Cardano, Girolamo, De subtilitate, 1663

Table of figures

< >
[Figure 131]
[Figure 132]
[Figure 133]
[Figure 134]
[Figure 135]
[Figure 136]
[Figure 137]
[Figure 138]
[Figure 139]
[Figure 140]
[Figure 141]
[Figure 142]
[Figure 143]
[Figure 144]
[Figure 145]
[Figure 146]
[Figure 147]
[Figure 148]
[Figure 149]
[Figure 150]
[Figure 151]
[Figure 152]
[Figure 153]
[Figure 154]
[Figure 155]
[Figure 156]
[Figure 157]
[Figure 158]
[Figure 159]
[Figure 160]
< >
page |< < of 403 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="655" xlink:href="016/01/302.jpg"/>
            <p type="margin">
              <s id="s.013535">
                <margin.target id="marg1833"/>
              Infantes quo
                <lb/>
              modo natu­
                <lb/>
              raliter loqui
                <lb/>
              poſſint.</s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.013536">
                <margin.target id="marg1834"/>
              Felium pu­
                <lb/>
              pillæ non ex­
                <lb/>
              actè
                <expan abbr="rotũdæ">rotundæ</expan>
              .</s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.013537">
                <margin.target id="marg1835"/>
              Senſibus qui
                <lb/>
              ſunt inte­
                <lb/>
              gris, nec lite­
                <lb/>
              ris indigent.</s>
            </p>
            <figure id="id.016.01.302.1.jpg" xlink:href="016/01/302/1.jpg" number="156"/>
            <p type="main">
              <s id="s.013538">
                <emph type="center"/>
              LIBER DECIMVSNONVS,
                <emph.end type="center"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.013539">
                <emph type="center"/>
              De Dæmonibus.
                <emph.end type="center"/>
                <lb/>
                <arrow.to.target n="marg1836"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.013540">
                <margin.target id="marg1836"/>
              Afflatus di­
                <lb/>
              uini, & ad­
                <lb/>
              uentus dæ­
                <lb/>
              monum diſ­
                <lb/>
              crimen.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.013541">IGITVR de dæmonibus non
                <lb/>
              parua ſemper dubitatio fuit:
                <lb/>
              atque vt mihi videtur, qui il­
                <lb/>
              los eſſe, nobiſque congredi exi­
                <lb/>
              ſtimant, illorum aduentum ab
                <lb/>
              afflatu diuino, angelicóque congreſſu ſic
                <lb/>
              diſtinguunt. </s>
              <s id="s.013542">Nam cùm dæmonas humanus
                <lb/>
              animus naturaliter horreat, mens ipſa illo­
                <lb/>
              rum præſentia turbatur, horreſcit ac metuit
                <lb/>
              quippiam, quod tamen nondum nouit. </s>
              <s id="s.013543">Co­
                <lb/>
              gitationes prauæ, & in prauis actionibus
                <lb/>
              ſolent, aut inſidiis, quas paramus obrepe­
                <lb/>
              re. </s>
              <s id="s.013544">Odores quoque tetros, & ſonitus in­
                <lb/>
              conditos pariunt, aut relinquunt: ſuſpicio
                <lb/>
              manet poſt receſſum aut deſperatio, vt de
                <lb/>
              Bruti genio legitur. </s>
              <s id="s.013545">At afflatus diuinus ſeu
                <lb/>
              angelus quiſpiam occurrat, non niſi bona
                <lb/>
              ſaltem mente præditis ſe offert, ac ſine ſtrepi­
                <lb/>
              tu vllo, ſenſimque accedit, animam exhila­
                <lb/>
              rat, ac fiduciam præſtat, optimámque ſpem.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.013546">Placida tunc mens in optimas cogitationes
                <lb/>
              fertur, & ſuperna amare etiam cogitur. </s>
              <s id="s.013547">Cœ­
                <lb/>
              leſtia diligit, & bona ac ſalutaria meditanti
                <lb/>
              iam accedit. </s>
              <s id="s.013548">Quòd ſi ſubito aduentu abſter­
                <lb/>
              reatur, animus illicò conquieſcit. </s>
              <s id="s.013549">Hæc qui­
                <lb/>
              dem beatus Antonius, qui hac in parte ad­
                <lb/>
              mirabilis fuit, nos edocuit. </s>
              <s id="s.013550">Nobis eadem de
                <lb/>
              exitialibus ac ſalutiferis animi præſagiis dif­
                <lb/>
              ferentia inconcuſſa manebit, etiam ſi vi na­
                <lb/>
              turæ hæc ipſa ſolum fieri contendamus. </s>
              <s id="s.013551">Nam
                <lb/>
              ſi pro angelis ac dæmonibus ſalutaria ac in­
                <lb/>
              fenſa aſtra ſupponantur, eadem ratio, ſigná­
                <lb/>
              que eadem in vtriſque militabunt. </s>
              <s id="s.013552">Ergo dæ­
                <lb/>
              monas eſſe præcantationum argumento
                <lb/>
              multi conantur oſtendere. </s>
              <s id="s.013553">Seu Conſtantini
                <lb/>
              experimentis ad capiendos piſces, ad conſer­
                <lb/>
              uandum, vinum, in libris de Agricultura: ſeu
                <lb/>
              ad ſagittas extrahendas, ſeu dentium dolo­
                <lb/>
              res ſedando, ſeu ſiſtendum ſanguinem,
                <lb/>
              quod nos etiam in nobis experti ſumus, in­
                <arrow.to.target n="marg1837"/>
                <lb/>
              nitamur. </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.013554">
                <margin.target id="marg1837"/>
              Hiſtoria
                <lb/>
              mira.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.013555">Sed hæc mittamus, quod nos vidimus
                <lb/>
              ſuperiore anno miraculum recitemus. </s>
              <s id="s.013556">La­
                <lb/>
              borabat patritij generis mulier vrinæ ardo­
                <lb/>
              re, perpetuáque illius emittendi voluntate,
                <lb/>
              cumque clariſſimi vrbis noſtræ medici om­
                <lb/>
              nes non pauciores ſeptem, tum externi, ac
                <lb/>
              chirurgici non pauci vocati eſſent, aderam
                <lb/>
              & ego: nec ſatis inter nos de morbi cauſa
                <lb/>
              conueniebat, lapidem, eryſipelas, vlcus, ſcir­
                <lb/>
              rhum, carcinoma, phlegmonem, veſicas alius
                <lb/>
              atque alius arbitrabatur, nec cùm pro ſin­
                <lb/>
              gulis auxilia tentata eſſent, quicquam pro­
                <lb/>
              fuit. </s>
              <s id="s.013557">Cúmque calidis fomentis excitatæ ve­
                <lb/>
              ſicæ ſecarentur, præter ſolitas vigilias, &
                <lb/>
              cruciatum, inuoluntaria vrinæ emiſſio ob
                <lb/>
              inciſionem ſuperuenit. </s>
              <s id="s.013558">Inde bis etiam con­
                <lb/>
              uulſa, cum pulſus ac virtutis caſu. </s>
              <s id="s.013559">Ita mor­
                <lb/>
              bo & auxiliis ſeptem perpetuis menſibus
                <lb/>
              excarnificata, deſperata penitus ſalute ab
                <lb/>
              omnibus relicta eſt. </s>
              <s id="s.013560">Neque enim pericu­
                <lb/>
              lum erat, vt ægritudinem ſimularet, quæ
                <lb/>
              tot medicamenta acerba ebiberit, tot fo­
                <lb/>
              menta, ſuffumigiáque ſuſtinuerit, quæ ſpe­
                <lb/>
              culo paſſa ſit à tot medicis locum illum in­
                <lb/>
              ſpici, quæ inediam tamdiu tolerauerit, de­
                <lb/>
              nique admiſerit venæ ſectionem, ſectionem
                <lb/>
              veſicarum, eſcharotica medicamenta, fer­
                <lb/>
              rum, ignes. </s>
              <s id="s.013561">Itaque cùm feſſi & incerti eſſe­
                <lb/>
              mus, iam in noſtram ſententiam, quæ om­
                <lb/>
              nium ( vt viſum poſtea fuit ) erat abſurdior,
