Newton, Isaac
,
Philosophia naturalis principia mathematica
,
1713
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 524
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
subchap2
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
039/01/320.jpg
"
pagenum
="
292
"/>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
note268
"/>
dubio magis reſiſtunt quam liquidiora, ut Oleum frigidum quam
<
lb
/>
calidum, calidum quam aqua pluvialis, aqua quam Spiritus Vini.
<
lb
/>
Verum in liquoribus qui ad ſenſum ſatis fluidi ſunt, ut in Aere, in
<
lb
/>
Aqua ſeu dulci ſeu ſalſa, in Spiritibus Vini, Terebinthi & Salium,
<
lb
/>
in Oleo a fæcibus per deſtillationem liberato & calefacto, Oleoque
<
lb
/>
Vitrioli & Mercurio, ac Metallis liquefactis, & ſiqui ſint alii, qui
<
lb
/>
tam fluidi ſunt ut in vaſis agitati motum impreſſum diutius con
<
lb
/>
ſervent, effuſique liberrime in guttas decurrendo reſolvantur, nul
<
lb
/>
lus dubito quin regula allata ſatis accurate obtineat: præſertim ſi
<
lb
/>
experimenta in corporibus pendulis & majoribus & velocius motis
<
lb
/>
inſtituantur.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
note268
"/>
DE MOTU
<
lb
/>
CORPORUM</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Denique cum receptiſſima Philoſophorum ætatis hujus opinio
<
lb
/>
ſit, Medium quoddam æthereum & longe ſubtiliſſimum extare,
<
lb
/>
quod omnes omnium corporum poros & meatus liberrime per
<
lb
/>
meet; a tali autem Medio per corporum poros fluente reſiſtentia
<
lb
/>
oriri debeat: ut tentarem an reſiſtentia, quam in motis corporibus
<
lb
/>
experimur, tota ſit in eorum externa ſuperficie, an vero partes eti
<
lb
/>
am internæ in ſuperficiebus propriis reſiſtentiam notabilem ſenti
<
lb
/>
ant, excogitavi experimentum tale. </
s
>
<
s
>Filo pedum undecim longitu
<
lb
/>
dinis, ab unco chalyoeo ſatis firmo, mediante annulo chalybeo, ſu
<
lb
/>
ſpendebam pyxidem abiegnam rotundam, ad conſtituendum pen
<
lb
/>
dulum longitudinis prædictæ. Uncus ſurſum præacutus erat acie
<
lb
/>
concava, ut annulus arcu ſuo ſuperiore aciei innixus liberrime mo
<
lb
/>
veretur. </
s
>
<
s
>Arcui autem inferiori annectebatur filum. </
s
>
<
s
>Pendulum ita
<
lb
/>
conſtitutum deducebam a perpendiculo ad diſtantiam quaſi pedum
<
lb
/>
ſex, idque ſecundum planum aciei unci perpendiculare, ne annu
<
lb
/>
lus, oſcillante pendulo, ſupra aciem unci ultro citroque laberetur.
<
lb
/>
Nam punctum ſuſpenſionis, in quo annulus uncum tangit, immo
<
lb
/>
tum manere debet. </
s
>
<
s
>Locum igitur accurate notabam, ad quem de
<
lb
/>
duxeram pendulum, dein pendulo demiſſo notabam alia tria loca ad
<
lb
/>
quæ redibat in fine oſcillationis primæ, ſecundæ ac tertiæ. Hoc re
<
lb
/>
petebam ſæpius, ut loca illa quam potui accuratiſſime invenirem.
<
lb
/>
Tum pyxidem plumbo & gravioribus, quæ ad manus erant, me
<
lb
/>
tallis implebam. </
s
>
<
s
>Sed prius ponderabam pyxidem vacuam, una
<
lb
/>
cum parte fili quæ circum pyxidem volvebatur ac dimidio par
<
lb
/>
tis reliquæ inter uncum & pyxidem pendulam tendebatur.
<
lb
/>
(Nam filum tenſum dimidio ponderis ſui pendulum a perpendiculo
<
lb
/>
digreſſum ſemper urget.) Huic ponderi addebam pondus Aeris
<
lb
/>
quem pyxis capiebat. </
s
>
<
s
>Et pondus totum erat quaſi pars ſeptuage
<
lb
/>
ſima octava pyxidis metallorum plenæ. Tum quoniam pyxis me-</
s
>
</
p
>
</
subchap2
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>