3618
reflectionis leges examuſſim obſervat.
Nam quoniam iſoſcelis trian-
guli ZB β anguli ZB β Z β B ſunt æquales, etiam anguli (de rectis
reſidui) ABE, α β F pares erunt; quod reflectioni proprium eſt.
Itaque non abs recto pronunciant hoc Dioptrici; neque tamen cauſam,
11_Kepl. prop. 14_. fortaſſis ab iis prætermiſſam, tacere volui, nonnihil ab immediatæ re-
flectionis cauſa diverſam; nè quiſquam hæſitet, aut hoc adſumenti
gravetur concedere.
guli ZB β anguli ZB β Z β B ſunt æquales, etiam anguli (de rectis
reſidui) ABE, α β F pares erunt; quod reflectioni proprium eſt.
Itaque non abs recto pronunciant hoc Dioptrici; neque tamen cauſam,
11_Kepl. prop. 14_. fortaſſis ab iis prætermiſſam, tacere volui, nonnihil ab immediatæ re-
flectionis cauſa diverſam; nè quiſquam hæſitet, aut hoc adſumenti
gravetur concedere.
VII.
Hæc autem doctrina cùm multis experimentis utcunque com-
probari queat, unum ſaltem breviter attingam ſatìs illuſtre, neminíſq;
non examini patens. Eſto triangulum ABC ſectio priſmatis triangu-
laris æquilateri (nimirum vitrei, ſeu cryſtallini) baſi parallela; in hu-
22Fig. 13. jus autem baſe ſumatur punctum quodpiam F, & ſit angulus CFG
circiter graduum 50. (unde juxta doctrinam hîc inſinuatam, & poſteà
clariùs exprimendam, radius GF velut extremus erit eorum, qui re-
ctæ BC è vitri partibus illabentes refractionem patientur; eo ſcilicet
obliquior quilibet reflectetur.) Sit igitur (quoniam utramque quaſi
patitur inflectionem) ejus refractus FM, reflexus FE; item FGre-
fringatur in GO, & FE in ER. Porrò jam in GO ſtatuatur oculi
centrum O; & ab eo prodeat radius OQ, qui refringatur in QP;
ipſorum OG, OQ refracti GF, OP (uti ſecundum principia no-
ſtra poſthac conſtabit) progredientes divergent; erítque proptereà
ang. QPC & gt; GFC; quare radius QP medium BC penetrabit,
ac refringetur, puta in PN; liquebit autem è dicendis refractos FM,
PN à ſe divergere; Hinc jam radiis MF, NP interpoſitum objectum
radiis OG, OQ interjectum apparebit, velut ad μ ν, ſitu neutiquam
immutatum. Rurſus autem ab oculi dicto centro prodeat alter radius
OK, cujus refractus ſit KI; hìc itaque rurſum à GF diverget, ac
indè erit ang. KIF & lt; ang. GFC; adeóque KI minimè penetrabit
medium BC, at reflectetur, puta in IH; tum IH refringatur in HS.
Ergò jam radiis ER, HS interjacens objectum puta RS radiis OG,
OK interjectum cernetur, velut ad ρ σ, ſitu partium everſo. Conſe-
quuntur hæc doctrinam noſtram, & experientiæ liquidò conſentanea
deprehendentur, quin & obſervatu dignum erit, è duplici refractione
ſpectatum objectum MNIridis coloribus tinctum adparere (rubro
ſcilicet ad μ, cæruleo ad ν, croceo medium occupante) objecti verò
RS è duplici refractione, ſed reflectione tamen intercedente, appre-
henſi imaginem ρ σ colore nihil ab ipſo objecto differre. Quod ex eo
ſanè videtur evenire, quoniam ang FEB angulo FGC æquatur;
adeóque radius KO non aliter è vitro exit, quam RE ingreſſus eſt;
probari queat, unum ſaltem breviter attingam ſatìs illuſtre, neminíſq;
non examini patens. Eſto triangulum ABC ſectio priſmatis triangu-
laris æquilateri (nimirum vitrei, ſeu cryſtallini) baſi parallela; in hu-
22Fig. 13. jus autem baſe ſumatur punctum quodpiam F, & ſit angulus CFG
circiter graduum 50. (unde juxta doctrinam hîc inſinuatam, & poſteà
clariùs exprimendam, radius GF velut extremus erit eorum, qui re-
ctæ BC è vitri partibus illabentes refractionem patientur; eo ſcilicet
obliquior quilibet reflectetur.) Sit igitur (quoniam utramque quaſi
patitur inflectionem) ejus refractus FM, reflexus FE; item FGre-
fringatur in GO, & FE in ER. Porrò jam in GO ſtatuatur oculi
centrum O; & ab eo prodeat radius OQ, qui refringatur in QP;
ipſorum OG, OQ refracti GF, OP (uti ſecundum principia no-
ſtra poſthac conſtabit) progredientes divergent; erítque proptereà
ang. QPC & gt; GFC; quare radius QP medium BC penetrabit,
ac refringetur, puta in PN; liquebit autem è dicendis refractos FM,
PN à ſe divergere; Hinc jam radiis MF, NP interpoſitum objectum
radiis OG, OQ interjectum apparebit, velut ad μ ν, ſitu neutiquam
immutatum. Rurſus autem ab oculi dicto centro prodeat alter radius
OK, cujus refractus ſit KI; hìc itaque rurſum à GF diverget, ac
indè erit ang. KIF & lt; ang. GFC; adeóque KI minimè penetrabit
medium BC, at reflectetur, puta in IH; tum IH refringatur in HS.
Ergò jam radiis ER, HS interjacens objectum puta RS radiis OG,
OK interjectum cernetur, velut ad ρ σ, ſitu partium everſo. Conſe-
quuntur hæc doctrinam noſtram, & experientiæ liquidò conſentanea
deprehendentur, quin & obſervatu dignum erit, è duplici refractione
ſpectatum objectum MNIridis coloribus tinctum adparere (rubro
ſcilicet ad μ, cæruleo ad ν, croceo medium occupante) objecti verò
RS è duplici refractione, ſed reflectione tamen intercedente, appre-
henſi imaginem ρ σ colore nihil ab ipſo objecto differre. Quod ex eo
ſanè videtur evenire, quoniam ang FEB angulo FGC æquatur;
adeóque radius KO non aliter è vitro exit, quam RE ingreſſus eſt;
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib