1ſed extulit potiùs, quòd hac ratione philoſophatus,
res noſſe ſuperficie tenus ωὰ τη̄ς ἐπιπολη̄ς contentus non
fuerit, nihilque, quantum potuit, intactum præterm ſerit,
ἔοικε ἀπλύτων φντσο. Non eſt verò etiam De
mocritus deſipere Plutarcho viſus, cùm ipſum vnà, ac
Platonem Ariſtoteli ex eo prætulit, quòd cauſſas caloris,
& grauitatis inquirentes, non in ipſis terra, & igne ſpecula
tionem finierint, ſed ad ipſa vſque principia ſola mente contem
plabilia, ea, quæ ſenſibilia ſunt, deducentes, fuerint ad vſque
minima, & quaſi ſemina, μοχ ἐλαχίων ̔σ σπεμά των
progreßi. Non item M. Tullio, cuius verba ſunt: Quid
loquar de Democrito? Quem cum eo conferre poſſum, non modò
ingenij magnitudine, ſed etiam animi? Qui itaſit auſus ordiri:
Hæc loquor de vniuerſo. Nihil excepit, de quo non profitea
tur. Quid enim eſſe potest extra vniuerſa? Quis hunc Phi
loſophum non anteponat Cleanthi, Chryſippo, reliquiſque
inferioris ætatis, qui mihi cum illo collati, quintæ claßis viden
tur? Prætereo quæ mira de eius ſapientia, & eruditio
ne Laëitius, & cæteri habent. Nimirùm hæc pauca
ſunt ſatis; cum & tu prætereà ad alia reſpicias.
res noſſe ſuperficie tenus ωὰ τη̄ς ἐπιπολη̄ς contentus non
fuerit, nihilque, quantum potuit, intactum præterm ſerit,
ἔοικε ἀπλύτων φντσο. Non eſt verò etiam De
mocritus deſipere Plutarcho viſus, cùm ipſum vnà, ac
Platonem Ariſtoteli ex eo prætulit, quòd cauſſas caloris,
& grauitatis inquirentes, non in ipſis terra, & igne ſpecula
tionem finierint, ſed ad ipſa vſque principia ſola mente contem
plabilia, ea, quæ ſenſibilia ſunt, deducentes, fuerint ad vſque
minima, & quaſi ſemina, μοχ ἐλαχίων ̔σ σπεμά των
progreßi. Non item M. Tullio, cuius verba ſunt: Quid
loquar de Democrito? Quem cum eo conferre poſſum, non modò
ingenij magnitudine, ſed etiam animi? Qui itaſit auſus ordiri:
Hæc loquor de vniuerſo. Nihil excepit, de quo non profitea
tur. Quid enim eſſe potest extra vniuerſa? Quis hunc Phi
loſophum non anteponat Cleanthi, Chryſippo, reliquiſque
inferioris ætatis, qui mihi cum illo collati, quintæ claßis viden
tur? Prætereo quæ mira de eius ſapientia, & eruditio
ne Laëitius, & cæteri habent. Nimirùm hæc pauca
ſunt ſatis; cum & tu prætereà ad alia reſpicias.
XXIII.
Ecce enim inſtas (& humaniter ſanè) An
meam ſagacitatem fugiat, quò tandem vſque ſemel inducta
hæcperſuaſio proceſſura videatur? Sed fugit profectò, ſi
putas vlteriùs, quàm quò poteſt procedere Ariſtoteleæ
perſuaſio. Si, inquis, ortus, atque interitus nihil aliud vi
dentur, præter localeis atomorum, vel (vt me loqui mitiùs
dicis) tenuißimorum, atque inſenſibilium principiorum mo
tiones, de Formis ſubſtantialibus conclamatum eſt. Et non
adiicis quidem quid incommodi conſequatur, ſi eò vſ
que proceſſum fuerit: ſed coniector tamen inſinuare
meam ſagacitatem fugiat, quò tandem vſque ſemel inducta
hæcperſuaſio proceſſura videatur? Sed fugit profectò, ſi
putas vlteriùs, quàm quò poteſt procedere Ariſtoteleæ
perſuaſio. Si, inquis, ortus, atque interitus nihil aliud vi
dentur, præter localeis atomorum, vel (vt me loqui mitiùs
dicis) tenuißimorum, atque inſenſibilium principiorum mo
tiones, de Formis ſubſtantialibus conclamatum eſt. Et non
adiicis quidem quid incommodi conſequatur, ſi eò vſ
que proceſſum fuerit: ſed coniector tamen inſinuare