35113LIBER I.
tia ſeparari poſſent.
Quod ſi ita res habeat, omnino ipſum
nonens, uniuerſaliter omnium ericabnegatio. Quare id
quod generatur, ex nibilo gignatur erit neceſſe. Sed de hiſce
in alijs libris latius addubitatum, ſimul atque definitum
fuit: uerùm compendiosè in præſentia quoq; dicamus opor
tet, è non ente ſimpliciter aliquo modo non fierigeneratio-
nem, & alio ex ente ſemper: nanq; ens potentia, ſed actu nõ
ens, præexistat eſt neceſſe: quod ſanè, ut patet, utroque dici
tur modo. Determinatis autem hiſce, id rurſum exactè
diſquiramus oportet, quod miram habet ambiguitatem,
quonam inquam pacto generatio ſimplex ſit, ſiue ex ente
potentia, ſiue etiam alio quouis pacto fiat. Dubitauerit
nanq; quiſpiã, utrũ ſubstãtiæ, ac rei huiuſce, ſed non quali-
tatis, quatitatis, aut ubi generatio fit: eodẽ modo & de cor-
ruptione. Nã ſi quid oriatur, quandã potentiã nõ actu ſub-
ſtantiam eſſe, dilucidũ eſt, ex qua fiat generatio, & in quam
id mutarineceſſe ſit quod corruptionẽ ſubit. Vtrum igitur
ex cæteris quæ actu ſunt quippiã huic competet, utrum in-
quã id, quod potẽtia duntaxat hoc aliquid, atq; ens eſt, ſim
pliciter autem neq; hoc aliquid, neq; ens quantitas erit, aut
qualitas, aut ubi? nã ſi actu nihil ſit, ſed omnia potẽtia, eue-
niet & id quod ita eſt nõ ens eſſe ſeparabile: & inſuper (id
quod ſemper maximè ſunt ueriti, qui primi in philoſophia
uerſati ſunt) nihilo præexiſtente quippiã gigni. Quòd ſi
uerũ non ſit, hoc quidẽ ſubſtantiã, & hoc aliquid eſſe, ſed è
cæteris prædicamẽtis aliquid, cõtinget (ut iã diximus) affe-
ctus ipſos à ſubstãtijs poſſe ſeparari. De hiſce igitur quoad
fieri poteſt, & quænā ſit cauſa cur generatio tam quæ ſim-
pliciter, quàm quæ ſecundùm partẽ ſit, ſemper ſit, diſſeren-
dum eſt. Sed cùm una quidẽ cauſa ſit unde motus eſſe
nonens, uniuerſaliter omnium ericabnegatio. Quare id
quod generatur, ex nibilo gignatur erit neceſſe. Sed de hiſce
in alijs libris latius addubitatum, ſimul atque definitum
fuit: uerùm compendiosè in præſentia quoq; dicamus opor
tet, è non ente ſimpliciter aliquo modo non fierigeneratio-
nem, & alio ex ente ſemper: nanq; ens potentia, ſed actu nõ
ens, præexistat eſt neceſſe: quod ſanè, ut patet, utroque dici
tur modo. Determinatis autem hiſce, id rurſum exactè
diſquiramus oportet, quod miram habet ambiguitatem,
quonam inquam pacto generatio ſimplex ſit, ſiue ex ente
potentia, ſiue etiam alio quouis pacto fiat. Dubitauerit
nanq; quiſpiã, utrũ ſubstãtiæ, ac rei huiuſce, ſed non quali-
tatis, quatitatis, aut ubi generatio fit: eodẽ modo & de cor-
ruptione. Nã ſi quid oriatur, quandã potentiã nõ actu ſub-
ſtantiam eſſe, dilucidũ eſt, ex qua fiat generatio, & in quam
id mutarineceſſe ſit quod corruptionẽ ſubit. Vtrum igitur
ex cæteris quæ actu ſunt quippiã huic competet, utrum in-
quã id, quod potẽtia duntaxat hoc aliquid, atq; ens eſt, ſim
pliciter autem neq; hoc aliquid, neq; ens quantitas erit, aut
qualitas, aut ubi? nã ſi actu nihil ſit, ſed omnia potẽtia, eue-
niet & id quod ita eſt nõ ens eſſe ſeparabile: & inſuper (id
quod ſemper maximè ſunt ueriti, qui primi in philoſophia
uerſati ſunt) nihilo præexiſtente quippiã gigni. Quòd ſi
uerũ non ſit, hoc quidẽ ſubſtantiã, & hoc aliquid eſſe, ſed è
cæteris prædicamẽtis aliquid, cõtinget (ut iã diximus) affe-
ctus ipſos à ſubstãtijs poſſe ſeparari. De hiſce igitur quoad
fieri poteſt, & quænā ſit cauſa cur generatio tam quæ ſim-
pliciter, quàm quæ ſecundùm partẽ ſit, ſemper ſit, diſſeren-
dum eſt. Sed cùm una quidẽ cauſa ſit unde motus eſſe