325103LIBER IIII.
Quòd Timæus nõ ſufficienter de Graui &
Leui determinauit:
neque rectè ſenſiſſe antiques, id graue eſſe, quod mole maius
eſſet: neque Democritum, qui ex vacui interceptione gra_
uius, aut leuius ait: neque plus minusúe materiæ huius cau_
ſam ponendam eſſe.
neque rectè ſenſiſſe antiques, id graue eſſe, quod mole maius
eſſet: neque Democritum, qui ex vacui interceptione gra_
uius, aut leuius ait: neque plus minusúe materiæ huius cau_
ſam ponendam eſſe.
CAP. II.
_E_Orum igitur, qui prius ad horũ conſiderationẽ uene-
11Degraui, & le
ui hic Āriſt, ex
ſententia deier
minat antiquo
rum. runt, plurimi penè de leuibus hoc pacto, grauibusq́; ſo
lis dixere: quorũ alterũ, utriq; pondus habentibus. altero le
uius eſt. De hoc autẽ pacto graui, leuiq́; facta conſideratio-
ne, de ſimpliciter etiã leui, grauiq́; determinatũ à ſe fuiſſe
putant: ſermo tamen ad ipſa non accõmodatur. Hoc autem
perſpicuum magis erit, ſi ulterius progrediamur. Quidam
enim de leuiore, grauioreq́; ſic dicunt, ut in Timæo eſt ſcri-
ptum. Grauius quidem id eſſe, quod ex eiſdem pluribus con
ſtat. Leuius autem id, quod ex eiſdem paucioribus constat:
quemadmodũ plumbo plumbum, & æs ære maius, grauius
eſt. Similiter et unũquodq; cæterorũ ſimilium forma in cx-
ceßione enim æqualium partiũ quodq; grauius est. Eodẽ
modo lignum & plumbum dicunt: ex quibuſdã enim eiſdẽ
omnia corpora, & una materia eſſe aiunt, ſed non uideri.
Sic autem de finitis non dictum eſt de ſimpliciter leui, ac
graui. Nunc enim ignis quidem ſemper eſt leuis, ſurſumq́;
fertur, terra uerò, ac terrea cuncta deorſum, atque ad me-
dium ipſum. Quare non ob triangulorum paucitatem, ex
quibus quodq; ipſorũ cõstare dicũt, ignis aptus eſt ſurſum
ferri: maior enim minus utiq; moueretur, & grauior eſſet,
eùm pluribus ex triangulis constet. Nunc autem contra-
rium ſanè uidetur, quo enim maior eſt, eò leuior eſt, & ſur-
ſum celerius fertur. De ſupero etiã loco deorſum paruus
ignis celerius, & tardius magnus, fertur. Inſuper, cùm
@d quod pauciora habet ea, quæ ſunt generis eiuſdem
11Degraui, & le
ui hic Āriſt, ex
ſententia deier
minat antiquo
rum. runt, plurimi penè de leuibus hoc pacto, grauibusq́; ſo
lis dixere: quorũ alterũ, utriq; pondus habentibus. altero le
uius eſt. De hoc autẽ pacto graui, leuiq́; facta conſideratio-
ne, de ſimpliciter etiã leui, grauiq́; determinatũ à ſe fuiſſe
putant: ſermo tamen ad ipſa non accõmodatur. Hoc autem
perſpicuum magis erit, ſi ulterius progrediamur. Quidam
enim de leuiore, grauioreq́; ſic dicunt, ut in Timæo eſt ſcri-
ptum. Grauius quidem id eſſe, quod ex eiſdem pluribus con
ſtat. Leuius autem id, quod ex eiſdem paucioribus constat:
quemadmodũ plumbo plumbum, & æs ære maius, grauius
eſt. Similiter et unũquodq; cæterorũ ſimilium forma in cx-
ceßione enim æqualium partiũ quodq; grauius est. Eodẽ
modo lignum & plumbum dicunt: ex quibuſdã enim eiſdẽ
omnia corpora, & una materia eſſe aiunt, ſed non uideri.
Sic autem de finitis non dictum eſt de ſimpliciter leui, ac
graui. Nunc enim ignis quidem ſemper eſt leuis, ſurſumq́;
fertur, terra uerò, ac terrea cuncta deorſum, atque ad me-
dium ipſum. Quare non ob triangulorum paucitatem, ex
quibus quodq; ipſorũ cõstare dicũt, ignis aptus eſt ſurſum
ferri: maior enim minus utiq; moueretur, & grauior eſſet,
eùm pluribus ex triangulis constet. Nunc autem contra-
rium ſanè uidetur, quo enim maior eſt, eò leuior eſt, & ſur-
ſum celerius fertur. De ſupero etiã loco deorſum paruus
ignis celerius, & tardius magnus, fertur. Inſuper, cùm
@d quod pauciora habet ea, quæ ſunt generis eiuſdem
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib