in
ouo interiùs.
ſcribendi,
quæ velis in
ouo interiùs.
Oua molleſ
cunt aceto
ſic, vt vrceis
includantur.
cunt aceto
ſic, vt vrceis
includantur.
Autor ad
monitus per
ſomnum, vt
libros con
ſcriberet.
monitus per
ſomnum, vt
libros con
ſcriberet.
Verùm his relictis ad veras viſiones re
deundum. Trium hæc ſunt generum, quæ
dam per ſomnum, quædam in ectaſi, quæ
dam in pura vigilia videntur Horum ſubii
ciam exempla. Per ſomnum non ſemel
admonitus ſum, vt hunc librum conſcri
berem, diuiſum quidem, vt mihi videba
tur in 21. partes: tractationes erant variæ,
& circa medium paucula geometrica. Inde
per totum variæ ac nouæ diſputationes ad
modum elegantes, & rebus veris: cando
re linguæ haud mediocri, cum quadam
grata obſcuritate: tum verò ob ſtyli conti
nuitatem, rationumque ſubtilitatem, res
mihi penè diuina videbatur, adeò vt per
ſomnum tanta perfunderer voluptate, vt pa
rem illi nunquam ſenſerim. Extra ſenſum
rapi videbar, & poſt ſomnum etiam memo
ria illius iucunditatis mirum in modum me
delectabat. Agnoui materiam, quæ de om
nibus tractaret, nomenque libri, notam te
nuem ac pulchram. Procul impreſſus liber
videbatur, paucaque in vrbe exemplaria.
Tria non conueniunt, nam alterius videba
tur ille liber, non meus: magnitudo quo
que longè maior, & ſtylus noſtro elegan
tior. Forſan hæc aliquando in melius muta
buntur, aut velut in ſpeculis contingit ea
dem videri, ſed diuerſa tamen ratione, ma
iora, pulchriora, ac mutata ſerie: vel quòd
ſomnium quædam augeat, alia minuat: do
lorum etenim, qui nondum inceperunt ſpe
ciem auget, morborum verò, qui nos iam
opprimunt minuit. Igitur cum ſæpè hoc
mihi contigiſſet, libellum quatuor primum
chartis incœpi: pòſt ad ſeptem vſque ſuper
auxi, inde vſque ad 35. nunquam interim
ceſſantibus imaginibus iiſdem, & iucundi
tate illa, quam legendo percipiebam in
ſomno: ſed eò rarius in ſomnium reuerte
batur, quò liber magis creſcebat. Auctus eſt
poſtmodum ad 57. chartas, demum ad 76.
tuncque primum adiecta tabula editus eſt.
Cùm tamen dimidio minor videretur, quàm
is, qui mihi per ſomnum oſtenſus fuit, exi
ſtimaui aliàs ab aliquo alio abſoluendum.
Nam iam ter idem excuſſus erat, Norim
bergæ primum, inde Lugduni, demum Lu
tetiæ Pariſiorum. Cùm verò in Galeni di
ctum incidiſſem forte fortuna, quo libro
rum abſoluendorum methodus traditur, aſ
ſumpto iterum argumento tanquam de no
uo conficerem, illum ad methodi normam
aucto fermè tantundem quantus fuerat in
prima editione, perfeci, his propemodum
auxiliis adiutus, quæ in præcedenti libro
demum adieci. Conſtat enim auctio tota
chartis quinquaginta ſex, totus verò liber
132. Inde tabulis additis parùm, vt exiſti
mo, ab eo, quem per quietem vidi, omninò
differt. Sed neque augere illum poſſum
etiam ſi velim, primum quòd abſolutus ſit
ordo, deinde quod oporteret totum ipſum
ab initio reuoluere: quod mihi nunc pror
ſus non ſolum incommodum foret, ſed im
poſſibile. Si tamen illi ſubiungantur tres
libri de Rerum varietate, qui eiuſdem ſunt
argumenti, tunc omninò, & character,
& magnitudo, & locus figurarum mathe-
deundum. Trium hæc ſunt generum, quæ
dam per ſomnum, quædam in ectaſi, quæ
dam in pura vigilia videntur Horum ſubii
ciam exempla. Per ſomnum non ſemel
admonitus ſum, vt hunc librum conſcri
berem, diuiſum quidem, vt mihi videba
tur in 21. partes: tractationes erant variæ,
& circa medium paucula geometrica. Inde
per totum variæ ac nouæ diſputationes ad
modum elegantes, & rebus veris: cando
re linguæ haud mediocri, cum quadam
grata obſcuritate: tum verò ob ſtyli conti
nuitatem, rationumque ſubtilitatem, res
mihi penè diuina videbatur, adeò vt per
ſomnum tanta perfunderer voluptate, vt pa
rem illi nunquam ſenſerim. Extra ſenſum
rapi videbar, & poſt ſomnum etiam memo
ria illius iucunditatis mirum in modum me
delectabat. Agnoui materiam, quæ de om
nibus tractaret, nomenque libri, notam te
nuem ac pulchram. Procul impreſſus liber
videbatur, paucaque in vrbe exemplaria.
Tria non conueniunt, nam alterius videba
tur ille liber, non meus: magnitudo quo
que longè maior, & ſtylus noſtro elegan
tior. Forſan hæc aliquando in melius muta
buntur, aut velut in ſpeculis contingit ea
dem videri, ſed diuerſa tamen ratione, ma
iora, pulchriora, ac mutata ſerie: vel quòd
ſomnium quædam augeat, alia minuat: do
lorum etenim, qui nondum inceperunt ſpe
ciem auget, morborum verò, qui nos iam
opprimunt minuit. Igitur cum ſæpè hoc
mihi contigiſſet, libellum quatuor primum
chartis incœpi: pòſt ad ſeptem vſque ſuper
auxi, inde vſque ad 35. nunquam interim
ceſſantibus imaginibus iiſdem, & iucundi
tate illa, quam legendo percipiebam in
ſomno: ſed eò rarius in ſomnium reuerte
batur, quò liber magis creſcebat. Auctus eſt
poſtmodum ad 57. chartas, demum ad 76.
tuncque primum adiecta tabula editus eſt.
Cùm tamen dimidio minor videretur, quàm
is, qui mihi per ſomnum oſtenſus fuit, exi
ſtimaui aliàs ab aliquo alio abſoluendum.
Nam iam ter idem excuſſus erat, Norim
bergæ primum, inde Lugduni, demum Lu
tetiæ Pariſiorum. Cùm verò in Galeni di
ctum incidiſſem forte fortuna, quo libro
rum abſoluendorum methodus traditur, aſ
ſumpto iterum argumento tanquam de no
uo conficerem, illum ad methodi normam
aucto fermè tantundem quantus fuerat in
prima editione, perfeci, his propemodum
auxiliis adiutus, quæ in præcedenti libro
demum adieci. Conſtat enim auctio tota
chartis quinquaginta ſex, totus verò liber
132. Inde tabulis additis parùm, vt exiſti
mo, ab eo, quem per quietem vidi, omninò
differt. Sed neque augere illum poſſum
etiam ſi velim, primum quòd abſolutus ſit
ordo, deinde quod oporteret totum ipſum
ab initio reuoluere: quod mihi nunc pror
ſus non ſolum incommodum foret, ſed im
poſſibile. Si tamen illi ſubiungantur tres
libri de Rerum varietate, qui eiuſdem ſunt
argumenti, tunc omninò, & character,
& magnitudo, & locus figurarum mathe-
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib