Tertiò, quod ſpectat ad æqualitatem anguli reflexionis, & anguli in
cidentiæ, non eſt alia huius æqualitatis ratio præter illam, quam attuli
mus; nec eſt quod aliqui aliam rationem comminiſcantur, cuius prin
cipia theſim ipſam ſupponunt; nam primò ſupponunt omnem virtutem
quantumuis impeditam eniti maximè quantum poteſt, vt producat ef
fectum ſecundùm intenſionem agentis; cùm fortè Geometra admitte
ret hoc principium ſine alia probatione: an fortè virtus ipſa cognoſcit
intentionem, agentis, id eſt impetus potentiæ motricis? numquid impe
tus ipſe determinari debet ab ipſa potentia motrice? numquid eſt deter
minatio noua à plano reflectente? an fortè potentia motrix intendit
motum per aliam lineam, quàm per lineam incidentiæ? cum ipſa linea
reflexionis ſemper accidat præter intentionem potentiæ motricis natu
ralis; denique licèt hoc totum verum eſſet, vnde probatur poſſe impe
tum ad angulum reflexionis æqualem ſe ipſum determinare? Secundò,
ſupponunt impetum eſſe indifferentem ad diuerſas lineas, quod ſanè ve
rum eſt; probare tamen deberent, & diſcernere impetum innatum ab
omni aliò, at, eſto id verum ſit; cur potiùs determinatur ad lineam quæ
faciat angulum æqualem, quàm inæqualem angulo incidentiæ? ex hoc
enim principio non probatur hæc æqualitas.
cidentiæ, non eſt alia huius æqualitatis ratio præter illam, quam attuli
mus; nec eſt quod aliqui aliam rationem comminiſcantur, cuius prin
cipia theſim ipſam ſupponunt; nam primò ſupponunt omnem virtutem
quantumuis impeditam eniti maximè quantum poteſt, vt producat ef
fectum ſecundùm intenſionem agentis; cùm fortè Geometra admitte
ret hoc principium ſine alia probatione: an fortè virtus ipſa cognoſcit
intentionem, agentis, id eſt impetus potentiæ motricis? numquid impe
tus ipſe determinari debet ab ipſa potentia motrice? numquid eſt deter
minatio noua à plano reflectente? an fortè potentia motrix intendit
motum per aliam lineam, quàm per lineam incidentiæ? cum ipſa linea
reflexionis ſemper accidat præter intentionem potentiæ motricis natu
ralis; denique licèt hoc totum verum eſſet, vnde probatur poſſe impe
tum ad angulum reflexionis æqualem ſe ipſum determinare? Secundò,
ſupponunt impetum eſſe indifferentem ad diuerſas lineas, quod ſanè ve
rum eſt; probare tamen deberent, & diſcernere impetum innatum ab
omni aliò, at, eſto id verum ſit; cur potiùs determinatur ad lineam quæ
faciat angulum æqualem, quàm inæqualem angulo incidentiæ? ex hoc
enim principio non probatur hæc æqualitas.
Tertiò, ſupponunt dextra fieri ſiniſtra in reflexione, & transferri an
gulos, idque in eodem plano; benè eſt; rem factam ſupponunt, quam
nemo negat; ſed propter quid fiat demonſtrandum eſſet; ſi enim quæ
ram, cur in eodem plano ſint radius incidentiæ. radius reflexus, & ſe
ctio communis plani reflectentis? non video quonam modo demon
ſtrent. Dicent fortè, quia ita fit in lumine; belle! obſcurum per obſcu
rius; quippe ratio reflexionis clarior eſt in motu, quàm in flumine, vt
ſuo loco videbimus; igitur negari poſſet de lumine, licèt verum ſit, do
nec ſit demonſtratum; immò quamuis probatum eſſet de lumine, quis
vnquam deduxit à pari argumentum demonſtratiuum? Dicent non eſſe
potiùs rationem, cur fiat per vnum planum ex aliis infinitis, quàm per
aliud; benè eſt, iam vtuntur illa negatiua ratione, quam paulò antè re
ſpuebant, licèt optima ſit, nec quidquam in contrarium afferunt; at ſo
litariam eſſe non oportet; quippe vt iam ſuprà monui, effectus po
ſitiuus per principium poſitiuum ad ſuam cauſam reducendus eſt.
gulos, idque in eodem plano; benè eſt; rem factam ſupponunt, quam
nemo negat; ſed propter quid fiat demonſtrandum eſſet; ſi enim quæ
ram, cur in eodem plano ſint radius incidentiæ. radius reflexus, & ſe
ctio communis plani reflectentis? non video quonam modo demon
ſtrent. Dicent fortè, quia ita fit in lumine; belle! obſcurum per obſcu
rius; quippe ratio reflexionis clarior eſt in motu, quàm in flumine, vt
ſuo loco videbimus; igitur negari poſſet de lumine, licèt verum ſit, do
nec ſit demonſtratum; immò quamuis probatum eſſet de lumine, quis
vnquam deduxit à pari argumentum demonſtratiuum? Dicent non eſſe
potiùs rationem, cur fiat per vnum planum ex aliis infinitis, quàm per
aliud; benè eſt, iam vtuntur illa negatiua ratione, quam paulò antè re
ſpuebant, licèt optima ſit, nec quidquam in contrarium afferunt; at ſo
litariam eſſe non oportet; quippe vt iam ſuprà monui, effectus po
ſitiuus per principium poſitiuum ad ſuam cauſam reducendus eſt.
Denique dicent hanc eſſe demonſtrationem Aristotelis in Problematis
ſect.17.Probl.13. quod vt palam fiat, textum ipſum deſcribo, quamobrem,
inquit, corpora, quæ feruntur, vbi alicubi occurrerunt, reſilire in partem con
trariam ſolent, nec niſi ad ſimiles angulos, an quod non ſolum eo feruntur im
petu, quo pro ſua parte ipſa fieri aptiſſima ſunt, verùm etiam illo, qui à mittente
proficiſcitur; ſuus igitur ceſſat cuique impetus, cum ſuum ad locum peruene
rint, omnia namque requieſcere ſolent vbi in eam ſedem ſeſe contulerunt, quam
ſuapte naturâ deſiderant; ſed externo illo, quem habent, impetu neceſſitas ori
tur amplius mouendi; quod cùm in partem priorem effici neque at, quia re pro
hibetur objecta, vel in latus, vel in rectum agi neceſſe eſt; omnia autem in an
gulos reſiliunt ſimiles, quoniam eodem ferri cogantur, quò motus ducat; quem
ſect.17.Probl.13. quod vt palam fiat, textum ipſum deſcribo, quamobrem,
inquit, corpora, quæ feruntur, vbi alicubi occurrerunt, reſilire in partem con
trariam ſolent, nec niſi ad ſimiles angulos, an quod non ſolum eo feruntur im
petu, quo pro ſua parte ipſa fieri aptiſſima ſunt, verùm etiam illo, qui à mittente
proficiſcitur; ſuus igitur ceſſat cuique impetus, cum ſuum ad locum peruene
rint, omnia namque requieſcere ſolent vbi in eam ſedem ſeſe contulerunt, quam
ſuapte naturâ deſiderant; ſed externo illo, quem habent, impetu neceſſitas ori
tur amplius mouendi; quod cùm in partem priorem effici neque at, quia re pro
hibetur objecta, vel in latus, vel in rectum agi neceſſe eſt; omnia autem in an
gulos reſiliunt ſimiles, quoniam eodem ferri cogantur, quò motus ducat; quem