Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

Page concordance

< >
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001921">
                <pb pagenum="257" xlink:href="028/01/297.jpg"/>
              connotat, quod agat, quod premat, quod inſtet,
                <lb/>
              quod pellat, & aliud vtique, quàm ſeipſum: niſi fortè
                <lb/>
              ex accidenti. </s>
              <s id="s.001922">Id ergo quæritur, quod-nam ſit: &, cùm
                <lb/>
              ſit quid à maſſa tota indiſcinctum, neque vt in mem­
                <lb/>
              bris animalium fit, commiſſurâ vllâ dearticulatum,
                <lb/>
              quomodo moueri ipſummet occipiat (quippe nihil; ſi
                <lb/>
              ſit immotum, mouere poteſt Phyſice) quomodo mo­
                <lb/>
              ueat aliud? </s>
              <s id="s.001923">quomodo totam incitet maſſam? </s>
              <s id="s.001924">Dices
                <lb/>
              quidem fortè, illud eſſe formam, quæ vt ſeipsâ vnitur
                <lb/>
              materiæ, ita ſeipsâ, abſque vllo intercedente organo
                <lb/>
              mouere poſſit materiam; vnde & totius maſſæ, ſeu Fer­
                <lb/>
              ri conſequatur motus: verùm vtcumque heinc explice­
                <lb/>
              tur motus Ferri, quà graue eſt, & deorſum tendit; illi
                <lb/>
              tamen motus, flexuſque in quamcumque partem fuerit
                <lb/>
              Magnes appoſitus, non videntur poſſe intelligi ex ſola
                <lb/>
              applicatione formæ ad materiam, niſi & illa anima ſit,
                <lb/>
              & tum vireis, tum articulos flexanimcis habeat, vt quæ­
                <lb/>
              dam variorum motuum organa; quæ nulla tamen de­
                <lb/>
              prehenduntur. </s>
              <s id="s.001925">Sed hæc vt præteream; cùm videamus
                <lb/>
              Ferrum non ex quacumque diſtantia in amplexum
                <lb/>
              Magnetis accurrere, ſed accurrere ſolum, v. c. ab vno
                <lb/>
              palmo; quo modo vis intelligamus incitari ferrum
                <lb/>
              ſponte naturæ in diſtantia palmi, non in diſtantia cubi­
                <lb/>
              ti? </s>
              <s id="s.001926">An in diſtantia cubiti ſuæ ſpontis non eſt? </s>
              <s id="s.001927">An na­
                <lb/>
              tura caret? </s>
              <s id="s.001928">An luſcioſum eſt, neque poteſt Magnetem
                <lb/>
              agnoſcere, niſi intra diſtantiam palmi? </s>
              <s id="s.001929">Rides vncinos,
                <lb/>
              harpagones, chelas, ſimiliave organula, quæ ego opi­
                <lb/>
              nor ex magnete emitti, quibuſque in palmi diſtantia
                <lb/>
              confertioribus, atque adeò validioribus, quàm ad di­
                <lb/>
              ſtantiam cubiti exiſtimo illeinc, non heine pertrahi ad </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>