34810ARIST. DE GEN. ET CORR.
præter tactum, punctumq́;
, atq;
diuiſionẽ exiſtente.
Si quis
ergo quoduis, aut quantumlibet corpus eſſe omni ex parte,
atq; omnino diuiſibile ponat, hæc accidunt uniuerſa. Præ-
terea ſi lignũ, aut quippiã aliud iam diuiſum rurſum cõpo-
nas, iterũ æquabile, pariter atq; unũ euadit. Igitur ad hunc
modũ res ſeſe habet, ut patet, etiã ſi illud quolibet in puncto
incidas. Potentia ergo, omni ex parte, ac omnino diuiditur.
Quid igitur præter diuiſionẽ erit? Nam ſi eſt aſſe ctio quæ-
dam, at quonã pacto diſſoluitur in hæc, fitq́; ex his, aut qua-
liter hæc ſeparari queunt? Itaq; ſi fieri nequeat, ut magnitu-
dines ex punctis, aut tactibus cõstent, indiuiſibilia ſint cor-
pora magnitudinesq́; neceſſe eſt. At uerò & ijs quoque qui
hæc astruũt, nõ minus accidit impoßibile: de quibus quãquã
aliàs fuerit à nobis conſideratũ, tamen ea ipſa ſoluere eniti
oportet. Quãobrẽ iterũ ab initio dicenda dubitatio eſt. Igi-
tur oẽ corpus ſenſibile, quouis in puncto eſſe diuiſibile, atq;
indiuiſibile nihil eſt abſurdũ: potẽtia ſiquidẽ diuiſibile exi-
ſtit, actu indiuiſibile. At ut ſimul ſit omni ex parte potẽtia
diuiſibile fieri nõ poſſe uidetur. Nam ſi fieri poßit, & fiat,
haudquaquã ad hũc fiet modũ, ut ſimul ambo ſint actu, indi
uiſibile inquã, atq; diuiſum, ſed quolibet in puncto diuiſum.
Nihil igitur erit reliquum, atq; corpus ipſum corruptione
abibit in incorporeũ: et rurſum, aut ex punctis, aut prorſus
ex nihilo fiet: atq; id, quî ſieri poteſt? At uerò quod in ſe-
parabiles, & ſubinde minores, atq; inter ſe distantes, ſepa-
ratasq́; magnitudines diuidatur corpus, certũ eſt. Itaq; nec
per partes diuidẽti ſectio quæ in minutula ſit in ſinita occur
ret: nec in ſuper cõtinget ut omni in ſigno (nõ enim eſt poſ-
ſibile) ſed quadam tenus diuidatur. Indiuiduas igitur ineſſe
magnitudines, quæ oculi faciem fugiãt, neceſſe eſt: &
ergo quoduis, aut quantumlibet corpus eſſe omni ex parte,
atq; omnino diuiſibile ponat, hæc accidunt uniuerſa. Præ-
terea ſi lignũ, aut quippiã aliud iam diuiſum rurſum cõpo-
nas, iterũ æquabile, pariter atq; unũ euadit. Igitur ad hunc
modũ res ſeſe habet, ut patet, etiã ſi illud quolibet in puncto
incidas. Potentia ergo, omni ex parte, ac omnino diuiditur.
Quid igitur præter diuiſionẽ erit? Nam ſi eſt aſſe ctio quæ-
dam, at quonã pacto diſſoluitur in hæc, fitq́; ex his, aut qua-
liter hæc ſeparari queunt? Itaq; ſi fieri nequeat, ut magnitu-
dines ex punctis, aut tactibus cõstent, indiuiſibilia ſint cor-
pora magnitudinesq́; neceſſe eſt. At uerò & ijs quoque qui
hæc astruũt, nõ minus accidit impoßibile: de quibus quãquã
aliàs fuerit à nobis conſideratũ, tamen ea ipſa ſoluere eniti
oportet. Quãobrẽ iterũ ab initio dicenda dubitatio eſt. Igi-
tur oẽ corpus ſenſibile, quouis in puncto eſſe diuiſibile, atq;
indiuiſibile nihil eſt abſurdũ: potẽtia ſiquidẽ diuiſibile exi-
ſtit, actu indiuiſibile. At ut ſimul ſit omni ex parte potẽtia
diuiſibile fieri nõ poſſe uidetur. Nam ſi fieri poßit, & fiat,
haudquaquã ad hũc fiet modũ, ut ſimul ambo ſint actu, indi
uiſibile inquã, atq; diuiſum, ſed quolibet in puncto diuiſum.
Nihil igitur erit reliquum, atq; corpus ipſum corruptione
abibit in incorporeũ: et rurſum, aut ex punctis, aut prorſus
ex nihilo fiet: atq; id, quî ſieri poteſt? At uerò quod in ſe-
parabiles, & ſubinde minores, atq; inter ſe distantes, ſepa-
ratasq́; magnitudines diuidatur corpus, certũ eſt. Itaq; nec
per partes diuidẽti ſectio quæ in minutula ſit in ſinita occur
ret: nec in ſuper cõtinget ut omni in ſigno (nõ enim eſt poſ-
ſibile) ſed quadam tenus diuidatur. Indiuiduas igitur ineſſe
magnitudines, quæ oculi faciem fugiãt, neceſſe eſt: &