Gassendi, Pierre
,
De proportione qua gravia decidentia accelerantur
,
1646
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
>
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 360
>
page
|<
<
of 360
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002284
">
<
pb
pagenum
="
310
"
xlink:href
="
028/01/350.jpg
"/>
contingente, quàm contingente procùl poſt ipſum.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002285
">Quòd
<
emph
type
="
italics
"/>
tales porrò æstus non contingant exſistente Terra in
<
lb
/>
ipſis æquinoctialibus punctis,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ideò eſt, quia cauſſa, quæ
<
lb
/>
varietatem in ipſis creat, neque ſola eſt, neque per dies
<
lb
/>
aliquot variatur ſenſibiliter: ſed ſuperuenit illa cauſſa
<
lb
/>
alia, varietatis ſcilicet menſtruæ, quæ, quòd in Plenilu
<
lb
/>
niis, Nouiluniiſque potentiſſima ſit: ideo illi coniuncta
<
lb
/>
æſtus maximè ſenſibileis creat. </
s
>
<
s
id
="
s.002286
">Quòd verò,
<
emph
type
="
italics
"/>
cauſſa ſuf
<
lb
/>
ficiens exinde reddatur, cur tunc æstus fiant adeò magni præ
<
lb
/>
cæteris:
<
emph.end
type
="
italics
"/>
ex eo eſt, quòd vtraque cauſſa tunc temporis
<
lb
/>
vigeat: cùm aliàs in ipſo Æquinoctio (niſi caſu quo
<
lb
/>
dam) vigor Plenilunij, Nouiluniive non ſit; aut in Ple
<
lb
/>
nilunio, Nouiluniove, vigor Æquinoctii. </
s
>
<
s
id
="
s.002287
">Quòd dicis
<
lb
/>
cauſſam minimam, quæ ad vſque Æquinoctium paul
<
lb
/>
latim increſcat, ab illo paullatim decreſcat: ſatis eſt ta
<
lb
/>
men, vt coniuncta cauſſæ ſolitæ, hoc eſt menſtruæ,
<
lb
/>
effectum intendat. </
s
>
<
s
id
="
s.002288
">Congruum certè eſt, vt ſi vniuersè
<
lb
/>
motus diurnus æſtum creat, ob inæqualitatem ſibi ex
<
lb
/>
motu annuo ſuperuenientem;
<
expan
abbr
="
alteratũ
">alteratum</
expan
>
creet, ob ſuper
<
lb
/>
uenientem ſpecialem inæqualitatem ex ductu per Zo
<
lb
/>
diacum: quatenus vbi ille eſt maximè obliquus, nempe
<
lb
/>
ad ipſum Æquatorem, motus diurnus, qui eſt ſemper
<
lb
/>
directè ad ortum, maximè reprimitur, hoc eſt cohibe
<
lb
/>
tur, ne verſus ortum protendatur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002289
">XLII. Pergis,
<
emph
type
="
italics
"/>
Ex imaginariis illis motibus cauſſam non
<
lb
/>
reddi, cur in Pleniluniis Mare vehementiùs æſtuet, quàm tem
<
lb
/>
poribus reliquis.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.002290
"> Verùm imprimis nihil eſt neceſſe
<
lb
/>
cauſſam reddere illius effectus, quem verum eſſe mini
<
lb
/>
mè conſtet: ſanè enim quæcumque ſit aliquorum
<
lb
/>
opinio, obſeruata tamen non deſunt, quæ probent </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>