                <lb/>
              ventum eſt, hoc maximè argumento, quòd
                <lb/>
              magis ad deteriora quibuſcunque auxiliis
                <lb/>
              morbus perueniret: iam dolor in loco vbi
                <lb/>
              veſicæ collum vteri collo iungitur, aſſiduus
                <lb/>
              erat, iam totius corporis extenuatio maxima:
                <lb/>
              Hippocraticáque facies, & non voluntarius
                <lb/>
              vrinæ fluxus, tum vigilia perpetua ſuperaue­
                <lb/>
              rant. </s>
              <s id="s.013562">Iam vlcera vndique circa locum erant,
                <lb/>
                <expan abbr="medicamẽtorũ">medicamentorum</expan>
              partim caliditate, & acuitate,
                <lb/>
              partim ferri importuna tractatione excitata.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.013563">Nihilo tamen minus vrinæ ardore non ſo­
                <lb/>
              lùm manente, ſed & ſuperaucto, perpetuáque
                <lb/>
              mingendi voluntate tanta, vt quidam calcu­
                <lb/>
              lum veſicæ eſſe, crediderint. </s>
              <s id="s.013564">Sed eam opi­
                <lb/>
              nionem tactus cum cathera reiecit. </s>
              <s id="s.013565">Ergo
                <lb/>
              prorſus conclamata ægra, ſuperuenit Ioſe­
                <lb/>
              phus Niger, Græcarum literarum profeſſor
                <lb/>
              egregius,
                <expan abbr="publicéq;">publicéque</expan>
              eas docens, ſed qui tamen
                <lb/>
              medicinæ penitus eſſet ignarus. </s>
              <s id="s.013566">Hunc præ­
                <lb/>
              cantatorem & maleficarum artium apprimè
                <lb/>
                <expan abbr="gnarũ">gnarum</expan>
              exiſtimabant. </s>
              <s id="s.013567">Erat filius huic mulieri
                <lb/>
              decennis, quem Ioſephus inſtituit, vt di­
                <lb/>
              cat ſe videre tres dæmonas teterrimos co­
                <lb/>
              ram matre in cryſtallo trigona, quam ſecum
                <lb/>
              attulerat, pedites. </s>
              <s id="s.013568">Inde aliis in aurem pue­
                <lb/>
              ri in ſuſuratis verbis, puer affirmat ſe vi­
                <lb/>
              dere equitem alium dæmonem, longè pri­
                <lb/>
              mis proceriorem, cùm tricuſpide, qui il­
                <lb/>
              los tres pedites ſigillatim vinciat, & cate­
                <lb/>
              nis alligatos ephippiis omnes abducat: in­
                <lb/>
              de iubet aſſeruari cryſtallum. </s>
              <s id="s.013569">Quid moror?
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.013570">mulier hac techna perſuaſa, dormit: ceſſat
                <lb/>
              dolor, ardor, voluntas mingendi: redit
                <lb/>
              colos viuidus, redit caro, concipit poſt hæc,
                <lb/>
              perfectè conualuit: cuius rei teſtes tot ha­
                <lb/>
              beo, quot familiares erant viri, aut mulie­
                <lb/>
              res, medicóſque omnes conuocatos: rémque
                <lb/>
              ipſam, cùm tunc moribunda eſſet, nunc verò
                <lb/>
              ſana, ab omnibus videri poſſit. </s>
              <s id="s.013571">Ergo vel dæ­
                <lb/>
              mone ſanata eſt mulier: vel imaginatione, fi­
                <lb/>
              déque, cùm aliam tertiam cauſam præter
                <lb/>
              has inuenire minimè liceat. </s>
              <s id="s.013572">Nam ſi vera
                <lb/>
              puer referebat, diſſimulante per metum
                <lb/>
              legis Ioſepho veritatem, dæmone ſanata eſt:
                <lb/>
              ſi verò puer à Ioſepho perſuaſus vno verbo,
                <lb/>
              vt videre ſe affirmaret quæcunque ipſe Io­
                <lb/>
              ſephus interrogaret, technam matri ſalutis </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>