1nis myſterijs fiet? Reſpondeo idipſum, quod fit in vul
gari, & quæ haberi ſolet Ariſtotelea ſententia, Vt toto
nempe corde, atque ore credamus, atque profiteamur
quicquid credendum, profitendumque Sacro ſancta,
Catholica, Apoſtolica, & Romana Eccleſia pribit:
Vt non modò Epicurum, & Democritum; ſed Ariſto
telem quoque, & Platonem, & alios omneis flocci
faciamus, quoties proferent aliquid, quod ſit à ſacra
Fide alienum: Vt ipſum naturale lumen nihili duca
mus, præ fidei lumine; & quicquid ab eo monſtratur,
damnemus, ſi iſtud monſtret oppoſitum: Vt defen da
mus non eſſe apud Deum impoſſibile omne verbum;
& quod ſpeciatim attinetad ſeparabilitatem, exiſten
tiamque aut ſubſtantiæ ſine accidentibus, aut acciden
tium ſine ſubſtantia, demus Deum aliquid poſſe, quod
nos fateamur inueſtigare non poſſe, cuiuſque tota ra
tio ſit ipſa potentia facientis. Habes quid putem de
bere fieri, & quod ſanguinis effuſione propugnare pa
ratus ſim. Quod me deinde admones, vt videam, per
Deum immortalem, ne mei nominis authoritate, infirmiori
bus quidem errandi, cæteris verò præconceptam de ingenij mei,
ac iudicij ſagacitate opinionem imminuendi præbeam occaſio
nem: id ſanè, vt par eſt, accipio. Siquidem, quamvis
longè abſim, vt vllam mei nominis authoritatem eſſe
agnoſcam, & hoc eulogium ſingulari tuæ humanitati
totum debeam: quamvis etiam mihi nihil ſit curan
dum, ne minuatur de me opinio, quæ merito meo eſſe
nulla poteſt: attamen, quod caues, ne infirmioribus er
randi occaſionem præbeam; rem caues mihi planè
cauendam, & pro qua me tibi obſtrictum proſiteor:
gari, & quæ haberi ſolet Ariſtotelea ſententia, Vt toto
nempe corde, atque ore credamus, atque profiteamur
quicquid credendum, profitendumque Sacro ſancta,
Catholica, Apoſtolica, & Romana Eccleſia pribit:
Vt non modò Epicurum, & Democritum; ſed Ariſto
telem quoque, & Platonem, & alios omneis flocci
faciamus, quoties proferent aliquid, quod ſit à ſacra
Fide alienum: Vt ipſum naturale lumen nihili duca
mus, præ fidei lumine; & quicquid ab eo monſtratur,
damnemus, ſi iſtud monſtret oppoſitum: Vt defen da
mus non eſſe apud Deum impoſſibile omne verbum;
& quod ſpeciatim attinetad ſeparabilitatem, exiſten
tiamque aut ſubſtantiæ ſine accidentibus, aut acciden
tium ſine ſubſtantia, demus Deum aliquid poſſe, quod
nos fateamur inueſtigare non poſſe, cuiuſque tota ra
tio ſit ipſa potentia facientis. Habes quid putem de
bere fieri, & quod ſanguinis effuſione propugnare pa
ratus ſim. Quod me deinde admones, vt videam, per
Deum immortalem, ne mei nominis authoritate, infirmiori
bus quidem errandi, cæteris verò præconceptam de ingenij mei,
ac iudicij ſagacitate opinionem imminuendi præbeam occaſio
nem: id ſanè, vt par eſt, accipio. Siquidem, quamvis
longè abſim, vt vllam mei nominis authoritatem eſſe
agnoſcam, & hoc eulogium ſingulari tuæ humanitati
totum debeam: quamvis etiam mihi nihil ſit curan
dum, ne minuatur de me opinio, quæ merito meo eſſe
nulla poteſt: attamen, quod caues, ne infirmioribus er
randi occaſionem præbeam; rem caues mihi planè
cauendam, & pro qua me tibi obſtrictum proſiteor: