Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000325
">
<
pb
pagenum
="
28
"
xlink:href
="
025/01/032.jpg
"/>
hoc ipſum eſt, quod iam aliàs innui cùm de Saturno confabularer; nem
<
lb
/>
pe ex duplici motu recto, altero ſcilicet naturaliter accelerato, altero
<
lb
/>
æquabïli, hæc linea parabolica naſcitur, vt multi demonſtrarunt. </
s
>
<
s
id
="
s.000326
">Dixi
<
lb
/>
phyſicè loquendo, quia neque arcus circuli eſt linea recta, neque lineæ
<
lb
/>
ductæ ad idem centrum ſunt parallelæ, neque fortè motus apparens in
<
lb
/>
illo arcu eſt æquabilis. </
s
>
<
s
id
="
s.000327
">At verò in Venere, in qua longè maior arcus aſſu
<
lb
/>
mitur, vt DL, cùm hic aſſumi non poſſit, vt linea recta, quæ ſit baſis ſemi
<
lb
/>
parabolæ, linea SPL non eſt, etiam phyſicè loquendo, parabolica. </
s
>
<
s
id
="
s.000328
">Vt
<
lb
/>
autem nonnihil, obiter ſaltem, indicem, ſit BN radius illius circuli, quem
<
lb
/>
Venus æquali tempore cum Sole decurrit, ſit vt BS ad SN, ita circulus
<
lb
/>
ſub radio BC ad arcum SX; ſit SO ſegmentum acceſſus ducto ex B
<
lb
/>
arcu OP, ducetur linea per punctum P: pari modo alia puncta habebun
<
lb
/>
tur; cogita punctum S moveri per SD motu accelerato, & ſimul cum axe
<
lb
/>
BS versùs X, circa centrum B, initio, velociùs: ſub finem, tardiùs; deſcri
<
lb
/>
bet curvam SPL, quæ eſt ſpecies quædam ſpiralis, ſeu fortè nova quæ
<
lb
/>
dam ſpecies parabolæ, in qua, arcus paralleli in locum applicatarum
<
lb
/>
ſubſtituuntur; ita vt v.g. quadratum OP ad quadratum DL, ſit vt SO,
<
lb
/>
ad SD, & vt tantulum Geometrizemus, cùm hæc figura ſit homogenea
<
lb
/>
ſemiparabolæ, ſunt enim arcus vt applicatæ, ſi ducatur arcus LD in 1/
<
gap
/>
SD,
<
lb
/>
habebitur area dictæ figuræ: ſi autem idem arcus DL ducatur in 1/
<
gap
/>
DB,
<
lb
/>
habebitur ſector BLD. </
s
>
<
s
id
="
s.000329
">Igitur figura SLD eſt ad dictum ſectorem, vt
<
lb
/>
1/
<
gap
/>
SD ad 1/
<
gap
/>
DB. </
s
>
<
s
id
="
s.000330
">Sit etiam vt BD ad BS, ita BS ad tertiam BF, erit ſector
<
lb
/>
BLD ad ſectorem BHS, vt BD ad BF; ſunt enim ſectores ſimiles in
<
lb
/>
duplicata; igitur ſector BLD ad reliquum trapezium LHSD vt BD
<
lb
/>
ad DF, vel vt 1/
<
gap
/>
BD ad 1/
<
gap
/>
DF. </
s
>
<
s
id
="
s.000331
">Igitur LSD ad dictum trapezium vt 1/
<
gap
/>
SD
<
lb
/>
ad 1/
<
gap
/>
FD; igitur LSD ad reliquum triangulum SHL vt 1/
<
gap
/>
DS ad
<
gap
/>
DF
<
lb
/>
minùs 1/
<
gap
/>
SD. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000332
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Hæc mihi non parum arrident; ſed omitte quæſo hæc Geo
<
lb
/>
metrica, alioquin vix ab iis te abſtrahere potero; probè igitur intelligo,
<
lb
/>
quomodo in hac tua hypotheſi, omnia quorum huc vſque meminiſti Ve
<
lb
/>
neris Phænomena explicentur; nonnulla tamen ſuperſunt, quæ fortè plus
<
lb
/>
negotij faceſſunt v.g. cur maxima Veneris declinatio modò maior ſit,
<
lb
/>
modò minor, cur Venus aliquando matutina, ſimul & veſpertina eodem
<
lb
/>
die videatur; cur eiuſdem latitudo Borealis ſit maior quàm Auſtralis, alia
<
lb
/>
que hujuſmodi. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000333
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.000334
"> Parum negotij cuncta hæc mihi faceſſunt, ſecus fortè vobis
<
lb
/>
ac proinde tot epicyclos, excentricos, circellos, librationes arcus, Ellipſ
<
lb
/>
ſes, Epicyclorum Epicyclos multiplicatis; quibus etiam admiſſis, vix fi
<
lb
/>
nem vobis propoſitum obtinetis; itaque illa omnia cum meo ſimpliciſſimo
<
lb
/>
motu facillimè explico: vbi enim Venus pervenit ad M, id eſt, ad illum
<
lb
/>
circulum ineundum quem æquali cum Sole tempore decurrit, dum hic
<
lb
/>
eſt in mediocri diſtantia D ; ſi Sol ſit in Apogæo, cum in conſequentia,
<
lb
/>
id eſt versùs Ortum Sol plus promoveri videatur, quia maiorem circu
<
lb
/>
lum deſcribit, igitur tardiùs, haud dubiè Venus à Sole minùs digredi
<
lb
/>
videtur ad quàm Sol propiùs accedit, igitur in hoc caſu, maxima digreſ-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>