1 Naturalis motus violentum præcedit, metus autem grauium præcedit me
dium natura, non tempore. 132. 133.
Corpus mouens etiam mouetur, quod non admittit Theophrastus, agens ta
men omne infra lunam repatitur. 133. 134.
Mobilitas non eſt mobilis, & ſi probetur ratione, in qua est fallacia figura
dictioni. 135.
dium natura, non tempore. 132. 133.
Corpus mouens etiam mouetur, quod non admittit Theophrastus, agens ta
men omne infra lunam repatitur. 133. 134.
Mobilitas non eſt mobilis, & ſi probetur ratione, in qua est fallacia figura
dictioni. 135.
Caput XXX.
Elementum totum à toto elemento mouetur non primo, ſed ſecundario. 135.
Actiones, & passiones ſunt indiuiduorum. 135.
Forma mouet totum elementum quod mouetur motu ſimplici, & ſic ipſa mo
uetur ſimul cum materia. 136.
Elementum totum à toto elemento mouetur non primo, ſed ſecundario. 135.
Actiones, & passiones ſunt indiuiduorum. 135.
Forma mouet totum elementum quod mouetur motu ſimplici, & ſic ipſa mo
uetur ſimul cum materia. 136.
Caput XXXI.
Totum elementum ſe per accidens mouet, non per ſe, quia ſic animalia quamuis
elementa animata in decimo de legibus, & in Phedro poſuerit Plato. 137.
Corruptionis duo modi inueniuntur cuius cauſam ponit Plato materiam.
137. 138.
Anima nec ab intrinſeco, nec ab extrinſeco corrumpitur ſecundum Plato
nem, & quomodo probet ipſam æternam, & ſeipſa mobilem. 138. 139.
Explicatur locus Platonis ex libro decimo de legibus ſecundum Theophra
ſtum, & eius diſcipulum Stratonem Lampſacenum. 139.
Motionum alias ſpecies tribuit Plato animalibus, alias verò Ariſtoteles. 139.
Anima immortalis, quia agens omnia facit, possibilis omnia fit, & ver
bis diſſentiunt Plato, & Ariſtoteles. 140.
Elementa à ſe ipſis propriè non mouentur, nec per ſe propriè quieſcunt. 141.
Natura æque eſt principium motus, & quietis nec vniuocè dicitur. 141.
Elementa non habent reſistentiam intrinſecam, ideo non ex ſe quieſcunt, nec
mouentur per ſe ad loca contraria, nec ad omnes differentias loci, vt ani
malia. 142.
Cotinuum nullum per ſe propriè à ſe ipſo mouetur, & mobile habet diſtin
ctum motorem. 142.
Elementa non diuiduntur in partem per ſe mouentem, & per ſe motam, vt
animalia. 143.
A generante, & à medio mouentur elementa, ſic à ſe per accidens non tamen
per accidens propriè, ſed quia diuiditur medium. 143. 144.
Totum elementum ſe per accidens mouet, non per ſe, quia ſic animalia quamuis
elementa animata in decimo de legibus, & in Phedro poſuerit Plato. 137.
Corruptionis duo modi inueniuntur cuius cauſam ponit Plato materiam.
137. 138.
Anima nec ab intrinſeco, nec ab extrinſeco corrumpitur ſecundum Plato
nem, & quomodo probet ipſam æternam, & ſeipſa mobilem. 138. 139.
Explicatur locus Platonis ex libro decimo de legibus ſecundum Theophra
ſtum, & eius diſcipulum Stratonem Lampſacenum. 139.
Motionum alias ſpecies tribuit Plato animalibus, alias verò Ariſtoteles. 139.
Anima immortalis, quia agens omnia facit, possibilis omnia fit, & ver
bis diſſentiunt Plato, & Ariſtoteles. 140.
Elementa à ſe ipſis propriè non mouentur, nec per ſe propriè quieſcunt. 141.
Natura æque eſt principium motus, & quietis nec vniuocè dicitur. 141.
Elementa non habent reſistentiam intrinſecam, ideo non ex ſe quieſcunt, nec
mouentur per ſe ad loca contraria, nec ad omnes differentias loci, vt ani
malia. 142.
Cotinuum nullum per ſe propriè à ſe ipſo mouetur, & mobile habet diſtin
ctum motorem. 142.
Elementa non diuiduntur in partem per ſe mouentem, & per ſe motam, vt
animalia. 143.
A generante, & à medio mouentur elementa, ſic à ſe per accidens non tamen
per accidens propriè, ſed quia diuiditur medium. 143. 144.
Caput XXXII.
Mouentur elementa à ſe per ſe, & primo. 145.
Elementa mouentur ab intrinſeco. 146.
Corpus nullum ex ſe generatur, vel alteratur bene mouetur. 147.
Elementum eſt motum à ſua natura, ſic per ſe moueui, & ſi grauitas, &
leuitas ſint accidentia elementorum. 147.
Quies eſt à cauſa existente in re, quæ eſt natura. 148.
Mouentur elementa à ſe per ſe, & primo. 145.
Elementa mouentur ab intrinſeco. 146.
Corpus nullum ex ſe generatur, vel alteratur bene mouetur. 147.
Elementum eſt motum à ſua natura, ſic per ſe moueui, & ſi grauitas, &
leuitas ſint accidentia elementorum. 147.
Quies eſt à cauſa existente in re, quæ eſt natura. 148.