Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

Page concordance

< >
Scan Original
301 249
302 250
303 251
304 252
305 253
306 254
307 255
308 256
309 257
310 258
311 259
312 260
313 261
314 262
315 263
316 264
317 265
318 266
319 267
320 268
321 269
322 270
323 271
324 272
325 273
326 274
327 275
328 276
329 277
330 278
< >
page |< < (289) of 389 > >|
341289
§ IV.
Contra vires in minimis diſtantiis attractivas, &
excreſcentes in infinitum.
77 AT præterea contra folam attractionem plures aben-
11Prima difficul-
tas ex eo, quod
ubi conatus de-
beret eſſe ma-
ximus in appul-
ſu, debeat eſſe
nullus, vel irri-
tus.
tur difficultates, quæ per gradus creſcunt.
Nam in-
primis ſi eæ imminutis utcunque diſtantiis agant, augent ve-
locitatem uſque ad contactum, ad quem ubi deventum eſt,
incrementum velocitatis ibi per ſaltum abrumpitur, &
ubi
maxima eſt, ibi perpetuo incaſſum nituntur partes ad ulterio-
rem effectum habendum, &
neceſſario irritos conatus edunt.
78. Quod ſi in infinitum imminuta diſtantia, creſcant in ali-
22Secunda, ſi ra-
tio ſit recipro-
ca diſtantiæ a
vi abſolute infi-
nita, ad quam
deveniri debe-
ret.
qua ratione diſtantiarum reciproca;
multæ itidem difficulta-
tes habentur, quæ noſtram oppoſitam ſententiam confirmant.
Inprimis in ea hypotheſi virium deveniri poteſt ad conta-
ctum, in quo vis, ſublata omni diſtantia, debet augeri in
infinitum magis, quam eſſet in aliqua diſtantia.
Porro nos
putamus accurate demonſtrari, nullas quantitates exiſtere poſ-
ſe, quæ in ſe infinitæ ſint, aut infinite parvæ.
Hinc autem
ſtatim habemus abſurdum, quod nimirum ſi vires in aliqua
diſtantia aliquid ſunt, in contactu debeant eſſe abſolute infi-
nitæ
79. Augetur difficultas, ſi debeat ratio reciproca eſſe ma-
33Tertia ex eo,
quod, ſi ſit major
quam ſimplex,
debeat in con-
tactu deveniri
etiam ad velo-
citatem inſini-
tam.
jor, quam ſimplex (ut ad gravitatem requiritur reciproca
duplicata, ad cohæſionem adhuc major) &
ad bina puncta
pertineat.
Nam illa puncta in ipſo congreſſu devenient ad
velocitatem abſolute inſinitam.
Velocitas autem abſolute infi-
nita eſt impoſſibilis, cum ea requirat ſpatium finitum percur-
ſum momento temporis, adeoque replicationem, ſive extenſio-
nem ſimultaneam per ſpatium finitum diviſibile, &
quovis
finito tempore requirat ſpatium infinitum, quod cum inter bi-
na puncta interjacere non poſſit, requireret ex natura ſua, ut
punctum ejuſmodi velocitatem adeptum nuſquam eſſet.
80. Accedunt plurima abſurda, ad quæ ejuſmodi leges nos
44Alia abſurda:
ſi ratio ſit du-
plicata, regreſ-
ſus a centro:
ſaltus ab acce-
leratione cre-
ſcente ad nul-
lam in ingreſ-
ſu in ſuperſi-
ciem ſphæri-
cam.
deducunt.
Tendat punctum aliquod in fig. 72 in centrum F
in ratione reciproca duplicata diſtantiarum, &
ex A proji-
ciatur directione A B perpendiculari ad A F, cum veloci-
tate ſatis exigua:
deſcribet Ellipſim A C D E, cujus focus erit
F, &
ſemper regredietur ad A. Decreſcat velocitas A B
per gradus, donec demum evaneſcat.
Semper agis arcta-
tur Ellipſis, &
vertex D accedit ad focum F, in quem de-
mum recidit abeunte Ellipſi in rectam A F.
Videtur igitur id
55Fig. 72.6

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index