3630ARIST. PHYSICORVM
mam, atq;
materiam uſq;
ad terminũ quendam cognoſcere:
uelutimedici ſanitatẽ, & bilem, atq; pituitam, in quibus eſt
ſanitas: & ædificatoris ſimiliter formam ipſius domus, atq;
materiã, lateres inquam, ac ligna: & cæterorũ eodẽ modo:
naturalis etiam facultatis erit profectò utraſq; natur as co-
gnoſcere. Prætereà facultatis eiuſdem eſt, id gratia cuius,
finemq̀, et ea, quæ horũ gratia ſunt cognoſcere. At natura,
finis eſt, & id cuius gratia. Quorũnanq; motionis ſi ſit
11Medicationis
finis eſt ſanitas:
finis em̃ eſt cu-
ius gratia alia
fiũt: quo modo
mors minimè fi
nis eft. Nafci-
mur enim vt na
turę functiones
exequamur in
corpore, & ani
mę perfectionẽ
aſſequamur. continua, finis aliquis eſt: eorum is ultimum eſt, & id cuius
gratia. Quapropter & Poëta ridiculè cõpulſus eſt ad hãc
ſententiam afferendã. Extremũ ob quod natus erat, fatumq́;
petiuit. Non enim quoduis ultimum finis eſt: ſed id quod eſt
optimũ. Artis prætereà materiam faciũt quædam ſimplici-
ter, quædã aptam, idoneãq́; ad opus & utimur. quia omnia
ſunt gratia nostri: ſumus enim & nos quodãmodo finis. Id
enim cuius gratia cætera ſunt, dupliciter dicitur, ut in Phi-
loſophia distinximus. Duæ igitur dominæ ſunt materiei,
cognoſcẽtesq́; artes, ea quæ utitur, & ea quæ præ eſt facien
dorum operũ facultati, ipſa inquã Arcbitectura: quapro-
pter et ea quæ utitur, architectura quodãmodo eſt, ſed hoc
intereſt: altera nanq; formã cognoſcit, altera materiã facit.
uelutimedici ſanitatẽ, & bilem, atq; pituitam, in quibus eſt
ſanitas: & ædificatoris ſimiliter formam ipſius domus, atq;
materiã, lateres inquam, ac ligna: & cæterorũ eodẽ modo:
naturalis etiam facultatis erit profectò utraſq; natur as co-
gnoſcere. Prætereà facultatis eiuſdem eſt, id gratia cuius,
finemq̀, et ea, quæ horũ gratia ſunt cognoſcere. At natura,
finis eſt, & id cuius gratia. Quorũnanq; motionis ſi ſit
11Medicationis
finis eſt ſanitas:
finis em̃ eſt cu-
ius gratia alia
fiũt: quo modo
mors minimè fi
nis eft. Nafci-
mur enim vt na
turę functiones
exequamur in
corpore, & ani
mę perfectionẽ
aſſequamur. continua, finis aliquis eſt: eorum is ultimum eſt, & id cuius
gratia. Quapropter & Poëta ridiculè cõpulſus eſt ad hãc
ſententiam afferendã. Extremũ ob quod natus erat, fatumq́;
petiuit. Non enim quoduis ultimum finis eſt: ſed id quod eſt
optimũ. Artis prætereà materiam faciũt quædam ſimplici-
ter, quædã aptam, idoneãq́; ad opus & utimur. quia omnia
ſunt gratia nostri: ſumus enim & nos quodãmodo finis. Id
enim cuius gratia cætera ſunt, dupliciter dicitur, ut in Phi-
loſophia distinximus. Duæ igitur dominæ ſunt materiei,
cognoſcẽtesq́; artes, ea quæ utitur, & ea quæ præ eſt facien
dorum operũ facultati, ipſa inquã Arcbitectura: quapro-
pter et ea quæ utitur, architectura quodãmodo eſt, ſed hoc
intereſt: altera nanq; formã cognoſcit, altera materiã facit.
Nam gubernator quidem, qualis eſt forma claui, cogno-
ſcit, ac iubet: at arcbitectus extruẽdæ nauis, quali ex ligno,
& qualibus ex motibus erit. In ijs igitur, quæ per artem
cõficiuntur, nos operis extruendi cauſa materiam facimus.
In naturalibus autem eſt. Inſuper materies eſt eorum, quæ
ſunt ad aliquid: alia enim ad aliam eſt formam accommoda
ta. At quouſq; naturalem Philoſophum formam, & ipſum
quid eſt, ſcire oportet? an ut medicũ neruum, aut fabrum æs,
uſq; ad quendam terminũ conſiderare oportet?
ſcit, ac iubet: at arcbitectus extruẽdæ nauis, quali ex ligno,
& qualibus ex motibus erit. In ijs igitur, quæ per artem
cõficiuntur, nos operis extruendi cauſa materiam facimus.
In naturalibus autem eſt. Inſuper materies eſt eorum, quæ
ſunt ad aliquid: alia enim ad aliam eſt formam accommoda
ta. At quouſq; naturalem Philoſophum formam, & ipſum
quid eſt, ſcire oportet? an ut medicũ neruum, aut fabrum æs,
uſq; ad quendam terminũ conſiderare oportet?