Newton, Isaac
,
Philosophia naturalis principia mathematica
,
1713
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
page
|<
<
of 524
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
subchap2
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
xlink:href
="
039/01/321.jpg
"
pagenum
="
293
"/>
<
lb
/>
tallorum plena, pondere ſuo tendendo filum, augebat longitudi
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
note269
"/>
nem penduli, contrahebam filum ut penduli jam oſcillantis eadem
<
lb
/>
eſſet longitudo ac prius. </
s
>
<
s
>Dein pendulo ad locum primo notatum
<
lb
/>
retracto ac dimiſſo, numerabam oſcillationes quaſi ſeptuaginta &
<
lb
/>
ſeptem, donec pyxis ad locum ſecundo notatum rediret, totidem
<
lb
/>
que ſubinde donec pyxis ad locum tertio notatum rediret, atque
<
lb
/>
rurſus totidem donec pyxis reditu ſuo attingeret locum quartum.
<
lb
/>
Unde concludo quod reſiſtentia tota pyxidis plenæ non majorem
<
lb
/>
habebat proportionem ad reſiſtentiam pyxidis vacuæ quam 78 ad
<
lb
/>
77. Nam ſi æquales eſſent ambarum reſiſtentiæ, pyxis plena ob
<
lb
/>
vim ſuam inſitam ſeptuagies & octies majorem vi inſita pyxidis
<
lb
/>
vacuæ, motum ſuum oſcillatorium tanto diutius conſervare debe
<
lb
/>
ret, atque adeo completis ſemper oſcillationibus 78 ad loca illa
<
lb
/>
notata redire. </
s
>
<
s
>Rediit autem ad eadem completis oſcillationibus 77.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
>
<
margin.target
id
="
note269
"/>
LIBER
<
lb
/>
SECUNDUS.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Deſignet igitur A reſiſtentiam pyxidis in ipſius ſuperficie exter
<
lb
/>
na, & B reſiſtentiam pyxidis vacuæ in partibus internis; & ſi reſi
<
lb
/>
ſtentiæ corporum æquivelocium in partibus internis ſint ut mate
<
lb
/>
ria, ſeu numerus particularum quibus reſiſtitur: erit 78 B reſiſten
<
lb
/>
tia pyxidis plenæ in ipſius partibus internis: adeoque pyxidis va
<
lb
/>
cuæ reſiſtentia tota A+B erit ad pyxidis plenæ reſiſtentiam to
<
lb
/>
tam A+78 B ut 77 ad 78, & diviſim A+B ad 77 B, ut 77 ad 1,
<
lb
/>
indeque A+B ad B ut 77X77 ad 1, & diviſim A ad B ut 5928
<
lb
/>
ad 1. Eſt igitur reſiſtentia pyxidis vacuæ in partibus internis
<
lb
/>
quinquies millies minor quam ejuſdem reſiſtentia in externa ſuper
<
lb
/>
ficie, & amplius. </
s
>
<
s
>Sic vero diſputamus ex Hypotheſi quod ma
<
lb
/>
jor illa reſiſtentia pyxidis plenæ, non ab alia aliqua cauſa latente
<
lb
/>
oriatur, ſed ab actione ſola Fluidi alicujus ſubtilis in metallum
<
lb
/>
incluſum.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Hoc experimentum recitavi memoriter. </
s
>
<
s
>Nam charta, in qua il
<
lb
/>
lud aliquando deſcripſeram, intercidit. </
s
>
<
s
>Unde fractas quaſdam nu
<
lb
/>
merorum partes, quæ memoria exciderunt, omittere compulſus
<
lb
/>
ſum. </
s
>
<
s
>Nam omnia denuo tentare non vacat. </
s
>
<
s
>Prima vice, cum un
<
lb
/>
co infirmo uſus eſſem, pyxis plena citius retardabatur. </
s
>
<
s
>Cauſam
<
lb
/>
quærendo, reperi quod uncus infirmus cedebat ponderi pyxidis, &
<
lb
/>
ejus oſcillationibus obſeQ.E.D. in partes omnes flectebatur. </
s
>
<
s
>Para
<
lb
/>
bam igitur uncum firmum, ut punctum ſuſpenſionis immotum ma
<
lb
/>
neret, & tunc omnia ita evenerunt uti ſupra deſcripſimus. </
s
>
</
p
>
</
subchap2
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>