1Rep. dicere Mathematicos circa quantitatem ſomniare.
Verùm, ne falla
cia ſubſit, ecce tibi Platonis verba è græco ſyncerè tranſlata. Reliquæ ve
rò, quas diximus verarum rerum quoquo modo eſſe participes, Geometriam
ſcilicet, eiusque; comites circa ipſam eſſentiam quodammodo ſomniant: ſyn
cerè autem quicquam ab illis cernere impoſſibile eſt, tantiſper dum ſuppo
ſitionibus hærent, easque; ratas, & immobiles adeo ſeruant, vt illarum ratio
nem reddere nequeant. Aduerte primò Platonem non dicere Geometram
abſolutè ſomniare, ſed quodammodo ſomniare: deinde non dicere circa
quantitatem, ſed circa eſſentiam: vnde ſi liberet funem cum eis trahere
contentioſum, verbisque; hærere, vt ipſi faciunt, nihil contra Mathematicos
facerent. ſed eſto intelligat ipſam quantitatem, videamus quid ſibi velit. vt
autem iſtud videamus, ſciendum eſt, totius 7. de Rep. diſcurſum eſſe in con
ſtituendo Reip. Cuſtode, & Gubernatore, quem in primis vult eſſe optimè
natura, tam ad agendum, quàm ad ſpeculandum idoneum: vult præterea
ipſum ſapientiſſimum eſſe, ideſt Theologiam, quàm etiam Dialecticam no
minat, optimè callere, per quam abſque vllo diſcurſu rerum, ac præcipuè ſum
mi Boni eſſentias contempletur. ad hanc diuinam contemplationem, vt
peruenire poſſit, opus ait eſſe eum humanis aliquot diſciplinis imbutum eſ
ſe. totam autem Philoſophiam inibi partitur in tres partes, in Dialecticam,
ſeu Theologiam, quam intellectui attribuit abſque vlla ſuppoſitione, & di
ſcurſu: hancque; ſolam ſcientiæ nomine dignam eſſe exiſtimat. ſecundò, in
Mathematicam, quam in cognitione, ſeu ratiocinatione collocat, & pro
pterea principia ſupponit. tertiò tandem in opinionem, quæ verſatur circa
res naturales, quæ in imaginatione ab eo collocatur. Iuxta hanc trimem
brem diuiſionem ex Platonis ſententia ſic habet Marſilius Ficinus in argu
mento huius 7. de Rep. Diuina ſiquidem in tribus aquis repręſentari viden
tur, primò quidem licet confuſius in rationibus phyſicis. ſecundò, diſtinctius
in Mathematicis. tertiò, clariſſimè in Metaphyſicis. & paulo poſt: Diuinas
denique formas omninò immortales, resque; veras Plato exiſtimat, quarum,
imagines quidem ſunt mathematicæ formæ, vmbræ verò res naturales. &
poſtea: Cùm autem animaduertat Thaletem, Democritum, Anaxagoram,
tam negligentes in rebus diuinis fuiſſe, quàm diligentes in naturalibus; Phæ
recidem contra, & Pythagoram, Pythagoreosque; omnes Mathematicorum
Principes pariter ſummos extitiſſe Theologos, moribusque; diuinos, meritò
partim ratione, partim experientia concluſit curioſum naturalium ſtudium
animum à diuinis ſæpè auertere. & poſt nonnulla: Quare ſeptimus hic liber
de Rep. vbi animum ad ſummum Bonum, Solemque, ideſt Deum, idæasque;
diuinas, quaſi ſtellas, conuenientibus producit gradibus, nullam in ipſo
aſcenſu naturalis peritiæ facit mentionem, ſed mathematicos quoſdam gra
dus ad Diuina commodius perducentes adducit in medium, inter quos duo
ſunt puri, Arithmetica, & Geometria, &c. reliquas deinde Mathematicas
Plato enumerat, ac ſingillatim commendat, atque in Rempub. admittit. poſt
multa iterum Ficinus ſic, cùm ergò dicit, animam à lucerna ad Lunam, à
Luna ad Solem attolli, ſignificat Plato à formis naturalibus ad Mathemati
cas, ab his ad diuinas denique eleuari. & nonnullis intermiſſis, denique Theo
logiam, quam etiam Metaphyſicam, & Dialecticam dicit, omnibus
cia ſubſit, ecce tibi Platonis verba è græco ſyncerè tranſlata. Reliquæ ve
rò, quas diximus verarum rerum quoquo modo eſſe participes, Geometriam
ſcilicet, eiusque; comites circa ipſam eſſentiam quodammodo ſomniant: ſyn
cerè autem quicquam ab illis cernere impoſſibile eſt, tantiſper dum ſuppo
ſitionibus hærent, easque; ratas, & immobiles adeo ſeruant, vt illarum ratio
nem reddere nequeant. Aduerte primò Platonem non dicere Geometram
abſolutè ſomniare, ſed quodammodo ſomniare: deinde non dicere circa
quantitatem, ſed circa eſſentiam: vnde ſi liberet funem cum eis trahere
contentioſum, verbisque; hærere, vt ipſi faciunt, nihil contra Mathematicos
facerent. ſed eſto intelligat ipſam quantitatem, videamus quid ſibi velit. vt
autem iſtud videamus, ſciendum eſt, totius 7. de Rep. diſcurſum eſſe in con
ſtituendo Reip. Cuſtode, & Gubernatore, quem in primis vult eſſe optimè
natura, tam ad agendum, quàm ad ſpeculandum idoneum: vult præterea
ipſum ſapientiſſimum eſſe, ideſt Theologiam, quàm etiam Dialecticam no
minat, optimè callere, per quam abſque vllo diſcurſu rerum, ac præcipuè ſum
mi Boni eſſentias contempletur. ad hanc diuinam contemplationem, vt
peruenire poſſit, opus ait eſſe eum humanis aliquot diſciplinis imbutum eſ
ſe. totam autem Philoſophiam inibi partitur in tres partes, in Dialecticam,
ſeu Theologiam, quam intellectui attribuit abſque vlla ſuppoſitione, & di
ſcurſu: hancque; ſolam ſcientiæ nomine dignam eſſe exiſtimat. ſecundò, in
Mathematicam, quam in cognitione, ſeu ratiocinatione collocat, & pro
pterea principia ſupponit. tertiò tandem in opinionem, quæ verſatur circa
res naturales, quæ in imaginatione ab eo collocatur. Iuxta hanc trimem
brem diuiſionem ex Platonis ſententia ſic habet Marſilius Ficinus in argu
mento huius 7. de Rep. Diuina ſiquidem in tribus aquis repręſentari viden
tur, primò quidem licet confuſius in rationibus phyſicis. ſecundò, diſtinctius
in Mathematicis. tertiò, clariſſimè in Metaphyſicis. & paulo poſt: Diuinas
denique formas omninò immortales, resque; veras Plato exiſtimat, quarum,
imagines quidem ſunt mathematicæ formæ, vmbræ verò res naturales. &
poſtea: Cùm autem animaduertat Thaletem, Democritum, Anaxagoram,
tam negligentes in rebus diuinis fuiſſe, quàm diligentes in naturalibus; Phæ
recidem contra, & Pythagoram, Pythagoreosque; omnes Mathematicorum
Principes pariter ſummos extitiſſe Theologos, moribusque; diuinos, meritò
partim ratione, partim experientia concluſit curioſum naturalium ſtudium
animum à diuinis ſæpè auertere. & poſt nonnulla: Quare ſeptimus hic liber
de Rep. vbi animum ad ſummum Bonum, Solemque, ideſt Deum, idæasque;
diuinas, quaſi ſtellas, conuenientibus producit gradibus, nullam in ipſo
aſcenſu naturalis peritiæ facit mentionem, ſed mathematicos quoſdam gra
dus ad Diuina commodius perducentes adducit in medium, inter quos duo
ſunt puri, Arithmetica, & Geometria, &c. reliquas deinde Mathematicas
Plato enumerat, ac ſingillatim commendat, atque in Rempub. admittit. poſt
multa iterum Ficinus ſic, cùm ergò dicit, animam à lucerna ad Lunam, à
Luna ad Solem attolli, ſignificat Plato à formis naturalibus ad Mathemati
cas, ab his ad diuinas denique eleuari. & nonnullis intermiſſis, denique Theo
logiam, quam etiam Metaphyſicam, & Dialecticam dicit, omnibus