1qualitatem peruenire ad Ferrum detur; ecquiſ-nam
modum energiæillius exprimere valeat? Et, cùm non
dicas Ferri molem ab ea pertrahi; qua ratione tamen,
corpus cùm non ſit, tangere Ferri corpus poteſt? Nam
tangi quidem Ferrum ab aëre, corporeve alio, in quo
ipſa qualitas ſit, id fiebat iam ante: & corpus huiuſce
modi non fit illius organum, neque ab illa afficitur,
moueturve, vt coagat, nouoque modo Ferrum contin
gat, ac ipſum veluti admoneat. Sed &, cùm contactus
nudus fuerit; quonam modo exinde ſiet ſpontanea illa
incitatio? Certè, vt iam dictis hoc addam, vbi Ferrum
ſuppoſitum ad imminentem Magnetem fertur, non
videtur concipi poſſe qua ratione ſe euehat, & non à
Magnete trahatur. Nam animal quidem excitare ſeſe
ad conten dendum ſursùm poteſt; quoniam ob mem
brorum articulationem poteſt Terram premere, à qua
reſiſtente velut reflectatur, vt fiat reſilitio; at Ferrum
tale nihil facit, imò nec poteſt facere: quare & hoc ip
ſum argumento eſt, quòd non ſui concitatione, ſed
Magnetis tractione abripiatur ſursùm. Et ſuſpendatur
manibus homo, ſuſpendatur Ferrum, ita vt vtrique ſit
ſolus aër ſuppoſitus: non ſaliet ſanè ſurſum homo, ne
que ad amicum ſupere-exſtantem accurret, niſi amicus
eum traxerit. quî poſſit iure potiore Ferrum ad ſuper
exſtantem Magnetem, niſi traxent ipſum Magnes? An
ſuæ ſpontis magis eſt, poteſtque magis agere ſponte?
An cùm homo pedibus pulſet, prematque fruſtrà aë
rem, Ferrum id præſtat appoſitè magis? Si non capia
mus igitur quomodò ſeu homo, ſeu Ferrum incitare
poſſit ſeipſum, & Ferrum certè magis, quàm homo,
modum energiæillius exprimere valeat? Et, cùm non
dicas Ferri molem ab ea pertrahi; qua ratione tamen,
corpus cùm non ſit, tangere Ferri corpus poteſt? Nam
tangi quidem Ferrum ab aëre, corporeve alio, in quo
ipſa qualitas ſit, id fiebat iam ante: & corpus huiuſce
modi non fit illius organum, neque ab illa afficitur,
moueturve, vt coagat, nouoque modo Ferrum contin
gat, ac ipſum veluti admoneat. Sed &, cùm contactus
nudus fuerit; quonam modo exinde ſiet ſpontanea illa
incitatio? Certè, vt iam dictis hoc addam, vbi Ferrum
ſuppoſitum ad imminentem Magnetem fertur, non
videtur concipi poſſe qua ratione ſe euehat, & non à
Magnete trahatur. Nam animal quidem excitare ſeſe
ad conten dendum ſursùm poteſt; quoniam ob mem
brorum articulationem poteſt Terram premere, à qua
reſiſtente velut reflectatur, vt fiat reſilitio; at Ferrum
tale nihil facit, imò nec poteſt facere: quare & hoc ip
ſum argumento eſt, quòd non ſui concitatione, ſed
Magnetis tractione abripiatur ſursùm. Et ſuſpendatur
manibus homo, ſuſpendatur Ferrum, ita vt vtrique ſit
ſolus aër ſuppoſitus: non ſaliet ſanè ſurſum homo, ne
que ad amicum ſupere-exſtantem accurret, niſi amicus
eum traxerit. quî poſſit iure potiore Ferrum ad ſuper
exſtantem Magnetem, niſi traxent ipſum Magnes? An
ſuæ ſpontis magis eſt, poteſtque magis agere ſponte?
An cùm homo pedibus pulſet, prematque fruſtrà aë
rem, Ferrum id præſtat appoſitè magis? Si non capia
mus igitur quomodò ſeu homo, ſeu Ferrum incitare
poſſit ſeipſum, & Ferrum certè magis, quàm homo,