36022ARIST. DE GEN. ET CORR.
geri illud, neceſſe eſt.
Siigitur incorporeo, quod cõmune
eſt, ſeparabile erit. At à magnitudine materiam eſſe ſepara
bilẽ, quemadmodũ prius eſt dictũ, impoßibile eſt. Sin uerò
corpore, duo corpora, id inquam quod augetur, & quod
auget, in eodẽ erũt loco: quod etiã fieri nequit. At uerò nec
accretionẽ, decretionemúe perinde fieri, atq; cũ ex aqua fit
aër (tunc enim moles fieri maior adſolet) dicere contingit:
nõ enim id accretio, ſed eius quidẽ in quod mutatio fit gene
ratio, contrarij uerò corruptio erit: neutrius autẽ, accretio.
Imò aut nullius, aut quid ſi utriſq; , ei in quam quod oritur,
et ei quod interit, cõmune eſt, ueluti corpus, eius erit. Et nec
aqua, nec aër accreſcit, uerũ illa interit, hic oritur: ſed cor-
pus, ſi quid augeatur. At hoc quoq; fieri nequit. Nam ea ſer
uare oportet, quæ ei quod accreſcit, decreſcitúe ratione cõ-
petunt. Hæc autẽ, tria ſunt: quorum primũ eſt magnitudi-
nis, quæ accreſcit, partẽ quamlibet maiorẽ effici: uerbi gra-
tia, ſi caro, carnis. Alterũ accedente quopiam. Tertium, ſer
uato, pariter atq; manente eo, quod accretionẽ ſubit. Nam
cùm quippiam ſimpliciter, abſoluteq́; gignitur, aut interit,
non permanet. At cùm alteratur, aut accreſcit, decreſcitúe:
quod alteratur, aut incremẽta ſuſcipit, id permanet: uerùm
illic affe ctio, hic magnitudo, eadẽ non manet. Quòd ſimu-
tatio illa, quam diximus eſſet accretio, cõtingeret profectò
quippiam nulla re accedente, permanenteúe accreſcere, nul
laq́; abeunte decreſcere, & id non manere quod ſuſcipit
accretionẽ. At hoc ſeruare oportet: quippe cùm accretio ta
lis eſſe ſupponatur. Sed quæret aliquis, quid eſt quod ac-
creſcit: utrũ id cui nõnihil additur? uerbi cauſa, ſi quid crus
augeat, crusúe maius euadit, quod autem incrementũ præ-
ſtat, ipſum inquã alimentũ, minimè? Sed cur non ambo
eſt, ſeparabile erit. At à magnitudine materiam eſſe ſepara
bilẽ, quemadmodũ prius eſt dictũ, impoßibile eſt. Sin uerò
corpore, duo corpora, id inquam quod augetur, & quod
auget, in eodẽ erũt loco: quod etiã fieri nequit. At uerò nec
accretionẽ, decretionemúe perinde fieri, atq; cũ ex aqua fit
aër (tunc enim moles fieri maior adſolet) dicere contingit:
nõ enim id accretio, ſed eius quidẽ in quod mutatio fit gene
ratio, contrarij uerò corruptio erit: neutrius autẽ, accretio.
Imò aut nullius, aut quid ſi utriſq; , ei in quam quod oritur,
et ei quod interit, cõmune eſt, ueluti corpus, eius erit. Et nec
aqua, nec aër accreſcit, uerũ illa interit, hic oritur: ſed cor-
pus, ſi quid augeatur. At hoc quoq; fieri nequit. Nam ea ſer
uare oportet, quæ ei quod accreſcit, decreſcitúe ratione cõ-
petunt. Hæc autẽ, tria ſunt: quorum primũ eſt magnitudi-
nis, quæ accreſcit, partẽ quamlibet maiorẽ effici: uerbi gra-
tia, ſi caro, carnis. Alterũ accedente quopiam. Tertium, ſer
uato, pariter atq; manente eo, quod accretionẽ ſubit. Nam
cùm quippiam ſimpliciter, abſoluteq́; gignitur, aut interit,
non permanet. At cùm alteratur, aut accreſcit, decreſcitúe:
quod alteratur, aut incremẽta ſuſcipit, id permanet: uerùm
illic affe ctio, hic magnitudo, eadẽ non manet. Quòd ſimu-
tatio illa, quam diximus eſſet accretio, cõtingeret profectò
quippiam nulla re accedente, permanenteúe accreſcere, nul
laq́; abeunte decreſcere, & id non manere quod ſuſcipit
accretionẽ. At hoc ſeruare oportet: quippe cùm accretio ta
lis eſſe ſupponatur. Sed quæret aliquis, quid eſt quod ac-
creſcit: utrũ id cui nõnihil additur? uerbi cauſa, ſi quid crus
augeat, crusúe maius euadit, quod autem incrementũ præ-
ſtat, ipſum inquã alimentũ, minimè? Sed cur non ambo
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib