1Ariſtoteles eſt ab ea alienus, qui niſi velit alterationem
eſſe motionem quandam localem; ſaltem agnoſeit al
terationem abſque motione locali non eſſe. Quòd
verò proptereà qualitates, ſeu (vt generaliùs videris lo
quutus) formæ accidentales inueniri & eſſe ab omni ſubſtan
tia ſeparatæ non valeant: vnde nam, quæſo, colligis, vt
non colligas pari modo ex Ariſtotelea ſententia? Et, ſi
cùm Ariſtoteles manifeſtè faciat, qualitates, ſiue acci
dentaleis formas, inſeparabileis à ſubſtantia, id admit
titur, quatenus ſolis viribus naturæ ſpectatis eſt verum;
reiicitur autem, quatenus ſpectata Authoris naturæ
potentia eſt falſum: quid eſt, cur eædem qualitates, alio
licet modo, quàm Ariſtoteleo expoſitæ, dici non va
leant exſiſtere poſſe ſeparatæ à ſubſtantia, non na
turali quidem, ſed diuina tamen virtute? Neque
enim eſt, cur exiſtimes calorem, v.g quà eſt calor,
formaliterve, vt loquuntur, accipitur, eſſe ipſaſmet ato
mos, atomorumve ſubſtantiam; vt neque idem calor
in ſententia vulgari, ignis eſt, eiuſve ſubſtantia. Quip
pe, vt in communi ſententia calor eſt formaliter quæ
dam qualitas ſubſtantiæ ignis attributa, quatenus eius
eſt naturæ, vt calefacere, ſeu certo modo afficere corpo
ra ſibi admota poſſit: ita etiam erit qualitas atomorum
ſubſtantiæ conueniens, quatenus ſui motu, penetratio
neque in aliquod corpus, ipſum diſgregant, exſoluunt
que; & animatum ſifuerit, non ſine ſenſu aliquo ſpe
ciali ipſius id faciunt. Quare & licet vi naturæ non
poſſit talis qualitas ſine talibus eſſe atomis, ipſarumve
ſubſtantia, eo modo, quo dices eſſe eandem abſque
igne, eiuſve ſubſtantia non poſſe, quatenus in neutra
eſſe motionem quandam localem; ſaltem agnoſeit al
terationem abſque motione locali non eſſe. Quòd
verò proptereà qualitates, ſeu (vt generaliùs videris lo
quutus) formæ accidentales inueniri & eſſe ab omni ſubſtan
tia ſeparatæ non valeant: vnde nam, quæſo, colligis, vt
non colligas pari modo ex Ariſtotelea ſententia? Et, ſi
cùm Ariſtoteles manifeſtè faciat, qualitates, ſiue acci
dentaleis formas, inſeparabileis à ſubſtantia, id admit
titur, quatenus ſolis viribus naturæ ſpectatis eſt verum;
reiicitur autem, quatenus ſpectata Authoris naturæ
potentia eſt falſum: quid eſt, cur eædem qualitates, alio
licet modo, quàm Ariſtoteleo expoſitæ, dici non va
leant exſiſtere poſſe ſeparatæ à ſubſtantia, non na
turali quidem, ſed diuina tamen virtute? Neque
enim eſt, cur exiſtimes calorem, v.g quà eſt calor,
formaliterve, vt loquuntur, accipitur, eſſe ipſaſmet ato
mos, atomorumve ſubſtantiam; vt neque idem calor
in ſententia vulgari, ignis eſt, eiuſve ſubſtantia. Quip
pe, vt in communi ſententia calor eſt formaliter quæ
dam qualitas ſubſtantiæ ignis attributa, quatenus eius
eſt naturæ, vt calefacere, ſeu certo modo afficere corpo
ra ſibi admota poſſit: ita etiam erit qualitas atomorum
ſubſtantiæ conueniens, quatenus ſui motu, penetratio
neque in aliquod corpus, ipſum diſgregant, exſoluunt
que; & animatum ſifuerit, non ſine ſenſu aliquo ſpe
ciali ipſius id faciunt. Quare & licet vi naturæ non
poſſit talis qualitas ſine talibus eſſe atomis, ipſarumve
ſubſtantia, eo modo, quo dices eſſe eandem abſque
igne, eiuſve ſubſtantia non poſſe, quatenus in neutra