Gassendi, Pierre, De proportione qua gravia decidentia accelerantur, 1646

List of thumbnails

< >
341
341
342
342
343
343
344
344
345
345
346
346
347
347
348
348
349
349
350
350
< >
page |< < of 360 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.002284">
                <pb pagenum="310" xlink:href="028/01/350.jpg"/>
              contingente, quàm contingente procùl poſt ipſum.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.002285">Quòd
                <emph type="italics"/>
              tales porrò æstus non contingant exſistente Terra in
                <lb/>
              ipſis æquinoctialibus punctis,
                <emph.end type="italics"/>
              ideò eſt, quia cauſſa, quæ
                <lb/>
              varietatem in ipſis creat, neque ſola eſt, neque per dies
                <lb/>
              aliquot variatur ſenſibiliter: ſed ſuperuenit illa cauſſa
                <lb/>
              alia, varietatis ſcilicet menſtruæ, quæ, quòd in Plenilu­
                <lb/>
              niis, Nouiluniiſque potentiſſima ſit: ideo illi coniuncta
                <lb/>
              æſtus maximè ſenſibileis creat. </s>
              <s id="s.002286">Quòd verò,
                <emph type="italics"/>
              cauſſa ſuf­
                <lb/>
              ficiens exinde reddatur, cur tunc æstus fiant adeò magni præ
                <lb/>
              cæteris:
                <emph.end type="italics"/>
              ex eo eſt, quòd vtraque cauſſa tunc temporis
                <lb/>
              vigeat: cùm aliàs in ipſo Æquinoctio (niſi caſu quo­
                <lb/>
              dam) vigor Plenilunij, Nouiluniive non ſit; aut in Ple­
                <lb/>
              nilunio, Nouiluniove, vigor Æquinoctii. </s>
              <s id="s.002287">Quòd dicis
                <lb/>
              cauſſam minimam, quæ ad vſque Æquinoctium paul­
                <lb/>
              latim increſcat, ab illo paullatim decreſcat: ſatis eſt ta­
                <lb/>
              men, vt coniuncta cauſſæ ſolitæ, hoc eſt menſtruæ,
                <lb/>
              effectum intendat. </s>
              <s id="s.002288">Congruum certè eſt, vt ſi vniuersè
                <lb/>
              motus diurnus æſtum creat, ob inæqualitatem ſibi ex
                <lb/>
              motu annuo ſuperuenientem;
                <expan abbr="alteratũ">alteratum</expan>
              creet, ob ſuper­
                <lb/>
              uenientem ſpecialem inæqualitatem ex ductu per Zo­
                <lb/>
              diacum: quatenus vbi ille eſt maximè obliquus, nempe
                <lb/>
              ad ipſum Æquatorem, motus diurnus, qui eſt ſemper
                <lb/>
              directè ad ortum, maximè reprimitur, hoc eſt cohibe­
                <lb/>
              tur, ne verſus ortum protendatur. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.002289">XLII. Pergis,
                <emph type="italics"/>
              Ex imaginariis illis motibus cauſſam non
                <lb/>
              reddi, cur in Pleniluniis Mare vehementiùs æſtuet, quàm tem­
                <lb/>
              poribus reliquis.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.002290"> Verùm imprimis nihil eſt neceſſe
                <lb/>
              cauſſam reddere illius effectus, quem verum eſſe mini­
                <lb/>
              mè conſtet: ſanè enim quæcumque ſit aliquorum
                <lb/>
              opinio, obſeruata tamen non deſunt, quæ probent </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>