Cardano, Girolamo
,
De subtilitate
,
1663
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 403
>
Scan
Original
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 403
>
page
|<
<
of 403
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015286
">
<
pb
pagenum
="
695
"
xlink:href
="
016/01/342.jpg
"/>
poſſent necti: nam hædera pediculis, vitis
<
lb
/>
& cucurbita capreolis ſerpunt. </
s
>
<
s
id
="
s.015287
">Si igitur ve
<
lb
/>
riſimilia ſcribere conceſſum illi fuiſſet, ca
<
lb
/>
preolorum meminiſſe debuerat. </
s
>
<
s
id
="
s.015288
">Sic quòd di
<
lb
/>
cat, cubebas eſſe garyophyllon Plinij, errat:
<
lb
/>
dicit enim ille pipere ſemen grandius, quod
<
lb
/>
aduehitur odoris gratia. </
s
>
<
s
id
="
s.015289
">Sed errores ſuos
<
lb
/>
animaduertere non propoſui, ſunt enim pe
<
lb
/>
nè infiniti. </
s
>
<
s
id
="
s.015290
">Quod de Dioſcoride obiicit: iam
<
lb
/>
in tertia editione emendaueram: imper
<
lb
/>
fectus enim ſermo non iniquus. </
s
>
<
s
id
="
s.015291
">Sed hic ſui
<
lb
/>
Encomiaſtes vbi didicit ſic loqui? </
s
>
<
s
id
="
s.015292
">Seuera, ſa
<
lb
/>
piens, lenis, moderata caſtigatio. </
s
>
<
s
id
="
s.015293
">Profectò
<
lb
/>
ſi aliquis Academicus Italus reſciuerit, eum
<
lb
/>
pro Pædagogo in Comœdia ſubiiciet, etiam
<
lb
/>
ſuis ipſis verbis interpoſitis: neque enim
<
lb
/>
aliud vel omnium iudicio ſapere poſſunt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015294
">Ita magno illo Fato meo, quod ſæpè teſta
<
lb
/>
tus ſum, vt quicunque nos calumniæ cuiuſ
<
lb
/>
piam inſimulant, in eodem genere ibidem
<
lb
/>
grauius longè peccaſſe deprehendantur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015295
">150 Purpureum Dioſcoridis, cæruleum
<
lb
/>
inter colores eſſe docui, vt à cœli ſimilitudi
<
lb
/>
ne. </
s
>
<
s
id
="
s.015296
">Res docet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015297
">152 Fatetur ſine cruciatu, Theophra
<
lb
/>
ſtúſque citatur teſtis contrariæ ſententiæ
<
lb
/>
lib. 9. cap. 17. vt videatur non ſolùm me,
<
lb
/>
ſed & Lectores ipſos deſpicere, & irri
<
lb
/>
dere. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015298
">153. Sepia noſtra confundit. </
s
>
<
s
id
="
s.015299
">A putrido
<
lb
/>
calore nihil generatur: poteſt autem pars
<
lb
/>
putrida ſimul generari, & velut calida pars
<
lb
/>
in roſa odorem gignit. </
s
>
<
s
id
="
s.015300
">Et rurſus ab eo, quod
<
lb
/>
putredine reſecatur, vt vermes. </
s
>
<
s
id
="
s.015301
">In ſecunda
<
lb
/>
ſectione, deprehendens virum peruersè age
<
lb
/>
re, vt etiam in reliquis de eo facias iudicium.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015302
">Voluit enim videri ab ipſo ſurrepta, quæ
<
lb
/>
ille à me ſuſtulit. </
s
>
<
s
id
="
s.015303
">In ſecunda enim editione
<
lb
/>
quæ ante librum ſuum triennio fermè excu
<
lb
/>
ſa eſt, cùm totam hiſtoriam ac diſcrimen in
<
lb
/>
ter has plantas planè enarrem, quid poteſt
<
lb
/>
fieri impudentius? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015304
">De Sparto videram quantum à geniſta
<
lb
/>
differret apud Matthiolum, & tamen vera
<
lb
/>
fateor, oblitus eram emendare. </
s
>
<
s
id
="
s.015305
">In tertia edi
<
lb
/>
tione, nunc reuocato in memoriam errore,
<
lb
/>
emendaui: ita nullus liber tam malus eſt,
<
lb
/>
quin ex eo aliquid vtilitatis ab amotoribus
<
lb
/>
veritatis ſubtrahere liceat. </
s
>
<
s
id
="
s.015306
">Sed ibidem &
<
lb
/>
ipſe maiore ignorantiæ, & obliuionis lapſu
<
lb
/>
decidit, fato (vt dixi) calumniatorum meorum
<
lb
/>
non vulgari. </
s
>
<
s
id
="
s.015307
">Cùm enim Pazar lapidem dicat,
<
lb
/>
noluiſſe inter lapides recenſere, non memi
<
lb
/>
nit tamen illum eſſe, quem in centeſima
<
lb
/>
duodecima exercitatione delineauit: ſeu lapis
<
lb
/>
ſit, ſeu Cerui lachryma. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015308
">160 Nugas agit meras, niſi cum vena
<
lb
/>
rum apertione agit, ſunt enim vera, & ex
<
lb
/>
perta, & ratione conuenientia. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015309
">192 Non eſt Napellus, Toxium illud:
<
lb
/>
iam à Taxo diſtinxeramus in tertia emen
<
lb
/>
datione. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015310
">167 Platanos plures vidi Edinburgi, at
<
lb
/>
que duplici miraculo, quòd vbi nullæ fer
<
lb
/>
mè ſunt arbores, ibi rariſſima ſit frequens.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015311
">Et quæ cœlo feruenti, & iuxta aquas vi
<
lb
/>
uere ſolet, quaſi tranſuolauerit, & ad Scy
<
lb
/>
thicas regiones peruenerit. </
s
>
<
s
id
="
s.015312
">Singularis autem
<
lb
/>
forma efficit, ne falli potuerim, nam vi
<
lb
/>
deas plandam vitiferam, aut vitem planè
<
lb
/>
arborem, & erectam. </
s
>
<
s
id
="
s.015313
">Cæterùm quod ma
<
lb
/>
gis mireris: ne vnum quidem arboris genus
<
lb
/>
aliud ibi vidiſſe me memini: propè autem
<
lb
/>
aliquot prunorum. </
s
>
<
s
id
="
s.015314
">Nugas Gręcorum, quibus
<
lb
/>
credidit Theophraſtus, non ſemel aut rarò
<
lb
/>
perperàm Theaphraſti appellauit. </
s
>
<
s
id
="
s.015315
">Nam &
<
lb
/>
in 170. quæ accuſat, ſumpta ſunt ex illius
<
lb
/>
autoritate in primo, cap. 16. de hiſtoria
<
lb
/>
Plantarum, cuius verba ac ſententiam non
<
lb
/>
ego, ſed calumniator, dum mea eſſe putat,
<
lb
/>
irridet. </
s
>
<
s
id
="
s.015316
">Minutiora de Dracone prætereo. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015317
">171 Fruticem non ſic intelligo, cùm
<
lb
/>
neque cucurbitam: nam à vita, non magni
<
lb
/>
tudine appello. </
s
>
<
s
id
="
s.015318
">Nec moderari ſignificata
<
lb
/>
abſurdum, cùm ipſi veteres in eis conue
<
lb
/>
niant. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015319
">172 Nugas agit: nam neque quod im
<
lb
/>
ponit, dixi: neque ſi dixiſſem, ſufficienter
<
lb
/>
reprobat. </
s
>
<
s
id
="
s.015320
">Ita me Superi ament, vt magis
<
lb
/>
me fatigat perperàm accuſando, quàm ſi
<
lb
/>
rectè contradiceret. </
s
>
<
s
id
="
s.015321
">Illud præterea intole
<
lb
/>
randum, quod quæ in ſecunda editione
<
lb
/>
emendata ſunt, quæque vt ipſe poſſet ar
<
lb
/>
guere, à me didicit: peſſimus hic, tanquam
<
lb
/>
extent, redarguit, vt qui legant, putent me
<
lb
/>
illius monitu commutaſſe: ita duplici dolo
<
lb
/>
nos præuertere nititur: nam non vidiſſe ſe
<
lb
/>
cundam editionem, cùm ipſe iam conſultò,
<
lb
/>
vt intellexit me iterum velle edere, trien
<
lb
/>
nio hunc librum ſuppreſſerit, veriſimile
<
lb
/>
omninò non eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.015322
">Hinc illæ impudentis ex
<
lb
/>
clamationes, quid acturus eſſet, ſi erraſſem?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015323
">nunc cùm adeò exclamet ſine errore, indi
<
lb
/>
cium eſt manifeſtum, me nullibi, vel mini
<
lb
/>
mo lapſu aberraſſe. </
s
>
<
s
id
="
s.015324
">Sed tamen hic vir pro
<
lb
/>
fectò eſt egregiè malus. </
s
>
<
s
id
="
s.015325
">De Lithoſpermo
<
lb
/>
accuſet priùs Plinium, quàm me, quem ta
<
lb
/>
men adeò collaudat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015326
">173 Licet cauum euadat ex aduerſo cur
<
lb
/>
uum, at pondus non trahit ad ſe, vt ignis:
<
lb
/>
non contendam rationem meam eſſe decla
<
lb
/>
ratiuam: ſed neque ipſe ſufficienter reprobat.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015327
">Eſt autem officium boni accuſatoris, aut re
<
lb
/>
probare ſufficienter, aut longè veriſimilio
<
lb
/>
rem cauſam aſſignare. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015328
">176 Plus eſt humidi in folio Perſici, quàm
<
lb
/>
in fructu: primùm aquei, nam & in fructu
<
lb
/>
dum eſt aqueus, vt omnes fructus, vireſ
<
lb
/>
cit. </
s
>
<
s
id
="
s.015329
">Deinde quia hoc concoquitur, indies
<
lb
/>
illud exhalat, & reponitur aliud eius loco:
<
lb
/>
quòd ſi non protinùs exareſcit, & fit fo
<
lb
/>
lium flauum: vides hominis ruditatem na
<
lb
/>
tiuam, aut voluntariam. </
s
>
<
s
id
="
s.015330
">Nullam eſt folium
<
lb
/>
plantæ, quod non exceperit quadruplo plus
<
lb
/>
humidi ab initio ad caſum, quàm ponderet.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015331
">In ſecunda ſectione, euenit id ei, quod Auer
<
lb
/>
roes de Moſe (ſed ei licuit) dicebat. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.015332
">177 Non minùs nugatur in hac: ſed de
<
lb
/>
arundine cùm careat matrice, non ſolida
<
lb
/>
eſt: quantò enim inanior, eò magis caret
<
lb
/>
lachryma, ita comprobat dum repræhendit.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.015333
">De Sambuco, quantitate abundat matrice,
<
lb
/>
ſubſtantia autem media eſt. </
s
>
<
s
id
="
s.015334
">In quinta ſe
<
lb
/>
ctione, obiicit nobis lactucam, adiantum,
<
lb
/>
aliáſque plantas, rationem finis, quod non
<
lb
/>
vt in animalibus ad operationem inſtituta
<
lb
/>
videantur, quare nec certo numero? </
s
>
<
s
id
="
s.015335
">Cur
<
lb
/>
ergo pentaphyllon, & trifolium, atque aliæ </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>